Καταλωνία και γλυκό πουλί της νιότης

Αλλες εποχές. Βαρκελώνη, Θράκη, οι Καταλανοί είναι πλούσιοι και τσιγγούνηδες, επαναστατικός τουρισμός, ο Γκαουντί ήταν θεοσεβούμενος δεν ξερω αν το γνωριζατε (ο παλαβός Γκαουντί που λέει ο Αρης Κωνσταντινίδης), ΕΕ και ευρώ (κυρίως αυτό) θέλουν οι Καταλανοί, έρωτες το καλοκαίρι, για τον Μαδούρο δεν λέτε τίποτα, αν γίνονταν αυτά στη Βενεζουέλα…, αριστερός εθνικισμός, δεξιός εθνικισμός, αστυνομική βία, όχι υπέρμετρη αστυνομική βία τελικά, Ραχόι που έπρεπε να κάνει αυτό που έκανε (λίγο βαριεστημένα είναι η αλήθεια), δεν υπήρξε δημοψήφισμα λέει η ισπανική κυβέρνηση και αυτό το δημοψήφισμα πρέπει να σταματήσει (αυθεντικό), οι μεσίτες στην Βαρκελώνη πουλάνε τα σπίτια και αναλαμβάνουν την έξωση των ενοικιαστών με χαμηλό νοίκι, εκτελέσεις στο Μονζουΐκ επί Φράνκο, ο Λιουίς Λιακ να τραγουδάει το 1976 με μαλλούρες και το 2017 χωρίς μαλλιά το ίδιο επαναστατικό τραγούδι, η Δούρου μαζί με τη δημαρχίνα Βαρκελώνης σε μάζωξη προοδευτικών, λαϊκή αυτοσυγκράτηση και λαϊκή οργάνωση, δεν συμφωνώ με την απόσχιση αλλά καταδικάζω τη βία (νεο-Βολταίροι της συμφοράς), «μαζί χορεύουν η πουτάνα η κουλτούρα κι ο νταβατζής της, η ευημερία». Ολα αλήθεια. Ξέχασα κάτι;