Το ιστολόγιο Ριζοσπαστικός προβληματισμός δημοσίευσε μία εξαιρετικά καλογραμμένη όσο και τεκμηριωμένη μελέτη:
Εξέγερση, κρίση, ταξική σύνθεση το 2009
που μιλά για όλους σχεδόν τους κλάδους παραγωγής τον Ιούνιο του 2009 στην Ελλάδα και εξετάζει πώς αλληλεπιδρά η εξέγερση του Δεκέμβρη με την ταξικη σύνθεση. Όπως τονίζεται, αυτή η ανάλυση:
«είναι κάτι που πρέπει να γίνει απέναντι σε έναν ακτιβισμό ο οποίος φαίνεται να μην λαμβάνει καθόλου υπόψη την σύγχρονη ιστορία και κατάσταση της τάξης και εν τέλει τις πραγματικές, υλικές (και όχι φανταστικές) δυνατότητες που ανοίγονται για την όξυνση της ταξικής πάλης στο άμεσο μέλλον».
Απόσπασμα από τα συμπεράσματα της μελέτης:
Από τον δημόσιο τομέα, η εξέγερση του Δεκέμβρη τροφοδοτήθηκε από τις ριζοσπαστικές πολιτικές μειοψηφίες κλάδων που έχουν παράδοση αγώνα (εκπαιδευτικοί, υγειονομικοί, ΟΤΑ). Από τον ιδιωτικό τομέα, κατέβηκαν κυρίως νέοι εργαζόμενοι από κλάδους των υπηρεσιών που αναπτύχθηκαν ραγδαία μετά το ’90 και εμπεριέχουν πιο υποτιμημένες και επισφαλείς εργασιακές συνθήκες αλλά δεν εμπεριέχουν (ακόμα) δυνατές μορφές οργάνωσης και κοινωνικής εκπροσώπησης/αναγνώρισης (όπως ο επισιτισμός των πόλεων, οι ταχυμεταφορές, οι «παντός τύπου υπηρεσίες», τα ΜΜΕ αλλά και το εμπόριο των πόλεων, η ιδιωτική εκπαίδευση και οι τηλεπικοινωνίες). Αυτοί οι νέοι άνθρωποι έχουν ένα διαφορετικό πολιτισμικό και μορφωτικό επίπεδο, μια νέα κουλτούρα της πληροφορίας και της επικοινωνίας. Τους λείπει η εμπειρία του αγώνα, της οργάνωσης, της ύπαρξης των εργασιακών δικαιωμάτων, αλλά συνάμα και της διαμεσολάβησης, του πολιτικού παραγοντισμού, της ιστορικής ήττας τους εργατικού-συνδικαλιστικού και κομμουνιστικού κινήματος.
Herr K. 
Εξέγερση; Ήταν μάλλον ξεθύμασμα και ψυχόδραμα. Αφορμή ήταν ο φόνος. Μα περίμεναν το φόνο ενός αθώου για να ξεσηκωθούνε τόσες κοινωνικές ομάδες; Αιτία υπήρχε κι υπάρχει: τα μύρια που συσσωρεύονται. Ναι, πρέπει να ξεσηκωθούμε, να βάλουμε τάξη στην εκτροπή των θεσμών απο τους επιστάτες που μάς θέλουν ως ποίμνιο. Αλλά πώς; Δίνοντας στο διαδηλωτή την αυταπάτη ότι κάτι καταφέρνει; Πιέζοντας *έξω* απο το άθλιο σύστημα ή *μέσα* του; Με το πρώτο ο εξεγερμένος μένει καθαρός κι αναποτελεσματικός. Με το δεύτερο, βρωμίζεται και ίσως κάτι καταφέρει. Είναι το δυσάρεστο δίλημμα που θέτει το δοκίμιο http://anataxis.wordpress.com
Anataxis, μάλλον διαφωνώ ως προς τη γενική σου θέση. Εν τούτοις, το δοκίμιο σου το ξεφύλισα και το συνιστώ – πολύ καθαρή γλώσσα, σαφείς θέσεις και διδακτικότατο χωρίς να είναι δασκαλίστικο.
Χαίρομαι που διαφωνείς, αλλά πες μου σε παρακαλώ, απο ποιά πλευρά; Ένας λόγος που έβαλα το δοκίμιο στο διαδίκτυο, είναι διότι θέλει πελέκημα απο μαστόρους. Ένας άλλος είναι μήπως διαδοθεί, να σκουντήξει αυτονόητα και συμπεριφορές.
Κι επειδή εκτιμώ τον τόνο των συζητήσεων στη σελίδα σου, και το πλήθος των συνομιλητών σου, ήθελα να σε παρακαλέσω μήπως μπορείς να βοηθήσεις, ώστε να το κοιτάξουν κι αυτοί.
Tο κύριο ζητούμενο, νομίζω, είναι να ξαναδούμε *πώς* θέτουμε το πρόβλημα. Δεν ισχύουν πια οι όροι του 19ου αιώνα, όπου το εμείς/εκείνοι ήταν δυο κόσμοι ξένοι. Σήμερα αφορά εμάς κι εμάς – ως ποίμνιο και ως επιστάτες. Έτσι, με τις συνταγές του 19ου, βοηθάμε την εκτροπή και νιώθουμε πως τής αντιστεκόμαστε.
http://anataxis.wordpress.com
Συμφωνώ ότι είναι θετικό να διαδοθεί. Θέλω να παρουσιάσω αποσπάσματα – με παραπομπή στην πηγή εννοείται. Οταν μπορέσω να το κάνω θα σε ειδοποιήσω με ιμέιλ ώστε να συμμετάσχεις στην τυχόν (δεν είναι αυτόματο ότι θα υπάρξει) συζήτηση. Οσο για διαφωνίες, καλύτερα να μιλήσω αφού το διαβάσω προσεκτικά.
Ευχαριστώ. Η διεύθυνσή μου είναι στο τέλος της σελίδας υποδοχής, http://anataxis.wordpress.com/