(περίληψη προηγουμένων: Ελλάδα, τέλη του 1944. Ο Εξαρχος διαδίδει ότι τάχα στην Ελλάδα υπάρχει κατοχή)
΄
Πίσω από τη φωτογραφία είναι γραμμένο:
«Ξαναμπήκα στο σπίτι της μετά από 4 χρόνια. Τα πράγματα, έτσι όπως τα είχε αφήσει το 1940, έτσι τα βρήκα. Μου θύμισαν τα εκθέματα στο μουσείο του Κεραμεικού: ψιμύθια (πούδρα), διατηρημένα μετά από 2000 χρόνια στα κουτάκια. Χωρίς φτιασίδια δεν ζεις. Ούτε πεθαίνεις».
[το διαμέρισμα από το 1940, εδώ. Η ιδιοκτήτρια το εγκατέλειψε στον πόλεμο. Συνέχισε, λένε, να πληρώνει τα κοινόχρηστα επί 70 χρόνια]
Ότι το μυαλό σου είναι λίγο ‘πειραγμένο’, το γνωρίζουμε. Αυτό όμως που επιβεβαιώνεται ακόμα μία φορά, είναι ότι -παρ’ όλα αυτά- αδυνατεί (το μυαλό σου) να ανταγωνιστεί την πραγματική ζωή (μα, 70 χρόνια;;) :-)
Ναι, είδες; Εγώ ούτε 50 χρόνια δεν θ’άντεχα :-)
;-)
εμένα μ’ αρέσει που, στο πρόσφατο μέλλον, θα ανακαλύπτουμε συνεχώς χρυσές εποχές στο πρόσφατο παρελθόν.