Είναι που βρήκατε ποιοι είναι οι αριστεροί (πολυκομμουνιστές) θα βρείτε τώρα και τους αντικομμουνιστές και τι δείκτη IQ έχουν ;)
Το μεγαλύτερο κακούργημα θα έλεγα πως είναι η προσπάθεια συμπαντοποίησης του κομμουνιστικού Απόλυτου με κάθε κόστος’ Φασισμός. Φ-α-σ-ι-σ-μ-ό-ς.
Και κάτι ακόμη’ Γιατί άραγε οι περισσότεροι από τους πολύ-κομμουνιστές, αν δεν περάσουν από την άλλη πλευρά, έχουν τέτοια λύσσα, μόνο αφρούς δεν βγάζουν, όταν μιλάνε για τα 2/3 του κόσμου όλου, κατάρες, κατάρες, κατάρες…. Οι καημένοι δεν μπορούν να δουν (δεν θέλουν;;) ότι κάποιοι γλιτώνουν από τις κομμουνιστικοφασιστικές ιδεολογίες-παγίδες…
Αγαπητέ, δε μιλάω μόνο γι’αυτους που διαβάζω και δε γνωρίζω! Μιλάω και γι’αυτούς με τους οποίους συζητώ και γνωρίζω! Φανατισμένοι σε υπερθετικό βαθμό!
Πολύ άχτι βρε παιδί μου! Πολύ άχτι! Άχτι κάποιου που κατέχει το Απόλυτο και θέλει να το επιβάλλει με φωτιά και τσεκούρι όπως οι άλλοι με το σπαθί!
Και κάτι ακόμη …
Καλό είναι κάποιοι που νομίζουν πως τρων από πιάτο να την ψάξουν λίγο καλύτερα μη το πιάτο από το οποίο τρώνε τους βγει ‘ καθίκι ‘ και τζάμπα κατηγορούν τους «πρώην» που το κατάλαβαν (οι τυχεροί!) και φύγανε και από καλοσύνη μέμφονται εαυτούς, δημοσίως, μπας και γλιτώσει και κανείς άλλος την ταλαιπωρία….
Αντώνη,
ο κομμουνισμός έχει περισσότερα κοινα στοιχεία με τη φιλέλευθερη δημοκρατία παρά με το φασισμό. Θα επανέλθω όποτε μπορέσω.
Το άρθρο δεν είναι υπέρ του κομμουνισμού. Είναι κατά των αντικομμουνιστών. Πρόσεξε τη φράση: «ανθρώπινο είναι να ζητούν υλική παρηγορία στη μεταφυσική τους διάψευση»
Κροτ, στην τελευταία παράγραφο έχει όντως εσχατολογικό λεξιλόγιο, περιγράφει όμως μία παρούσα κατάσταση και εκεί είναι, ίσως, το ζουμί.
ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ?
Για να αρχίσουμε απο κάπου την κουβέντα και να μην λέμε ότι μας έρχεται?
Απο αυτήν την απάντηση θα εξαρτηθεί η θέση του καθενός.
Τροβατόρε γεια. Δεν με ενδιαφέρει και πολύ τι είναι ο κομμουνισμός στη θεωρία, τι ήταν στην πράξη, ποια ήταν η φύση του καθεστώτος της ΕΣΣΔ, από ποια στιγμή άρχισε να μην είναι κομμουνισμός κτλ. Ολ’ αυτά λίγο πολύ τα ξέρουμε όλοι. Οσοι δεν τα ξέρουν, ας μελετήσουν αξιόπιστες πηγές.
Τα θέματα που θίγει το άρθρο είναι δύο:
– η μεταστροφή των «πρώην» – αυτών που «ποντάρουν και στο μαύρο και στο άσπρο»
– η θριαμβολογία όσων ξορκίζουν τον κομμουνισμό – πολλοί νομίζουν ότι το «1984» αναφερόταν μόνο στη Σ.Ενωση.
Αδελφέ χερκάπα
Η απάντηση στο ερώτημα εμένα με ενδιαφέρει.
Εάν το ερώτημα είναι περιτό τότε ο οποιοσδήποτε μπορεί να θεωρεί τον άλλο αντικομμουνιστή και να ονομάζεται ο ίδιος κομμουνιστής χωρίς να αισθάνεται καμιά ανάγκη να εξηγήσει περι τίνος προκειται.
Δεν νομίζω ότι λέω κάτι παράλογο παρόλο που με χωρίζουν λίγα μέτρα απο το ψυχιατρείο.
Έχω μια βιβλιοθήκη με 4000 βιβλία και άλλες 10.000 υπάρχουν σε συνεργαζόμενες βιβλιοθήκες.
Τα Μαρξιστικά βιβλία που διαθέτω(το σύνολο σχεδόν) συνθέτουν μια κριτική στον καπιταλισμό της εποχής τους.
Ο Μάρξ θεωρούσε (όπως και εγώ ο ίδιος, άλλωστε) ότι ένα νέο κοινωνικό πρόταγμα θα προκύψει ως αναγκαιότητα της κοινωνίας και όχι ώς σύλληψη του Κάπταιν Νέμο.
Θα διατυπωθεί , δε , σε μια δυναμική πορεία αλληλεπίδρασης των ανθρώπων στην προσπάθειά τους να υπερβούν τις ταξικές εκμεταλευτικές κοινωνίες και τις εξουσιαστικές δομές που αυτές εμπεριέχουν.
Το όνομα ένος τέτοιου εγχειρήματος θα είναι για τους επαναστατημένους ανθρώπους και την ανθρώπινη κοινωνία το έλλασον.
Το μέιζον θα είναι το περιεχόμενο του.
Γιαυτό επιμένω και όχι γιατι περιμένω μια απάντηση αυτήν την στιγμή.
Απορώ με όσους θεωρούν αυτονόητο το «κομμουνισμό».
Ταυτόχρονως το θεωρώ και επικίνδυνο διότι δίνει την δυνατότητα, χωρίς κανένα κόστος, να ορίζονται ως εχθροί του «κομμουνισμού» όσοι δεν ξέρουν τί είναι. Και μάλιστα απο όσους επίσης δεν ξέρουν τι είναι.
Αν κάποιος πιστεύει ότι υπήρξε «κομμουνισμος» η κάτι μεταβατικό προς αυτόν είναι δικαιωμά του και υποχρέωση του να το υπερασπίζεται.
Δεν μπορεί,όμως, να απαγορεύση και σε κανέναν να πιστεύει ακριβώς το αντίθετο.
Όσο αφορά το δευτερο. Συμφωνώ ότι το 84 μάλλον θα πρέπει να ιδωθεί σαν μιά συνολική κατάσταση. Πιθανόν η δεκαετία του 90 να άποδυχθεί κάτι πολύ περισσοτερο απο ότι νομίζουμε.
Όσον αφορά το πρώτο .
Εγώ έχω βαρεθεί να συναντάω ανθρώπους που ή ποντάρουν στο μαύρο η στο άσπρο η και στα δυό να επιδιώκουν εν τέλει μια τελική δικαίωση και να διεκδικούν το δικαίωμα σε έναν ήσυχο θάνατο.
Και όχι μόνον στην πολιτική αλλά και στην καθημερινή ζωή.
Είναι αυτός που διακηρύσσει ότι έχει «εξασφαλίσει τα παιδιά».
Αυτός που ήταν στα (όνειρά του) αντάρτης και «τάχε πει αυτός» και η λίστα να μην έχει τελειωμό.
Αμορόζο, εγώ σου είπα να πιάσεις ένα πολυφωνικό να καλμάρουμε αλλά συ χωμένος στα 14000 βιβλία σου! Καλά, και που κουνάς τα δάκτυλα το θεωρώ κατόρθωμα, ακους εκεί 4000+10000……….
Αλλά για πες μας βρε Αμορόζο, εσύ τι διακηρύττεις; Δε μπορεί, σε βλέπω αγωνιστή! Για τι αγωνίζεσαι;
Όχι για τα παιδιά σου’ βαρετό γαρ! Ούτε για τα άλλα παιδιά, τα νυν και τα ερχόμενα’ κι αυτό βαρετό! Αλλά; Τι;
Θέλεις να εξασφαλίσεις έναν καλύτερο κόσμο, έναν κόσμο ευμάρειας για όλα τα παιδιά; Αρχίζεις να γίνεσαι βαρετός!
Θέλεις να εξασφαλίσεις έναν καλύτερο κόσμο, έναν κόσμο ευημερίας για όλα τα παιδιά; Ωραίο αυτό! Και μετά τι; Όλοι να έχουν καπαρώσει το δικαίωμά τους σε έναν ήσυχο θάνατο! Σίγουρα κάπου θα βαρεθείς πάλι! Μήπως δεν διάβασες όσα βιβλία έπρεπε; Μου φαίνεται πρέπει να αρχίσεις να διαβάζεις….. ;)
Χερ Κάππα, με σαπορτ τον Αμορόζο λέω να αρχίσω να μετράω ηλίθιους! Βεβαίως η διάγνωσή σας βγήκε πάλι με τη βοήθεια ‘περίεργης’ μεθόδου. Καλύτερα να μένατε στον Κονδύλη! Ο καινούργιος μου φαίνεται πως δε τα λέει καθόλου καλά! Όχι τπτ, αρχίζω να απορώ με τις επιλογές σας…
Εφόσον λες «η αποσοβιετοποίηση δεν έθιξε τίποτε»
άρα στο ίδιο πιάτο οι αφελείς-γρανάζια φτύνουνε
Ο αντικουμμουνισμός ο αντικαραμανλισμός
ο αντιπαπανδρεϊσμός ή ο αντιμητσοτακισμός
ο αντισημιτισμός κλπ
εμπνέονται απο το «δρυός πεσούσης»
και ξεχνούν ότι «το μη χείρον βέλτιστον»
Εν ολίγοις δεν είναι αντικομμουνισμός αλλά
αντι γκορμπατσοφισμός «διψασμένων».
Ατομα χωρίς Ιθάκη ονειρεύονται διαρκώς λάφυρα Τροίας
δεν αναζητούν πειρασμό και τρικυμία Οδύσσειας.
το έχω υπ’ όψη μου το κείμενο του Σαχτούρη του οποίου αγαπώ πολύ τη γραφή και τη σκέψη.
Το τελευταίο, όσο εσχατολογικό κι αν είναι όπως λέει η φίλη Κροτ… άλλο τόσο προφητικό αρχίζει να αποδεικνύεται, κι αν το «προφητικό» είναι ατυχές, έχει πολλά ψήγματα αλήθειας. Φαίνονται.
Αιργκουντ, κάτι μεταξύ Μ.Κατσαρού και Γεράσιμου Κακλαμάνη διακρίνω.
Κρότκαγια, συγχαρητήρια για την αυτοσυγκράτηση!
Γεια, Νοσφ!
Τι ψήγματα, Στράτο, ογκόλιθους.
Έχω έναν Μάρτυρα του Ιεχωβά που με επισκέπτεται κάθε σάββατο και μου φέρνει το «Ξύπνα».
Όσο δυναμώνει η κρίση τόσο το εν λόγω περιοδικό μου επισημαίνει το επερχόμενο τέλος του κόσμου.
Σε μιά συζήτηση που είχα με φίλους τις προάλλες διαπιστώσαμε ότι οι θεωρίες για το τέλος του κόσμου εμφανίζονται ιστορικά στις περιοχές των μεγάλων δυσκολιών.
Παίρνουν μορφή οργισμένων θεών, καταστροφικών δυνάμεων της παντοδύναμης φύσης, η ακόμα και «επιστημονικών» θεωριών περί των ορίων μας.
Απεικονίζουν περισσότερο την ψυχολογική μας κατάσταση και λιγότερο την πραγματική πραγματικότητα.
Απο την δεκαετία του 90 έχουμε βρεθεί μπροστά σε μιά κατάσταση όπου (σωστά όπως αναφέρεται στο κείμενο του Λυκιαρδόπουλου) η κατάρευση ενός τμήματος του καπιταλιστικού κόσμου(του λεγόμενου «σοσιαλισμού») συνοδεύεται(μεσα σε ελάχιστο χρόνο, μόλις 15 χρόνια) με μιά γενικευμένη κρίση υπερσυσσώρευσης του συνόλου των πιό αναπτυγμένων καπιταλιστικών χωρών.
Η πρόκληση είναι μεγάλη.
Η ανθρωπότητα (μέσα απο αλλεπάληλες δοκιμασίες) θα κληθεί να επιλέξει την κατεύθυνση στο επόμενο μεγάλο σταυροδρόμι της ιστορίας της.
Είμαστε τυχεροί που υπάρχουμε σε μιά τόσο ενδιαφέρουσα στιγμή.
Θα μου πείτε, «ο ένας φτύνει στο πιάτο που έτρωγε ,ο άλλος υπουργοποιήθηκε, ο τρίτος πανικόβλητος και περίλυπος προαναγγέλει το τέλος του κόσμου».
Kappa μου, αγωνίζομαι να καταλάβω για τι αγωνίζεται (κι αυτός κι εσύ!) κι αν δεν αγωνίζεται είναι που έφτασε στην ‘πηγή’ ή απλώς βαρέθηκε?! ή ότι άλλο!
αλλά να μου περιγράψει τη ‘φάση’ του ή τεσπα την ‘αφασία’ του ώστε κι εγώ βρε παιδί μου να βγάλω τη διάγνωσή μου! Και όλα αυτά από ενδιαφέρον! Αληθινό.
Αμορόζο μου, βασικά παλιά αν με πείραζε κάτι θα ήταν που στα μάτια της Θέκλας καθρεπτίζεσαι μόνο εσύ! Θα μ’έτρωγε η ζήλεια!
Για τα παρόντα μπορώ να σου πω οτι όταν ακούω αστειότητες του τύπου η ελεύθερη αγορα έχει ως έμβλημα το ‘κάνε κακά παπούτσια αφού έχει περισσότερο κέρδος’ κι άλλα τέτοια τα χάνω! Μα δεν κατάλαβαν οτι υπό της ελευθέρας έγιναν και μια και δυο και τρεις επαναστάσεις (οι καημένοι, πεισματικά, ακόμη, θεωρούν το αυτοκίνητο με όλα τα καλούδια του, πολυτέλεια!! Ακόμη με τρακτέρ θα πηγαίνανε! Και σχετικά με τα ηλεκτρονικά εργαλεία που έχουμε τώρα τι να πεις!;;; Ακόμη με τα μαγνητικά τηλέφωνα θα μιλούσανε )! Οι καημένοι αριστεροί (είχαμε τον Νετσάγιεφ, μας προέκυψε και ντόπιος τώρα υπό του καππα) περιμένουν επανάσταση! Το σίγουρο είναι οτι αν γίνει κι άλλη επανάσταση πάλι έξω θα είναι τούτοι!
Αλλά δεν κόλλησα σ’αυτά όπως είδες παρά στο: Για τι ή για ποιον αγωνίζεσαι εσύ;! Νομίζω ήμουν ξεκάθαρος, γιατί δεν μου λες!;
Σου απάντησα Αντωνάκη μου στο «γιατί αγωνίζωμαι» αλλά έχεις αλλού το μυαλό σου (σε έχει φάει το μαράζι για την Θέκλα άμοιρε)!
Έτυχε να γεννηθώ. Ήταν θέμα πιθανοτήτων.
Το θέμα είναι οτι όλα τα επιτεύγματα που μπορούν να θεωρηθούν επαναστάσεις για τη ζωή όλων και όχι μόνο των πλουσίων πραγματοποιήθηκαν υπό τη σκέπη των κακούργων καπιταλιστών! Δηλ. η σύλληψή τους έγινε σε περιβάλλον που τα καταναλωτικά αγαθά έχουν τον πρώτο λόγο!
Επίτευγμα του ανθρώπινου πνεύματος! Χα! Άρα το ανθρώπινο πνεύμα ευδοκιμεί σε καπιταλιστικά περιβάλλοντα! Και ουχί σε περιβάλλοντα που τον πρώτο λόγο έχουν τα μέσα παραγωγής! Εύγε. ;)
Δεν αρκεί να ‘τύχει’ αλλά να ‘πετύχει’! Τι κι αν έτυχε;; Χωρίς να λαμβάνεις μέρος σε έναν σωστό αγώνα είναι σα να λες ‘καλύτερα να μη τύχαινε ’… Κι όπως καταλάβαμε αγώνες για ευμάρεια ή για ευημερία δεν μας απεγκλωβίζουν, απλώς ‘περνάμε την ώρα μας μέχρι να έρθει η ώρα μας’.
Το να εναντιώνεται ο καθένας στον κακό του εαυτό νομίζω πως είναι απαραίτητο! Το μέγα θέμα όμως είναι οτι οι άνθρωποι βλέπουν πολλές φορές το μαύρο για άσπρο, το καλό για κακό! Άντε να βγάλεις άκρη …
Καλά βρε παιδί μου! 4000 βιβλία, δε θα έχεις και καμιά 4000 περιοδικά;; που τα βάζεις;;
Καππα-(κη) μου είχες δίκιο τελικά! Δεν αγωνίζεται ο Αμορόζο! Παραδόθηκε κι αυτός στην απόγνωση! Και αναμένει στην ουσία τον ήσυχο θάνατο (είτε προλάβει να στρίψει στο επόμενο σταυροδρόμι είτε όχι)…
μα δε σ’ανησυχεί το γεγονός ότι πολλοί μουσαφίρηδες έχουν τέτοιες απόψεις! Εγώ στ’αλήθεια, θλίβομαι.
‘Ξύπνα’, Γιάννη… κι άκουσε. Μη βλέπεις σ’ολα και σε όλους, δαιμόνια και εχθρούς παρά να βλέπεις και να ψάχνεις φίλους και αυτούς να έχεις στο νου και στην καρδιά.
Οι κομμουνιστές κι εδώ τα κάνουν ανάποδα, αντί να ορίσουν εξ’αρχής τους φίλους των αυτοί ορίζουν τους εχθρούς! Και επειδή όλοι είναι οχτροί στα μάτια τους δε τους μένει κανείς και εγκλωβίζονται στο καβούκι τους, στη μιζέρια τους! Λοιπόν, θέλει προσοχή γιατί όποιος βλέπει παντού δαιμόνια στο τέλος ‘χαλάει’ το μυαλό του, βάζει ιδέες που λέμε στο χωριό μου.
Αλλά παρακαλώ σε γράφε λίγο πιο κατανοητά! Με δυσκόλεψες και την άλλη φορά και τώρα…..
Η ανθρώπινη κοινωνία μπορεί να εξελίσσεται και χωρίς την εκμετάλευση.
Εγω το πιστευω και αγωνίζομαι γιαυτό.
Εσύ προφανώς δεν το πιστευεις.
Συνέχισε να μην το πιστεύει, όχι γιατί σε ανέχωμαι, αλλά γιατί μπορεί να έχεις και δίκιο τελικά.
Όσο για την άποψη που θεωρεί ότι η κινητήριος δύναμη είναι ο εγωισμός μας και η συνέπεια του είναι η σισύφειος αναπαραγωγή των εκμεταλευτικών κοινωνιών ακόμα και όταν αυτός ενδύεται την λεοντή του κομμουνισμού, λέω τα εξής.
Ο εγωισμός ουδέποτε υπήρξε μόνος του. Το προβλημα είναι ότι σε περιοχές της ιστορίας των κοινωνιών άλλοτε υπάρχει πλήρης ανισσοροπία αναμεσα στο εγώ και το εμείς και άλλοτε διαφαίνεται μια τάση εξισσορόπηση.
Το ζητούμενο νομίζω είναι μια σχετικά μόνιμη τάση εξισσορόπησης.
και όχι μια απόλυτη εξισσορόπηση.
Η συζήτηση για το «εγωιστικό γονίδιο» και την «φύση του ανθρώπου», μαζι με την συζήτηση για το «τέλος της Ιστορίας» έγιναν την ώρα ακριβώς που έπρεπε.
Δεν έχω αντίρηση να ξανανοίξη αναμεσα σε έναν διανοούμενο του δικού σου βεληνεκούς και σε έναν ηλίθιο αμορόζο με 4000 βιβλία. Αναρωτιέμαι όμως τι αξία και τί αποτέλεσμα θα μπορούσε να έχει.
Tovatore
Νομίζω με παρεξήγησες. Ας κάνω μια προσπάθεια να ισορροπήσουμε ..
Το πείραγμά μου για τα πολλά βιβλία σου μου βγήκε αυθόρμητα γιατί η αξία της βιβλιοθήκης σου χώρια από τα περιοδικά, είναι μεγαλύτερη από αυτήν του σπιτιού μου ολόκληρου (5ετίας ε! όχι καμιά παλιατζούρα) μαζί με τα βιβλία μου (λιγότερα από 100) και γιατί το να έχει διαβάσει κανείς 4000 βιβλία το θεωρώ όχι κατόρθωμα αλλά ‘επιστημονική φαντασία’ …
Εγώ δεν έχω αντίρρηση να ξανανοίξει κουβεντούλα με τον οποιονδήποτε και όλο και κάτι θα αποκομίσω, από τον τρόπο που σκέφτεται έως τον τρόπο που σκέφτομαι και τι μπορεί να αλλάξει σ’εμένα ή στον άλλον.
Αλλά τι έχεις πάθει;;;; Να είμαστε σέρτικοι βρε αμορόζο αλλά να μη παρεξηγούμε τόσο εύκολα! Εδώ ο άλλος μας βάζει τη στάμπα του κακούργου-ηλίθιου και δε ξεσπαθώσαμε κι εσύ που σε θεωρούσα σαπορτ, υποστήριξη, μου την πέφτεις άτσαλα κοροϊδεύοντάς με (διανοούμενος βεληνεκούς κτλ) χωρίς να έχω καταλάβει τον λόγο!;;;
Είναι απλώς αναγκαίο να προσθέσουμε ότι η φιλελεύθερη παγκοσμιοποιημένη αυτοκρατορία διαθέτει τα μέσα για να κάνει να συμπέσει η δική της κατάρρευση μαζί με την κατάρρευση ολόκληρου του πλανήτη. Αυτό δεν συνέβαινε με τις παλαιότερες αυτοκρατορίες.
Απο την «αυτοκρατορία του μικρότερου κακού του J.C. Michea
Ανγκε-τα, ναι. (Μάλλον πρέπει να διαβάσουμε Μισεά; αχ αυτά τα χόμγουορκ του Μόρφου)
Γιάννη, ο Α. ανέφερε «φίλος» και «εχθρός» και δεν αντέδρασες!
Ας δούμε μερικά σημεία:
«Η ανθρωπότητα (μέσα απο αλλεπάληλες δοκιμασίες) θα κληθεί να επιλέξει την κατεύθυνση στο επόμενο μεγάλο σταυροδρόμι της ιστορίας της.»
Ναι, αλλά όχι βάσει ιδεολογιών.
«Ακόμη με τρακτέρ θα πηγαίνανε»
Σύμφωνα με ένα παλιό, συντηρητικό, κλισέ, η τεχνολογική πρόοδος δεν συνεπάγεται και πνευματική πρόοδο κτλ. Αυτό το κλισέ μού φαίνεται αυτονόητο ότι αληθεύει.
«Οι κομμουνιστές κι εδώ τα κάνουν ανάποδα, αντί να ορίσουν εξ’αρχής τους φίλους των αυτοί ορίζουν τους εχθρούς»
Μάλλον σωστά πράττουν αυτό που τους αποδίδεις. Την ταυτότητά σου την αποκτάς ορίζοντας τους εχθρούς σου. Οι φίλοι σου ορίζονται αφού έχεις ορίσει τους εχθρούς σου.
Με τα περισσότερα από τα υπόλοιπα συμφωνώ. Ιδίως το:
«Ο εγωισμός ουδέποτε υπήρξε μόνος του. Το προβλημα είναι ότι σε περιοχές της ιστορίας των κοινωνιών άλλοτε υπάρχει πλήρης ανισσοροπία αναμεσα στο εγώ και το εμείς και άλλοτε διαφαίνεται μια τάση εξισσορόπησης.
Το ζητούμενο νομίζω είναι μια σχετικά μόνιμη τάση εξισσορόπησης.»
μού φαίνεται εξαιρετικά εύστοχο
[«Εδώ ο άλλος ΜΑΣ βάζει τη στάμπα του κακούργου-ηλίθιου»: κι εσύ πρώην κομμουνιστής, Αντώνη;]
«Την ταυτότητά σου την αποκτάς ορίζοντας τους εχθρούς σου. »
Θα ήθελα να σημειώσω ότι θεωρώ αυτή την λογική εντελώς λάθος και ηττοπαθή. Την ταυτότητά σου την σχηματίζεις εσύ, και όσοι διαφωνούν με αυτή ορίζονται ως «εχθροί».
Από πότε είναι υγιές να ορίζουμε τον εαυτό μας με βάση τους άλλους;
Την ταυτότητά μου την σχηματίζω εγώ, με βάσει το καλό για όλη την ανθρωπότητα κι όχι το μίσος, κι όσοι διαφωνούν μαζί μου δεν ορίζονται ως εχθροί αλλά ως συζητητές σε τραπέζι συνομιλιών για σοβαρά πρβλ του κόσμου, όπως λέει κι ο Αμορόζο π.χ. , την εξισορρόπηση των ανισοτήτων. Νομίζω πως αυτό είναι περισσότερο χέλθυ… κι όχι αέρα-πατέρα όλοι οι άλλοι είναι εχθροί κλείνουμε και τα σύνορα, ΚΛΕΙΝΟΜΑΣΤΕ ΣΤΟ ΚΑΒΟΥΚΙ ΜΑΣ (Κάππα μου, μην απομονώνουμε αυτά που μας βολεύουν, αυτό κάνουν οι του ‘ΞΥΠΝΑ’), δε μιλάμε με κανένα για κανένα πρβλμ του γένους των ανθρώπων κι άμα λάχει απειλούμε να κάψουμε τον κόσμο όλο, αν μας ζορίσουν, με κανα πυρηνικό….
Κάππα μου εκτός του ότι θα πηγαίνανε μόνο με τρακτέρ το σημείο κλειδί είναι ότι ΧΑΣΑΝΕ ακόμη μία ‘επανάσταση’ του ανθρωπίνου γένους εξαιτίας της μιζέριας τους! Και να πεις ότι είχανε και καμιά πνευματική πρόοδο! Τπτ εις την δευτέρα.
Κάππα μου, εκτός από τα του Καίσαρος χρησιμοποιείς και Βενιζελικά ιδιώνυμα νομίσματα (από τη μία όψη Αντικομμουνιστής κι από την άλλη Κακούργος-ηλίθιος);;
Γι’αυτό σε ερωτεύτηκαν όλα τα θηλυκά του ‘οίκου’ σου, γιατί ομοιάζεις του Τσιπρός ;)
Αλλά ποιο θα είναι το αποτέλεσμα;; Μετά από χρόνια ακολουθώντας τέτοιες πρακτικές-ούτε ο καθοδηγητής τους να ήσουν-να μπούνε στη θέση που τους αρμόζει: Εξωκοινοβουλευτική Αριστερά! Εύγε….
Α βρε Κάππα, χάσμα μεταξύ ημών και υμών και πως θα κλείσει ;;;
Γι’αυτό σε ερωτεύτηκαν όλα τα θηλυκά του ‘οίκου’ σου, γιατί ομοιάζεις του Τσιπρός ;)
Αλλά ποιο θα είναι το αποτέλεσμα;; Μετά από χρόνια ακολουθώντας τέτοιες πρακτικές, ούτε ο καθοδηγητής τους να ήσουν, να μπούνε στη θέση που τους αρμόζει: Εξωκοινοβουλευτική Αριστερά! Εύγε….
Α βρε Κάππα, χάσμα μεταξύ ημών και υμών και πως θα κλείσει ;;;
σορυ για τα 2 όμοια! Ξέχασα να βάλω όνομα στο πρώτο και………
Αγαπητέ μου το εθέλω με άρνηση δηλώνει αδυναμία, ανικανότητα! Κιόμως ιδού τόσες γέφυρες! Πως λοιπόν δηλώνετε αδυναμία;;; Αφήστε τα πείσματα και κάντε ένα βήμα! Εμπρός λοιπόν…
;)
Χμ! Το ποθούμενο συνεχώς κρύβεται από τα μάτια του ‘εραστή’ για να γίνει η ‘σχέση’ ακόμη πιο δυνατή….
Χμ! Πότε-πότε όμως έχουμε χειροπιαστές αποδείξεις εκ μέρους του ποθούμενου για να μη πέσει σε απόγνωση ο ‘εραστής’… άντε λοιπόν, περιμένουμε σφόδρα κάποια κίνησής σας…
Ψυχούλα μου πότε ξαναμιλήσαμε, πρόσωπο προς πρόσωπο;
Άσε τα πειράγματα, είναι σαν τα περιοδικά του Αμορόζου, δεν πιάνονται για βιβλία…
( Η ταυτότητα, νομίζω, αποκρυσταλλώνεται βάσει του ποθούμενου…)
Αντώνη,
«Ξύπνα’, Γιάννη… κι άκουσε. »
το έκανα απ’ τις 7 το πρωί. και είμαι όλος ένα αυτί..κανείς δεν κερδίζει κανένα φλουρί, οπότε μην ξυπνάς – δε χάνεις τίποτε :)
«Μη βλέπεις σ’ολα και σε όλους, δαιμόνια και εχθρούς παρά να βλέπεις και να ψάχνεις φίλους και αυτούς να έχεις στο νου και στην καρδιά.»
μα δεν είπα ότι όλοι και όλα είναι εχθροί και δαιμόνια. ευτυχώς δεν χρειάζεται εδώ κασσέτα για να δει κανείς τι έχει πει καθένας.
αλλά αυτό με τους εχθρούς δεν το καταλαβαίνω. δε διαφέρει το να ορίσεις τους φίλους σου από το να ορίσεις τους εχθρούς σου, γιατί αυτομάτως ορίζοντας τους εχθρούς σου προκύπτουν οι φίλοι με τους οποίους έχεις κοινούς εχθρούς (και κοινή κοσμοαντίληψη), και το αντίστροφο: ορίζοντας τους/ κάποιους ως φίλους σου καθορίζεις και τους εχθρούς σου, γίνεσαι εχθρός όσων εχθρεύονται (για διάφορους, σοβαρούς ή μη, ιδεολογικούς ή μη, λόγους) τους φίλους σου. υπάρχει, βέβαια, και η περίπτωση να είναι κανείς λαμόγιο και να τα έχει με όλους καλά…(ξέρεις, διπρόσωπος) αν είναι και τυχερός: αλλά και πάλι, δίχως φίλους – άρα και δίχως εχθρούς- δεν υπάρχει άνθρωπος. γι’ αυτό τα ηθικοπλαστικά λουλουδάκια «γιατί έχετε γνώμονα την έχθρα αντί τη φιλία;» είναι πάντοτε πλαστικά, Αντώνη, αν και τα πλαστικά έχουν ένα καλό δε χρειάζονται πότισμα.
εννοείται ότι και η ταυτότητα σχηματίζεται όχι μόνο θετικά και από μέσα («ψάχνω για φίλους»), αλλά και αρνητικά κι από έξω: με βάση το τι λεν οι εχθροί και γενικά οι άλοι.
Αντώνιε,
το πρόβλημα με το «καλό της ανθρωπότητας» είναι ότι κάθε ομάδα ή και καθένας το ορίζει διαφορετικά και ότι συχνά το τερπνόν του ιδιοτελούς οφέλους ταυτίζεται/σκεπάζεται με την κουκούλα του ωφελίμου για «όλους».. κάτι σαν το αόρατο χέρι και άλλα τέτοια.
Το να μπαίνεις στην κουβέντα και να μιλάς για καπιταλισμό/σατανά και για δαιμόνια με τρόπο όπως σου είπα λίγο δυσνόητο και να θέλεις και κουβέντα από μένα ακριβώς όπως την περιμένεις… συγγνώμη αλλά δεν τα κατάφερα εκείνη τη στιγμή!
Η αδυναμία σου , (με τη μία του κολλάς τη στάμπα του λαμόγιου), να δώσεις χώρο και σε κάποιον που έχοντας ορίσει την ταυτότητά του σύμφωνα με κάτι/κάποιον (ποθούμενο) και ταυτοχρόνως θέλει να ‘συζητήσει’, κοινά, θεμελιώδη προβλήματα της ανθρωπότητας και με τους άλλους που δεν έχουν ορίσει με τον ίδιο τρόπο την ταυτότητά τους είναι όντως εξαιρετικά … βίαιη!!!
Κι αν εσύ βλέπεις κάτι τέτοιο σαν κιτς ηθικοπλαστικά πλαστικολούλουδα είναι πρόβλημά σου! Και θα πρέπει κατά τη γνώμη μου να πράξεις τα δέοντα. Εγώ το βλέπω σαν το μόνο ‘φρέσκο’ ευωδιαστό μπουκέτο που μπορεί να προσφέρει η μια ομάδα στην άλλη… (Αλλά είπαμε κάποιοι πεισματικά αρνούνται κάθε τι ειρηνικό και προτιμούν γκρίζα καβούκια και το ατέλειωτο μοιρολόι ότι τάχα κανείς δεν τους καταλαβαίνει κι ότι όλοι τους καταπιέζουν…..!)
Το θέμα δεν είναι να είσαι όλος ένα αυτί αλλά να τείνεις ευήκοον ους.
Και για το φλουρί, να θυμάσαι, όταν θα ξεκινήσεις να περάσεις το ‘γιοφύρι’ και σκοντάψεις πάνω του να τα ανοίξεις επιτέλους τα ματάκια σου….
;)
Αντώνη,
δεν νομίζω να απαγόρευσα το να ορίζεις την ταυτότητά σου ως προς κάποιο ποθούμενο. αν το καλοδείς ακόμη και αυτοί που κατηγορείς ως «κλεισμένους» επίσης έχουν ένα κάποιο ιδανικό/ποθούμενο. αυτό είναι το ένα. το άλλο, που θες να το ξορκίσεις αλλά δεν μπορείς, είναι η συνάφεια έχθρας και φιλίας. κάνοντας φίλους με βάση ένα ιδανικό, κάνεις κι εχθρούς – και το αντίστροφο. λέγοντας απλώς ότι βλέπεις μόνο το ένα (τη φιλία), πως με βάση αυτήν πράττεις, δε σημαίνει ότι έτσι και πράττεις. ακριβώς βέβαια το ίδιο κάνει κι όποιος μιλά όλο για έχθρα και το πρωτείο της: δεν πράττει σύμφωνα με την αντίληψη «υπάρχει μόνο η έχθρα». αλλά βρίσκει συμμάχους και φίλους ενάντια σε αυτούς που όρισε ως εχθρούς. αν δεν καταλαβαίνεις ότι η φιλία και η έχθρα συνυφαίνονται, και κατηγορείς όσους νομίζεις ότι μαζεύονται γύρω από την έχθρα προς κάτι, δε σημαίνει κι ότι είναι έτσι.
δεν ανέφερα κάποιο πρόσωπο εδώ ως λαμόγιο. αλλά όποιος τα έχει καλά με όλους, στην πραγματικότητα είναι εχθρός με όλους: μόνο που είναι κρυφά.
αυτό είναι το ηθικοπλαστικό κιτς του ηθικισμού: να τονίζεται η ύπαρξη της φιλίας και να καταδικάζεται η «κλειστότητα» της έχθρας, ενώ στην πραγματικότητα φιλία και έχθρα πάνε μαζί και δεν μπορεί να υπάρξει η μία δίχως .
τώρα με τα μπουκέτα, το ζήτημα δεν είναι τόσο αν υπάρχει διάθεση για επικοινωνία, αλλά αν αυτή αρκεί. γιατί κάθε ομάδα ορίζει διαφορετικά το «καλό της ανθρωπότητας» κλπ. αυτό δεν μπορεί να παραβλεφτεί με τα λουλουδάκια της φιλίας, δεν συνεπάγεται όμως κάποια «κλειστότητα» και υπερτονισμό της εχθρότητας, όπως φαντάζεσαι.
Η αδυναμία σου αυτή να δώσεις χώρο στα ‘λαμόγια’ (δε μιλάω για μένα και το πώς έχω ορίσει την ταυτότητά μου), αμέσως-αμέσως σε βγάζει και εκτός πραγματικότητας! Νομίζω εθελοτυφλείς! Τόσα και τόσα που έχουν γίνει, όπως είπαμε, τόσες και τόσες επαναστάσεις από τις οποίες ήταν απόντες άπαντες της μίας ομάδας (της γκρίζας αριστεράς), γίνανε μέσα σε περιβάλλον συνεννόησης! Από ομάδες που μπορούσαν να μιλήσουν μεταξύ τους!
Που ήτανε οι αριστεροί σ’αυτές τις κοινωνίες;;; Μήπως ήτανε τα ‘λαμόγια΄, όπως τα λες, που δίνανε τη διαφορετική νότα και την ώθηση εξισορρόπησης ώστε όλοι να μετέχουν των αγαθών, θεμελιωδών και μη ; Κι αυτά τα ‘λαμόγια’ δεν βλέπανε μόνο φιλία, λουλουδάκια και χαρούλες αλλά αγωνίστηκαν με τον τρόπο τους και ξεπέρασαν ένα σωρό προβλήματα (από σκληρή εκμετάλλευση, ρατσισμούς κτλ….. ) χωρίς να κλειστούν όμως σε μια κοινωνία φάντασμα και έχθρας που ‘έτρωγε’ τους ίδιους τους πολίτες τις.
Που κολλάμε;
ενώ μιλάς για λουλουδάκια κι ανοικτότητες και γιατί να εχθρεύεστε τους αντικομμουνιστές και να προβάλλετε την έχθρα, επιτίθεσαι σε επιτιθέμενους (εδώ: τον λυκιαρδόπουλο). κάνεις ακριβώς αυτό που κατηγορείς ότι κάνει. μετράς ηλίθιους – με φιλική διάθεση ανοικτότητας. αν δεν το καταλαβαίνεις, είναι πρόβλημα δικό σου, Αντώνιε.
δε χρειάζεται να δώσω χώρο στα λαμόγια, τον καταλαμβάνουν μόνα τους. ότι δεν μπορεί να υπάρξει καθολική συναίνεση, ευχαριστώ, το ξέρω.
όσον αφορά σε αυτά που λες, έχεις δει να ξεπερνιέται ο ρατσισμός και η εκμετάλλευση με τα λαμόγια που περιγράφει ο λυκ, τα οποία από απολογητές του ενός έγιναν απολογητές του άλλου; ή θα πεις ότι τελικά ο βίσμαρκ ήταν ο καλός άνθρωπος που καθιέρωσε την ασφάλιση κι όχι εκείνη η κακή κοινωνία που έτρωγε τους πολίτες της;
Γιάννη μου, τελικά έχεις περισσότερες αδυναμίες…
Θα ήμουν επιτιθέμενος αν σύνθημά μου ήταν το ‘όπου τους δείτε, φάτε τους’… αλλά εγώ απλώς προσπάθησα να χρησιμοποιήσω το ίδιο νόμισμα μ’αυτούς γιατί βλέπεις το νόμισμα που κυκλοφορεί στη ‘χώρα’ μου εδώ δεν περνάει και ίσως είναι και αιτία για ban (‘Αν ανάγεις τα πάντα στη Θεολογία δεν μπορείς να κάνεις κουβέντα’). Αν τυχόν κάποια στιγμή έλθεις στη ‘χώρα’ μου θα διαπιστώσεις ότι το ‘νόμισμά’ μας είναι το πλέον ισχυρό αλλά, κρίμα, όχι αποδεκτό ;)
Να ‘πιάνεις’ τα αστειάκια όταν λέγονται… το μετράω ηλίθιους πήγαινε στο ότι με το σκεπτικό του Αμορόζου κάθε κομμουνιστική ομάδα (κι είναι και πολλές) μπορεί να αντιτίθεται σφόδρα σε άλλη οπότε εκ των πραγμάτων θα βγουν πολλοί ‘ηλίθιοι’ σύμφωνα με τα κριτήρια του φανατικού Λυκ….
Βρε Γιάννη μου, 3500 χρόνια πριν, ακόμη και σ’αυτήν την Αγία Γραφή υπάρχουν σημεία τα οποία ορίζουν την εξασφάλιση και αυτών των δούλων κι εσύ μου λες πως είναι καινοφανείς ιδέες κι ότι έχουν ιστορία 50 χρόνων…
Από το να μη θέλεις να δώσεις χώρο στα ‘λαμόγια’ πηγαίνεις πολύ εύκολα στο «όπου δείτε ‘λαμόγια’, φάτε τα» γιαυτο πρόσεχε, πρόσεχε μη ολισθήσεις και σε χειρότερα…
Απαπαπα!!!
Λίγες μέρες έλειψα για να αρχίσω (από τώρα ναι! των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν) να προμηθεύομαι τις συκωταριές και τα γαρδουμπάκια για το πασχαλινό τραπέζι, και ήρθαν τα πάνω κάτω εδώ μέσα… Μέχρι και λαμόγια πλακώσανε στο μαγαζί!…
Λοιπόν, τέρμα οι κουβέντες. Κάτι πρακτικόν τώρα.
Όλοι στης Θέκλας θα κάνετε Ανάσταση εφέτος. Θα πάμε στον Άγιο να λειτουργηθούμε μπας και βάλουνε μυαλό μερικοί μερικοί, θα ανάψουμε τις λαμπάδες μας, θα φιληθούμε σταυρωτά (τροβατόρε και Αντώνη, εσάς μπορεί και να σας ασπαστώ κάπως περιποιητικότερα…), θα τσουγκρίσουμε τα κόκκινα αυγά μας, θα ευχηθούμε χρόνια πολλά και θα υψώσουμε τις ρακές και τους κράσους μας στην Επανάσταση και στους ρομαντικούς οπαδούς του κυρ Κάπα και στα παιδιά του Ιονίου.
(κυρ Κάπα, αληθεύει πως μοιάζεις του Τσιπράκου?… Κατάτι διαφορετικό σε άφηξα πριν κάτι χρόνια… για να δούμε! -επιπλέον, τι έγινε, παντρεύτηκες ή είσαι ελεύθερο πουλί? Έτσι, για να ξέρω…;-).
Μάνο, κανόνισε να φοράς τα καλά σου παλλικάρι μου, θα σε βάλω να παρουσιάσεις το εορταστικό μου πρόγραμμα μαζί με τον Κυριάκο και τη Ρίτα. Πάρε βοηθό το Γιάννη άμα θες, γιατί τα πασχαλινά μου νούμερα είναι σπέσιαλ και θέλουν χέρια.
Η Θεώρημα θα κάνει τη λάτζα. Χρειάζεται και μια γυναίκα στην παρέα, καθότι εγώ τυγχάνω σταρ και δεν μπλέκομαι με τα μαγειρεία παρά μόνο για το μενού και για τις οδηγίες.
Άλλος για τη βάρκα μας?…
Γεια σας τώρα. Πάω να ανανεώσω την μιζανπλί στο μουστάκι και να ραφτώ στου Γκούτση για τις γιορτές.
Και φρόνιμα ε?… Μη δω το μαγαζί άνω κάτω πάλαινες!
Φιλάκια μωρά μου.
Θέκλα, με τον παππού του Τσίπρα ήμασταν συμμαθητές.
Ενώ ο υπόλοιπος διάλογος είναι σαφής, το ακόλουθο:
«Που ήτανε οι αριστεροί σ’αυτές τις κοινωνίες;;; Μήπως ήτανε τα ‘λαμόγια΄, όπως τα λες, που δίνανε τη διαφορετική νότα και την ώθηση εξισορρόπησης ώστε όλοι να μετέχουν των αγαθών, θεμελιωδών και μη ; Κι αυτά τα ‘λαμόγια’ δεν βλέπανε μόνο φιλία, λουλουδάκια και χαρούλες αλλά αγωνίστηκαν με τον τρόπο τους και ξεπέρασαν ένα σωρό προβλήματα (από σκληρή εκμετάλλευση, ρατσισμούς κτλ….. ) χωρίς να κλειστούν όμως σε μια κοινωνία φάντασμα και έχθρας που ‘έτρωγε’ τους ίδιους τους πολίτες τις.»
δεν το πιάνω. Αντώνη, μπορείς να εξηγήσεις σε τι αναφέρεσαι;
Που λες, πλησίασε ένα πρωί ο βάτραχος τη γάτα που τον λοξοκοίταζε, Γιατί με θωρείς έτσι, της λέει με γατίσια ομιλία, Μπα, πρόοδος και πού έμαθες εσύ να μιλάς, Εγώ δεν έμαθα τώρα να μιλάω, εσύ έμαθες ν’ ακούς, της είπε και ευχαριστήθηκε πολύ η γάτα, που επιτέλους αναγνώρισαν την ικανότητά της….Να σου πω και γω τι μου ‘τυχε, ρώτησε το βάτραχο κουνώντας την ουρά της όλο ευγένεια και συνωμοτικότητα, αφού μάλιστα δεν τον πήγαινε για μάσημα, όπως την είχε μάθει η μαμά της κι εκείνην η δική της, ειδικά αυτόν -μπλιάχ, αηδίασε που το σκέφτηκε- ενώ φερ’ ειπείν τα φίδια της άρεσε να τα βασανίζει, άσε πια τα τζιτζίκια, αυτά ήταν τα κρακεράκια της…
Ζηλεύω γαμώτο μου και τη γάτα και το βάτραχο κι όλους σας…κοφτερές κι οι κόσες σας…
Αντώνιε,
πρέπει να είσαι καλός ανιχνευτής αδυναμιών και να έχεις πνεύμα στη χώρα σου… αλλιώς
αν δεν κάνω λάθος, η κατεξοχήν αδυναμία σου ήταν στην κατανόηση του τι λέει ο λυκιαρδόπουλος. ο οποίος -νομίζεις- ότι λέει «όπους τους βρείτε, φάτε τους». και από τον οποίον δήθεν διαφέρεις στην τακτική. γιατί το μόνο που έκανες ήταν να μιλήσεις για ο,τιδήποτε εκτός από την ουσία όσων λέει ο λυκ. η οποία έγκειται στο «δικαίωμά τους να αλλάξουν γνώμη, να καταδικάσουν τον εαυτό τους, όχι όμως και να παριστάνουν τον τιμητή». γιατί όποιος πιστεύει ότι είναι δυνατό να έκανε τόσο τεράστιο λάθος, το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να είναι πιο σεμνός, λιγότερο βέβαιος για τα πιστεύω του, νέα ή παλιά – υπάρχει κίνδυνος μιλώντας υπέρ των νέων του πιστεύω να ξανακάνει το ίδιο τεράστιο λάθος.
να σου παραθέσω και απ’ το κείμενο, γιατί βλέπεις το φανατισμό εκεί που δεν υπάρχει, ώστε να εκδηλώσεις την δική σου εμμονή:
«δεν είναι κακό να είσαι πρώην»,
«..αρκεί να μη θεατρίζουν το παρελθόν τους»,
«δεν δικαιούνται όμως να κάνουν το μάγκα ποντάροντας και στο άσπρο και στο μαύρο»,
«γι’ αυτό όταν βλέπω ΚΑΠΟΙΟΥΣ πρώην να φτύνουν…»
όσον αφορά τα πνευματώδη αστεία σου, νομίζω ότι δε θα περίμενες κι έναν ορισμό σε μια σελίδα που να λέει ποιος είναι και ποιος δεν είναι ο αντικομμουνιστής. αν ψάχνεις για μαθηματικά και διαμαρτύρεσαι για τις ασάφειες κειμένου μιας σελίδας, μπορείς να βρεις πάμπολλες τέτοιες μη μαθηματικές ασάφειες στη θεολογία. αλλά και πάλι, δε μπορείς να δεις ότι διαφαίνεται κάποια αναφορά στους πρώην επαναστάτες και νυν βολεμένους καθώς και στα κομματικά στελέχη των πρώην κομμουνιστικών κρατών;
τώρα αυτό με τη θεολογία και τους δούλους, δεν το καταλαβαίνω πού κολλάει. αλλά επειδή ανάγεις τα πάντα στη θεολογία, τότε αφού όλα ειπώθηκαν για τους δούλους πριν 3,5 ή 2 χιλιάδες χρόνια κι αφού η θρησκεία της παραπάνω θεολογίας επικράτησε πριν 1500 χρόνια (στη «χώρα» σου), για ποιο λόγο η δουλεία δεν καταργήθηκε πριν 1500, 2000 ή 3500 χρόνια αλλά εντελώς τυχαία, κατά τον 19ο και 20ό αιώνα; με αυτόν τον τρόπο «ανάγονται τα πάντα στη θεολογία»;
αν δεν μπορείς να δεις το σημερινό συσχετισμό δυνάμεων και τις προθέσεις (του λυκιαρδόπουλου ή των συνομιλητών σου) ως προς τον χώρο, δηλαδή το βαθμό ανοχής σε όσα λέν τα «λαμόγια», τότε απλώς αντικατοπτρίζονται στα λόγια σου οι δικές σου προθέσεις.
Είναι διάλογος μεταξύ εκπροσώπων διαφορετικών όντων στο μεταβατικό στάδιο από τον καπιταλισμό στην επόμενη φάση σχέσεων και ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής. -.
Τις μέρες θυσίας των αμνών θα ‘μαστε για σπαράγγια στο Ρεσινίκο (που λέγαμε πέρισυ με το παζάρι, αν θυμάσαι) .-.
Κοντό μαλλάκι σας νοσταλγήσαμε καθώς και τα βλαστάρια.-.
Γιάννη, ποτέ δεν είπα ότι ο Λυκ έχει σύνθημα ‘φάτε τους όπου τους βρείτε’, μη μπερδεύεσαι. Αλλά είναι τόσο απλό, μου αρκεί το ‘κακούργος-ηλίθιος’ για να τον κατατάξω εκεί που έχω και τον εθνάρχη μας τον βενιζέλο!
Δεν πείραξα εσένα με τα ‘πνευματώδη’ αστεία μου γιατί είδα οτι δεν ανέχεσαι μύγα στη κοσά σου και κάνει μπαμ αυτό μέρες τώρα. Το ποιον πείραξα μου φαίνεται πως είναι ξεκάθαρο….
Τι έγινε; λύσαμε όλες τις πολιτικές ασάφειες θα πιάσουμε τώρα και τις θεολογικές; Συνήθως, από την πείρα μου το λέω, δεν υπάρχουν ασάφειες αλλά αφασίες που πάνε να πιάσουν και να ερμηνεύσουν θεολογικά ζητήματα με το μυαλό τους… Για τους δούλους τι να σου πω!; Ας σε ρωτήσω κι εγώ κάτι: την πυρίτιδα τη γνώριζε ο κόσμος πολλά-πολλά χρόνια πριν, πως και δεν κάνανε τουφέκια πιο νωρίς!; Δεν αρκεί η γνώση αλλά και το υποκείμενο να μπορεί να βαστάσει το εγχείρημα. Νάρθει η ώρα που λέμε….
Κάππα, με κούρασε να ακούω κάθε μέρα ότι όλα τα καλά είναι ‘προϊόντα’ των αγώνων των αριστερών κι όλα τα κακά των ‘ κακούργων- ηλιθίων ’. Ε! τέτοιους ‘αριστερούς’ που έχουμε στη χώρα μας νομίζω δεν έχει καμιά μα καμιά άλλη χώρα η οποία μάλιστα απολαμβάνει πολλαπλά αγαθά (έστω υλικά)! Μακάρι κι οι ντόπιοι εδώ να αρχίσουν να γίνονται πιο διαλεκτικοί, πιο ευέλικτοι, πιο «λαμόγια» που λέει κι Γιάννης μας,μπας και δει άσπρη μέρα το πόπολο.
Αντώνιε,
πάλι καλά, πριν ήταν φανατίλας ο λυκ., τώρα είναι απλώς μαζί με τον βενιζέλο επειδή δεν αντέχει μια κατηγορία ανανηψάντων (βέβαια, μπορεί για σένα ο μπενίζ ελόμ να είναι και κακός, δεν ξέρω..). ίσως ξανακοίταξες το κείμενο κι αυτό είναι το ουσιαστικό. στην επόμενη ανάγνωση ίσως είναι και σε καλύτερη κατάταξη ο λυκ.
νομίζω πάλι τα μπερδεύεις, αυτό με τα πνευματώδη αστεία σου. δεν είπα ότι έθιξες εμένα προσωπικά, μην στενοχωριέσαι και το πάρεις και κατάκαρδα. εγώ είδα πώς από ένα κείμενο του λυκ κάποιος βγάζει ως συμπέρασμα κάτι εντελώς αντίθετο από ό,τι το κείμενο λέει ξεκάθαρα. δεν είδα εγώ εδω μέσα ούτε μύγες ούτε σπαθιά. αν εσύ τα βλέπεις…αλλά άμα σε θίξαμε επειδή νόμισες ότι θιχτήκαμε, ε, τι να κάνουμε.
όσο για τη δουλεία, μήπως εννοείτε, αγαπητέ, ότι το να διακηρύττεις την ισότητα και να μην την πραγματώνεις είναι το ίδιο με το να ανακαλύπτεις το μπαρούτι και να μη βαράς με αυτό; μήπως τοποθετείς στην ίδια κατηγορία την τεχνολογία με την πραγμάτωση των νοηματοδοτήσεων και δη των κατ’ εσέ υψηλότερων; λες «Δεν αρκεί η γνώση αλλά και το υποκείμενο να μπορεί να βαστάσει το εγχείρημα. Νάρθει η ώρα που λέμε….» εγώ το βλέπω αλλιώς: είτε από τον 5ο ώς τον 19ο αι. δεν ήταν καλοί χριστιανοί (οπότε προκύπτει και η ελάχιστη κοινωνική πραγμάτωση του ιδανικού της αγάπης που λέγαμε τις προάλλες και την οποία αρνιόσουν πεισματικά ως γεγονός) είτε η κατάργηση της δουλείας δεν ωφείλεται στα ωραία λόγια που λες, αλλά στις αντικειμενικά διαφορετικές συνθήκες του 19ου αι. σε σχέση με τις συνθήκες του 5ου-17ου αι.: διαφωτισμός και βιομηχανική επανάσταση. αλλά στη δεύτερη περίπτωση τα 3500 και τα 7500 χρόνια δεν έχουν καμμία σημασία.
γιατί αν θυμάμαι καλά εσύ ανέφερες τώρα τη θεολογία.
Αντώνη, τίποτα κακό δε μπορεί να συμβεί στη γαλή ως νυφίτσα ή ως γάτα καθόσον εφτάψυχη, εξάλλου μιλάμε για το μεταβατικό στάδιο κ.λ.π. αν ρωτάς όμως για τη συνέχεια…λίγη υπομονή.-. Η παρεμβολή αποδείχτηκε αποτυχημένη (ακατάληπτη) προσπάθεια παραδοχής της ισορροπίας και του ρυθμού του διαλόγου σας. Κατά την επιτυχημένη ατάκα του Χερκάπα λοιπόν, ας μην το κάνουμε θέμα.-.
Θεώρημα, μακάρι να μπορούσα να ξεφύγω από την Προύσα, χωρίς έστω να κρύψω τίποτα στα τακούνια μου, η μοίρα μας καλεί στο Βορά, ύστερα όμως θα ‘μαστε και μεις σε νησί που κατασκευάζει ακόμα ασκομαδούρες, πεζούλες και λύρες (και καπνοσακκούλες, αν θυμάται κανείς την περίφημη ρήση του δούλου του Χριστού). Φιλιά στα βλαστάρια.
Βρε Γιάννη γιατί με κουράζεις με τα τόσα μπερδέματα που τραβάς! Αν δεν καταλαβαίνεις κάτι, se παρακαλώ να μου λες να σε βοηθώ, για το πώς σκέφτομαι, αλλά μη βγάζεις λάθος συμπεράσματα …
Από το κείμενο, αρκούσε η πρώτη σειρά, όπως σου είπα, άντε μέχρι εκεί που αναφέρει τα αστεία για τα παπούτσια. Δε θα συνέχιζα αλλά έκανα τοn κόπο, τζάμπα νομίζω, δεν άλλαξε τπτ. Ιδιώνυμο ο ‘φανατίλας’, ιδιώνυμο κι ο άλλος κι ο καππα να προτείνει τον έναν από αυτούς βάζοντάς τον εις τον ‘οίκο’ του! Ούτε τον Βενιζ. ούτε τον λυκ. φυσικά τους θεωρώ άξιους της φήμης τους(τον 2ο δεν τον ήξερα) αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα. Μη κόβεις το χέρι σου σχετικά με το ποιος είναι πιο πάνω στην κατάταξη, που λες….
Αλλά κι αυτό με τα πνευματώδη…. Βρε μπας και τα οινοπνευματώδη, εν προκειμένω η ρακή η χθεσινοβραδινή σε πείραξε; Την ειρωνεία σου, παιδάκι μου, στόχευσα αλλά κι αυτό σου ξέφυγε, τεσπα! Πρόσεχε και ρώτα λοιπόν από τώρα και στο εξής. (αν και σου έπρεπε άλλου είδους σχόλιο… αντιπαρέρχομαι)
Έχεις και κρατούμενα από την προηγούμενη κουβέντα μας λοιπόν και τα βγάζεις τώρα! Σωστός, έτσι να μη μένουν απωθημένα, πάθουμε και τπτ…. Αγαπητέ, σε πολλά σημεία, στην Καινή Διαθήκη, υπάρχουν αναφορές στους δούλους και πολύ αναλυτικά περιγράφει ότι πρέπει οι σχέσεις δούλων-κυρίων να είναι σχέσεις αγάπης κτλ. Χαρακτηριστικά ο απ. Παύλος λέει «ουκ ένι lουδαίος ουδέ Έλλην, ουκ ένι δούλος ουδέ ελεύθερος, ουκ ένι άρσεν και θήλυ». Θεωρώ, λοιπόν, αδιανόητο η χριστιανική αντίληψη για την ισότητα των ανθρώπων να μη συνέβαλε στη σταδιακή κατάργηση της δουλείας. Για να κάνει ο άνθρωπος ένα βήμα εμπρός είναι μεγάλη υπόθεση και πολύ δύσκολη και όπως σου είπα και την άλλη φορά : πήγαινε στο 500 ή στο 1200μχ και δες τα προβλήματα που είχανε, πάσης φύσεως, ίσως σε βοηθήσει αυτό αν και δεν το νομίζω…
Βρε Kakara, για την ιστοριούλα που ξεκίνησες να λες, λέω… τι έτυχε στη γαλή τελικά;
Κάππα, τι έγινε εκεί στην κερκίδα; Θα αναρτήσεις και κανα πανό, σε βλέπω φόρεσες και το κασκόλ, πετάς και φωτοβολίδες. Άντε, κατέβα κάτω να παίξεις κι εσύ, τι κάθεσαι!;
Δεν έρχεται και το κροτάκι για σαπορτ, της πέρασε μάλλον το χθεσινό…
Αντώνιε,
ας αρχίσω από το τέλος. αν κάποιος είχε απωθημένα από προηγούμενες συζητήσεις αυτός είναι όποιος ξαφνικά άρχισε σε αυτή τη συζήτηση να κάνει λόγο για τη δουλεία και τη θεολογία..κι αυτός είσαι εσύ. σε καταλαβαίνω και σε κατανοώ, βέβαια, μην ανησυχείς..
αλλά αφού θεωρείς ότι με ένα ουκ εστι δούλος (που καταργεί τη δουλεία ως πολιτικό θεσμό τόσο όσο καταργεί τη βιολογική διάκριση άνδρα-γυναίκας το «δεν υπάρχει άνδρας ή γυναίκα») ή τις ρητές προτροπές να μην κακομεταχειρίζονται τους δούλους (που είναι κάτι διαφορετικό από το ρητό αίτημα για κατάργηση – σταδιακά ή μη – της δουλείας [άλλωστε προτρέπονται οι δούλοι να υποτάσσονται στους κυρίους δίχως αντίρρηση, ως θέλημα θεού], αλλά σε βολεύει να τα εξομοιώνεις) τα πάσης φύσεως βήματα δεν οδήγησαν στην κατάργησή της. αν θεωρείς πως ό,τι έγινε κατά τον 19ο και 20ό αι. ήταν προϊόν του χριστιανισμού, παραθεωρείς την εκκοσμίκευση/αποχριστιανισμό μετά τους θρησκευτικούς πολέμους, το διαφωτισμό και κυρίως τη βιομηχανική επανάσταση. οι δούλοι απλώς δε χρειάζονταν πλέον, κι όσοι επέμεναν (π.χ. οι νότιοι των ηπα, που ήταν και χριστιανικότεροι) απλώς συντρίβονταν. αλλά και πάλι: στα 500 και στα 1200 δεν αντιλαμβάνονταν το χριστιανισμό όπως εσύ ο οποίος τον μεθερμηνεύεις ώστε να συμπεραίνεις ότι συνεπάγεται το αίτημα της κατάργησης τής δουλείας. αν χριστιανισμός= κατάργηση της δουλείας, τότε είτε οι χριστιανοί αντιλαμβάνονταν διαφορετικά από εσένα το χριστιανισμό (ότι είναι πολύ συμβατός με τη δουλεία) είτε όπως λέει κι ο τάκης το ιδεώδες της αγάπης δεν πραγματωνόταν σε σημαντικά κοινωνικό μέγεθος… (αλλά εσύ θεωρείς ότι πραγματώθηκε) αλλά επίσης κάνοντας λόγο για τα «προβλήματα που είχανε στα 1200» πάλι δίνεις το πρωτείο στις υλικές συνθήκες (π.χ. στην απουσία μηχανών οι οποίες θα έκαναν τη δουλειά των δούλων – εκτός κι αν αναφέρεσαι κυρίως λ.χ. στα ψυχολογικά προβλήματα του 13ου αι.) και όχι στις ιδέες.
τώρα για την ειρωνία, μη στοχεύεις τόσο, γιατί κουράζεσαι…όπως κουράζεσαι να διαβάζεις, μάλλον, ολόκληρο το κείμενο του λυκ, και γι’ αυτό βγάλεις τα συμπεράσματα για τα κείμενα που διαβάζεις μόνο από την πρώτη σειρά. είναι πολύ ξεκουραστικός τρόπος διαβάσματος, δε λέω…νομίζω κι ότι κάπου στην π. διαθήκη λέει «ουκ εστι θεός», σωστά; επειδή όμως εσύ επιλέγεις στα τυφλά (γιατί τύφλωση λέγεται τέτοιας μορφής ανάγνωση) να κάνεις λόγο για νετσάγιεφ και τα ρέστα, δε σημαίνει ότι μιλάς ορθά αδιαφορώντας για το συνολικό κείμενο. έτσι;
όσο για τα παπούτσια..ειλικρινά δε νομίζεις ότι κάτι τέτοιο συμβαίνει με τη διαφήμιση; ότι τα διαφημιζόμενα προϊόντα δεν έχουν αυτό το μαγικό, οι σερβιέτες που σου δίνουν φτερά, το χαμόγελο που κάνει να σου κουβαλάν τα έπιπλα και λπ; ότι είναι κοροϊδία; να πούμε και την αλφαβήτα δηλαδή..να την πούμε.
Η αναφορά σου στον Βισμαρκ και στη κοινωνία που τρώει τα παιδιά της αφού φρόντισε για την ασφάλισή τους πρώτα, μ’έκανε να σου αναφέρω ότι παλαιόθεν οι νομοθέτες είχαν στο νου τους την εξασφάλιση και αυτών ακόμη των δούλων και δεν είναι νέες ιδέες! Καμία προσπάθεια να εμπλέξω την Θεολογία. Παρανόησες.
«Είπεν άφρων εν τη καρδία αυτού, ουκ έστι Θεός» Ψαλμ. 13, 1
Περί αφροσύνης ο λόγο σου; Ή σου φέρνουν κι εσένα κάθε Σάββατο το ‘Ξύπνα’ και σε μπέρδεψε η ‘κοπτοραπτική’ τους; Θέλει προσοχή, στο ξανά’πα.
Όπως σου είπα και τις προάλλες: Το θέμα ‘Κονδύλης’ εξαντλήθηκε, παρακαλώ σε μη με κουράζεις άλλο μ’αυτό! Ό,τι ήταν να πω το είπα τότε.-
Τα παπούτσια είναι η αλήθεια ότι ακόμη και τώρα με κάνουν να απορώ και να εξίσταμαι! Τώρα πώς εσύ τα μπερδεύεις με τις σερβιέτες και οτι οι διαφημιστές κοροϊδεύουν τους καταναλωτές, τι να πω!; μ’ αφήνεις άφωνο….
Και θα τελειώσω με κάτι που μου κάνει τρομερή εντύπωση!
Και εσύ Γιάννη και εσύ Κάππα όπως βεβαίως κι εγώ κι όλοι, είχαμε μπροστά μας ένα κείμενο κάποιου Λυκ. Όλοι το διαβάσαμε αλλά κανείς δε μας λέει που να ‘σκαλώσουμε’, έτσι;
Εσύ Γιάννη μου κι εσύ Κάππα ‘σκαλώσατε’ στα σημεία που τόσο επίμονα μας ‘καθοδηγείτε’ να σκαλώσουμε κι εμείς, μας τα βάζετε και σε εισαγωγικά μην τυχόν και ξεφύγουμε, έπρεπε κ. Κάππα να τα υπογραμμίσετε κιόλας. Ε, όχι. Εγώ δε θέλω να δω το κείμενο όπως το βλέπετε εσείς. Σας πειράζει; Θέλετε να το δουν κι οι άλλοι, ντε και καλά, όπως εσείς; Μήπως αυτό είναι ολίγον τι ‘φασιστικό’; Ναι, γιατί όχι; Εσείς έχετε τέτοια συμπεριφορά! Μην ανησυχείτε όμως οι περισσότεροι των ανθρώπων έχουν κάτι από φασισμό μέσα τους. Καλό είναι αν το καταλάβατε να πράξετε τα δέοντα.
Ο κ. Λυκ. λοιπόν ορίζει από την πρώτη γραμμή κιόλας το ιδιώνυμό του: Ο αντικομμουνισμός είναι ηλιθιότητα σε βαθμό κακουργήματος! Το λέει γενικά! Μετά το ειδικεύει σε μια περίπτωση που τον ‘πονάει’ πιο πολύ από άλλες. Σ’αυτή όπου οι πρώην κομμουνιστές ‘φτύνουν’ το παρελθόν τους! Γιατί τον πονάει τόσο πολύ;
Τι πονάει Γιάννη μου, περισσότερο; Κάποιος που δεν είχε ποτέ, ουδεμία, σχέση μαζί σου να γυρνάει και να λέει στον κόσμο πόσο κακός είσαι ή κάποιος που είχε στενές σχέσεις μαζί σου να βγαίνει δημοσίως και να λέει πόσο κακός είσαι και πόσο ανόητος αισθάνεται που σπατάλησε τόσο καιρό μαζί σου; Το 2ο Γιάννη μου, πονάει περισσότερο, το 2ο! Και επειδή είναι ανοιχτή πληγή οι ‘πρώην’ (είναι και περισσότεροι από τους νυν) βγαίνει ο Λυκ. και οι φίλοι του και τους ‘πετροβολούν’. Το πρέπον όμως είναι να μη ‘πετροβολάτε’ αλλά να την ψάξετε λίγο μήπως σφάλετε διπλά…
Αυτά τα ολίγα για σήμερα!
Για την επαύριον τις δύναται γνώναι;
Άντε και … καλή Ανάσταση!
Αντώνη,
άλλο η ασφάλιση άλλο η δουλεία. θα ήταν λογικότερο να επιχειρηματολογήσεις ότι η ασφάλιση έγινε εξαιτίας του καπιταλισμού ή του χριστιανισμού, παρά να αλλάξεις το θέμα στη δουλεία, όπου δεν πείθεις, για λόγους που ανέφερα. δεν πείθεις εμένα, εννοώ. αν πείθεις άλλους συνομιλητές, εδώ ή σε άλλες συζητήσεις, με γεια σου και χαρά σου, βέβαια.
τα παπούτσια κι οι σερβιέτες: νομίζεις ότι υπάρχει περίπτωση να μπορεί να ξεγελά(σ)ει (κι η διαφήμιση είναι τέτοιος τρόπος) ο παραγωγός/μια εταιρεία τους αγοραστές πουλώντας αέρα, και να μην το κάνει; υπάρχουν παραδείγματα που ίσως είναι λεκτικές υπερβολές, ωστόσο δείχνουν μια κατάσταση: η αναφορά του κειμένου του λυκ. στα παπούτσια θέλει ακριβώς να δείξει το πνεύμα της απληστίας και της κοροϊδίας που υπάρχει στον καπιταλισμό. γιατί μόνο το κέρδος καθοδηγεί την παρασκευή κάθε είδους «παπουτσιών», και για χάρη του θα έκανε τα_πάντα κάποιος. πράγμα, βέβαια, που εσύ το ξεπερνάς με ειρωνίες, ίσως γιατί το βρίσκεις δίκαιο και φυσιολογικό (τα τρακτέρ άλλωστε δε συγκρίνονται με τα αυτοκίνητα) κι εσύ κολλάς στο υπερβολικό της παρομοίωσης, κι άρχισες τις απέραντες, ατελείωτες, καταπληκτικές ειρωνίες, αντί να σκεφτείς πρώτα το νόημά της;
αναμφισβήτητα καθένας βλέπει σε ένα κείμενο αυτά που τον ενδιαφέρουν πρώτιστα. αλλά αυτό δεν σημαίνει πως μπορεί να αγνοεί αυτό που ο ίδιος ο συγγραφέας θεωρεί σημαντικό ούτε να παραγνωρίζει όλο το κείμενο για χάρη μιας φράσης. και το σημαντικό δεν είναι η εισήγηση για καθιέρωση ιδιώνυμου -την οποία δεν κάνει ο λυκ- αλλά η ηθική κατάντια των λαμόγιων είτε στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, οι οποίοι ξαφνικά έγιναν από κομματικά στελέχη φιλελεύθεροι μεγαλομαφιόζοι, είτε στη χώρα μας όπου προκειμένου να αρέσουν στα νέα αφεντικά χορεύουν το διανοουμενίστικο τσιφτετέλι της ξεφτίλας τους. επειδή το ιδιώνυμο ήταν κάτι πολύ συγκεκριμένο πράγμα, πολιτική πράξη, που κάποιοι πολύ συγκεκριμένοι αντικομμουνιστές επέβαλαν, και για χάρη του οποίου εσύ δεν διώχτηκες, δεν μπορείς να το καπηλεύεσαι αποδίδοντάς το στον λυκιαρδόπουλο.
αν εσύ θεωρείς ότι μπορεί να παριστάνει τον τιμητή με ύφος χιλίων καρδινάλιων και ταυτόχρονα τον τελάλη της νέας κυρίαρχης ιδεολογίας κάποιος που θεωρεί ότι έκανε τεράστιο λάθος όντας παλιά κομμουνιστής, η ουσία του κειμένου είναι πως ένας τέτοιος άνθρωπος -επειδή έκανε την πατάτα που αναφέρει- θα έπρεπε να είναι όχι τελάλης και χανούμισσα, αλλά ταπεινός, καθόσον υπάρχει η πιθανότητα να ξανακάνει ΤΩΡΑ το ίδιο λάθος: η αμετροέπεια κάποιου που πριν κραύγαζε ως επαναστάτης και τώρα ξανακραυγάζει ως βολεμένος είναι μια μορφή ηλιθιότητας. αν δεν καταδικάζεις αυτήν την ηλιθιότητα, δεν μπορείς να μην καταδικάσεις και την ανηθικότητά της. αντ’ αυτών σκέφτεσαι κάποιον αόριστο «αντικομμουνισμό», προσπαθείς να βρεις ποιος είναι ο ορθός -ως έννοια- αντικομμουνισμός, δίχως να δεις στο κείμενο σε ποιους και σε ποιον αντικομμουνισμό αναφέρεται ο λυκιαρδόπουλος.
και, σε παρακαλώ, μην κάνεις λόγο για εισαγωγικά και υπογραμμίσεις λες και σου έβαλαν να διαβάσεις υποχρεωτικά μόνο τα εντός και άνω αυτών. φασισμός είναι να διαστρεβλώνεις ένα κείμενο αποκαλώντας κάποιον φανατικό, σκαρφιζόμενος ιδιώνυμα (δηλ. πολιτικές πράξεις δίωξης) και άλλα τέτοια. άλλωστε τα εισαγωγικά ως βοήθεια τα έβαλα εγώ πολύ μετά τις γενικολογίες σου, αφότου επέμενες στον χαρακτηρισμό του φανατικού. τελικά για εσένα φανατικός είναι όποιος τολμά να κατακρίνει τη μεταλλαγή από αυλοκόλακα του σταλινισμού σε αυλοκόλακα του καπιταλισμού. αλλά εσύ είσαι ικανός να βγάλεις και τον λυκιαρδόπουλο σταλίνα, για να συμπεράνεις ψυχολογίστικα ότι τον τσούζει που οι πρώην σταλίνες λεν «α, τον αμετανόητο, κακό σταλίνα λυκιαρδόπουλο»
και, τέλος, πάλι δεν καταλαβαίνεις τι λέει ο άνθρωπος: δεν τον νοιάζει αν κάποιοι έφτυσαν στο πιάτο που τρων (απλώς), τον ενοχλεί που παριστάνουν τον τιμητή των όλων, αντί να κοιτάξουν τα δικά τους χάλια. ε, αυτό είναι μορφή ηλιθιότητας. είναι ό,τι ήταν ο σταλινισμός παλιότερα, όπως γράφει ο λυκιαρδόπουλος. αλλά αν θεωρείς ότι έχουν δίκαιο να παριστάνουν τον τιμητή κι ας πονάνε ο λυκιαρδόπουλος κι οι φίλοι του, τότε δίκαιο έχει κι ο λυκιαρδόπουλος να τους κράζει ως γλύφτες της εκάστοτε εξουσίας, ως πότε έτσι-πότε γιουβέτσι.
Χαίρετε,
εμένα το κείμενο μου φαίνεται ότι λέει να σκαλώσουμε στο ότι «η δυστυχία απέξω έγδερνε τις πόρτες».
Προφανώς ο καθένας έχει τις προϋποθέσεις και το φασισμό του να αντιπαλαίψει.Αλλά το ερώτημα είναι πώς θα αντιμετωπίσει κανείς τη δυστυχία απέξω. Με τον αντικομμουνισμό; με τον κομμουνισμό; με τι;
Εάν το άλας μωρανθεί ικανόν εστι βληθήναι έξω. Ή όπως λέει ο Λυκιαρδόπουλος αλλού σημερα τίποτα δεν συγκρούεται με τίποτα αφού τίποτα δεν συναντιέται με τίποτα και ο φασισμός που έρχεται δεν θα λέγεται πια φασισμός.
Όπως λοιπόν δικαιούνταν να αποκηρύξουν τον κομμουνισμό κάποιοι αφού αυτό πίστευαν καλά έκανε και ο Λυκ και είπε ότι «όσα είπαμε παλιά ισχύουν».
Φυσικά και έχει τεράστια προβλήματα η αριστερά στην Ελλάδα όπως και κάθε τι άλλο. Η αντιπρόταση ποιά είναι; Ελπίζω όχι το να λέμε ότι δεν είναι η δυστυχία που γδέρνει την πόρτα αλλά η πρόοδος.
Άρα όντως η μελαγχολία είναι θεραπευτική και επειδή διανύομε τη σταυροναστάσιμη Σαρρακοστή πρέπει να τα σκεφτόμαστε αυτά για να τσουγκρίσουμε με καθαρή συνείδηση τα αυγά μας (μην πει κανείς τίποτα παροιμίες για τα αυγά pls, παρντόν).
Θέκλα, έρχομαι κι εγώ για την βάρκα αν με θέλετε (για την κουζίνα προφανώς και μόνο).
Ελπίζω να είναι ανάμεσά σας και κάποιοι από τη Νότιο Κέρκυρα κι όχι μόνο από το Βορρά.
coerdia ποιος/ποια είστε?
Αγνώστοι θα βάλω στην ταβέρνα μου?…
Για δώστε μου ένα σιβί παρακαλώ πολύ, να γνωριστούμε και γιατί όχι? Να σας περιποιηθώ κι εσάς.
Αγαπητή Θέκλα,
τι είναι αυτό το σιμπί;
Το πώς χαρακτηρίζει κανείς τον εαυτό του ή το πώς χαρακτηρίζεται από τους άλλους είναι δευτερεύον και συχνά τυχαίο. Πάνω απ΄όλα ενδιαφέρει το τι λέει και το αν έχει κάτι να πει.Είμαι ένας (μια) παρατηρητής των ανθρωπίνων πραγμάτων.
[Δεν έχω και τίποτα να πω ωστόσο χμ, ας είναι.]
Μετά τιμής,
coerdia
HerrK,
εγώ την βοηθώ να αποκτήσει ταυτότητα και σταθερό προσανατολισμό μέσα στον αχανή προκαταρκτικό κόσμο, αλλά μερικοί λένε (στους τοίχους) ότι το χάος είναι ο φίλος μας.
Κουράγιο! Κέρντια, παιδί μου, θέλεις όντως να αποκτήσεις ταυτότητα και σταθερό προσανατολισμό μέσα στον αχανή προκαταρκτικό κόσμο;
Είδες; δεν απαντάει. Αρα προτιμά το χάος.
Herr K,
εντάξει, μπορεί να είναι και στην κουζίνα και να προτιμά το χάος της στίβας των πιάτων. αλλά αυτό δεν λέει κάτι υπέρ του χάους γενικά. ο αγώνας συνεχίζεται.
Εντάξει, εντάξει,το παραδέχομαι, έκανα μια μικρή λογοκλοπή με τη βοήθεια του Γιάννη μήπως και πείσω την Θέκλα να με πάρει μαζί αλλά δεν είναι δυνατό φαίνεται.
Δεν σπάω τα πιάτα όμως(εκτός απροόπτου), κι επίσης το λέει κι ο Λυκιαρδόπουλος: ενότητα ποτέ δεν υπήρξε αλλά η νοσταλγία της δίνει μορφή στον κόσμο του ανθρώπου.
Σας διαβάζω τώρα μια αυτοσχέδια συνταγή για την ενότητα:
Χρησιμοποιούμε για τη συνταγή μας μόνο κοσμοεικόνες που μας αρέσουν πιό πολύ ή αρέσουν πιό πολύ σε αυτούς που αγαπάμε κι άρα υπάρχει λόγος να θέλουμε να τις ενώσουμε. Τις μελετάμε και τις πλένουμε καλά.
Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι καθώς συνήθως τις κοσμοεικόνες μας τις δίνουν,αν μας χαρίζουν μια κοσμοεικόνα που δεν μας αρέσει δεν πρέπει να χλευάζουμε αυτόν που μας τη χάρισε (είναι αγένεια και δεν βοηθάει καθόλου το σκοπό μας) και δεν είναι σωστό να πετάμε τις κοσμοεικόνες που δεν μας αρέσουν, κάποιος άλλος μπορεί να τις έχει ανάγκη.(Μια μόνο μπορώ να σκεφτώ που είναι για πέταμα αλλά αυτή έτσι κι αλλίως δεν χρησιμεύει στη συνταγή μας για την ενότητα).
Ο προκαταρκτικός κόσμος είναι μεν αχανής αλλά άλλο πράγμα η αφθαρσία της ύλης κι άλλο πράγμα οι κοσμοεικόνες(ακόμα και μια σταματημένη κοσμοεικόνα δείχνει τη σωστή ώρα δύο φορές την ημέρα, και δεν πρέπει να σπαταλάμε πολύτιμους πόρους).
Όπου υπάρχει «ή/ή» το αντικαθιστούμε με ένα «και/και» και περιμένουμε. Αναδεύουμε τις κοσμοεικόνες τηρώντας προσεκτικά (το κατά δύναμιν) τους κανόνες της λογικής. Δεν πρέπει να τις ανακατέψουμε πολύ ή να τις παραβράσουμε γιατί θα γίνουν είτε οπορτουνισμός, είτε συγκρητισμός και δεν θα τρώγονται.
Αν μετά από λίγη ώρα δεν σκάσουν αυτές, εμείς ή οι γύρω μας,με γειά και με χαρά. Αν -παρ’ ελπίδα, που είναι όμως και το πιθανότερο-σκάσει κάτι από όλα αυτά, τουλάχιστον θα έχουμε την παρηγοριά ότι είχαμε θέσει εαυτούς στην υπηρεσία της τέχνης και στην αναζήτηση της ενότητας και, αν αντέχουμε,εμείς και κυρίως οι γύρω μας, μπορούμε να ξαναδοκιμάσουμε.
Νομίζω όμως ότι αυτή η συνταγή είναι ακριβώς το αντίθετο από αυτό που θέλει να πει ο Λυκιαρδόπουλος και δεν πρέπει και να τρώγεται,χμ.
Κέρντια, Γιάννη. Αν είστε και εσείς Κέρκυρα Μεγάλη βδομάδα, επικοινωνήστε
Κέρντια, ενοχλούμαι που απαντάω ξερά στη χάρη του σχολίου σου αλλά το έχω υποσχεθεί στην ανθρωπότητα, τι να κάνουμε. Εννοείς ιδεολογίες μάλλον, διότι οι κοσμοεικόνες δεν χαρίζονται, νομίζω, διαμορφώνονται από τον καθένα και μάλλον είναι προϊόν συγκρητισμού
Herr K. 
Τα ίδια, εξίσου περιεκτικά, με άλλο ύφος:
http://boustasia.blogspot.com/2009/03/sraosha_23.html
Είναι που βρήκατε ποιοι είναι οι αριστεροί (πολυκομμουνιστές) θα βρείτε τώρα και τους αντικομμουνιστές και τι δείκτη IQ έχουν ;)
Το μεγαλύτερο κακούργημα θα έλεγα πως είναι η προσπάθεια συμπαντοποίησης του κομμουνιστικού Απόλυτου με κάθε κόστος’ Φασισμός. Φ-α-σ-ι-σ-μ-ό-ς.
Και κάτι ακόμη’ Γιατί άραγε οι περισσότεροι από τους πολύ-κομμουνιστές, αν δεν περάσουν από την άλλη πλευρά, έχουν τέτοια λύσσα, μόνο αφρούς δεν βγάζουν, όταν μιλάνε για τα 2/3 του κόσμου όλου, κατάρες, κατάρες, κατάρες…. Οι καημένοι δεν μπορούν να δουν (δεν θέλουν;;) ότι κάποιοι γλιτώνουν από τις κομμουνιστικοφασιστικές ιδεολογίες-παγίδες…
Αγαπητέ, δε μιλάω μόνο γι’αυτους που διαβάζω και δε γνωρίζω! Μιλάω και γι’αυτούς με τους οποίους συζητώ και γνωρίζω! Φανατισμένοι σε υπερθετικό βαθμό!
Πολύ άχτι βρε παιδί μου! Πολύ άχτι! Άχτι κάποιου που κατέχει το Απόλυτο και θέλει να το επιβάλλει με φωτιά και τσεκούρι όπως οι άλλοι με το σπαθί!
καλό, καλό.
Αν και διαφωνώ με το (εσχατολογικό) δεύτερο μέρος της τελευταίας παραγράφου.
Και κάτι ακόμη …
Καλό είναι κάποιοι που νομίζουν πως τρων από πιάτο να την ψάξουν λίγο καλύτερα μη το πιάτο από το οποίο τρώνε τους βγει ‘ καθίκι ‘ και τζάμπα κατηγορούν τους «πρώην» που το κατάλαβαν (οι τυχεροί!) και φύγανε και από καλοσύνη μέμφονται εαυτούς, δημοσίως, μπας και γλιτώσει και κανείς άλλος την ταλαιπωρία….
Αντώνη,
ο κομμουνισμός έχει περισσότερα κοινα στοιχεία με τη φιλέλευθερη δημοκρατία παρά με το φασισμό. Θα επανέλθω όποτε μπορέσω.
Το άρθρο δεν είναι υπέρ του κομμουνισμού. Είναι κατά των αντικομμουνιστών. Πρόσεξε τη φράση: «ανθρώπινο είναι να ζητούν υλική παρηγορία στη μεταφυσική τους διάψευση»
Κροτ, στην τελευταία παράγραφο έχει όντως εσχατολογικό λεξιλόγιο, περιγράφει όμως μία παρούσα κατάσταση και εκεί είναι, ίσως, το ζουμί.
Καταπληκτικό κείμενο.
Γεια σου, GR. Ναι, εύστοχος και χωρίς ξύλινη γλώσσα.
ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ?
Για να αρχίσουμε απο κάπου την κουβέντα και να μην λέμε ότι μας έρχεται?
Απο αυτήν την απάντηση θα εξαρτηθεί η θέση του καθενός.
Τροβατόρε γεια. Δεν με ενδιαφέρει και πολύ τι είναι ο κομμουνισμός στη θεωρία, τι ήταν στην πράξη, ποια ήταν η φύση του καθεστώτος της ΕΣΣΔ, από ποια στιγμή άρχισε να μην είναι κομμουνισμός κτλ. Ολ’ αυτά λίγο πολύ τα ξέρουμε όλοι. Οσοι δεν τα ξέρουν, ας μελετήσουν αξιόπιστες πηγές.
Τα θέματα που θίγει το άρθρο είναι δύο:
– η μεταστροφή των «πρώην» – αυτών που «ποντάρουν και στο μαύρο και στο άσπρο»
– η θριαμβολογία όσων ξορκίζουν τον κομμουνισμό – πολλοί νομίζουν ότι το «1984» αναφερόταν μόνο στη Σ.Ενωση.
το πρώτο είναι ηθικό, το δεύτερο είναι πολιτικό
Αδελφέ χερκάπα
Η απάντηση στο ερώτημα εμένα με ενδιαφέρει.
Εάν το ερώτημα είναι περιτό τότε ο οποιοσδήποτε μπορεί να θεωρεί τον άλλο αντικομμουνιστή και να ονομάζεται ο ίδιος κομμουνιστής χωρίς να αισθάνεται καμιά ανάγκη να εξηγήσει περι τίνος προκειται.
Δεν νομίζω ότι λέω κάτι παράλογο παρόλο που με χωρίζουν λίγα μέτρα απο το ψυχιατρείο.
Έχω μια βιβλιοθήκη με 4000 βιβλία και άλλες 10.000 υπάρχουν σε συνεργαζόμενες βιβλιοθήκες.
Τα Μαρξιστικά βιβλία που διαθέτω(το σύνολο σχεδόν) συνθέτουν μια κριτική στον καπιταλισμό της εποχής τους.
Ο Μάρξ θεωρούσε (όπως και εγώ ο ίδιος, άλλωστε) ότι ένα νέο κοινωνικό πρόταγμα θα προκύψει ως αναγκαιότητα της κοινωνίας και όχι ώς σύλληψη του Κάπταιν Νέμο.
Θα διατυπωθεί , δε , σε μια δυναμική πορεία αλληλεπίδρασης των ανθρώπων στην προσπάθειά τους να υπερβούν τις ταξικές εκμεταλευτικές κοινωνίες και τις εξουσιαστικές δομές που αυτές εμπεριέχουν.
Το όνομα ένος τέτοιου εγχειρήματος θα είναι για τους επαναστατημένους ανθρώπους και την ανθρώπινη κοινωνία το έλλασον.
Το μέιζον θα είναι το περιεχόμενο του.
Γιαυτό επιμένω και όχι γιατι περιμένω μια απάντηση αυτήν την στιγμή.
Απορώ με όσους θεωρούν αυτονόητο το «κομμουνισμό».
Ταυτόχρονως το θεωρώ και επικίνδυνο διότι δίνει την δυνατότητα, χωρίς κανένα κόστος, να ορίζονται ως εχθροί του «κομμουνισμού» όσοι δεν ξέρουν τί είναι. Και μάλιστα απο όσους επίσης δεν ξέρουν τι είναι.
Αν κάποιος πιστεύει ότι υπήρξε «κομμουνισμος» η κάτι μεταβατικό προς αυτόν είναι δικαιωμά του και υποχρέωση του να το υπερασπίζεται.
Δεν μπορεί,όμως, να απαγορεύση και σε κανέναν να πιστεύει ακριβώς το αντίθετο.
Καλώς. Θα το μελετήσω το ΣΚ και τη Δευτέρα θα έχω τη διάγνωση. Μη μ’ ευχαριστείς, το καθήκον μου κάνω (χο χο)
Όσο αφορά το δευτερο. Συμφωνώ ότι το 84 μάλλον θα πρέπει να ιδωθεί σαν μιά συνολική κατάσταση. Πιθανόν η δεκαετία του 90 να άποδυχθεί κάτι πολύ περισσοτερο απο ότι νομίζουμε.
Όσον αφορά το πρώτο .
Εγώ έχω βαρεθεί να συναντάω ανθρώπους που ή ποντάρουν στο μαύρο η στο άσπρο η και στα δυό να επιδιώκουν εν τέλει μια τελική δικαίωση και να διεκδικούν το δικαίωμα σε έναν ήσυχο θάνατο.
Και όχι μόνον στην πολιτική αλλά και στην καθημερινή ζωή.
Είναι αυτός που διακηρύσσει ότι έχει «εξασφαλίσει τα παιδιά».
Αυτός που ήταν στα (όνειρά του) αντάρτης και «τάχε πει αυτός» και η λίστα να μην έχει τελειωμό.
Πιστεψέ με.
Τους βαριέμε αφόρητα.
Δεν θα ενοχλήσω για πολύ, θέλω μόνο να πω ότι συμφωνώ με τον Τροβατόρε.
Θα επανεμφανιστώ στο επόμενο ποστ.
Αμορόζο, εγώ σου είπα να πιάσεις ένα πολυφωνικό να καλμάρουμε αλλά συ χωμένος στα 14000 βιβλία σου! Καλά, και που κουνάς τα δάκτυλα το θεωρώ κατόρθωμα, ακους εκεί 4000+10000……….
Αλλά για πες μας βρε Αμορόζο, εσύ τι διακηρύττεις; Δε μπορεί, σε βλέπω αγωνιστή! Για τι αγωνίζεσαι;
Όχι για τα παιδιά σου’ βαρετό γαρ! Ούτε για τα άλλα παιδιά, τα νυν και τα ερχόμενα’ κι αυτό βαρετό! Αλλά; Τι;
Θέλεις να εξασφαλίσεις έναν καλύτερο κόσμο, έναν κόσμο ευμάρειας για όλα τα παιδιά; Αρχίζεις να γίνεσαι βαρετός!
Θέλεις να εξασφαλίσεις έναν καλύτερο κόσμο, έναν κόσμο ευημερίας για όλα τα παιδιά; Ωραίο αυτό! Και μετά τι; Όλοι να έχουν καπαρώσει το δικαίωμά τους σε έναν ήσυχο θάνατο! Σίγουρα κάπου θα βαρεθείς πάλι! Μήπως δεν διάβασες όσα βιβλία έπρεπε; Μου φαίνεται πρέπει να αρχίσεις να διαβάζεις….. ;)
Χερ Κάππα, με σαπορτ τον Αμορόζο λέω να αρχίσω να μετράω ηλίθιους! Βεβαίως η διάγνωσή σας βγήκε πάλι με τη βοήθεια ‘περίεργης’ μεθόδου. Καλύτερα να μένατε στον Κονδύλη! Ο καινούργιος μου φαίνεται πως δε τα λέει καθόλου καλά! Όχι τπτ, αρχίζω να απορώ με τις επιλογές σας…
εκπληκτικό κειμενο……
Εφόσον λες «η αποσοβιετοποίηση δεν έθιξε τίποτε»
άρα στο ίδιο πιάτο οι αφελείς-γρανάζια φτύνουνε
Ο αντικουμμουνισμός ο αντικαραμανλισμός
ο αντιπαπανδρεϊσμός ή ο αντιμητσοτακισμός
ο αντισημιτισμός κλπ
εμπνέονται απο το «δρυός πεσούσης»
και ξεχνούν ότι «το μη χείρον βέλτιστον»
Εν ολίγοις δεν είναι αντικομμουνισμός αλλά
αντι γκορμπατσοφισμός «διψασμένων».
Ατομα χωρίς Ιθάκη ονειρεύονται διαρκώς λάφυρα Τροίας
δεν αναζητούν πειρασμό και τρικυμία Οδύσσειας.
το έχω υπ’ όψη μου το κείμενο του Σαχτούρη του οποίου αγαπώ πολύ τη γραφή και τη σκέψη.
Το τελευταίο, όσο εσχατολογικό κι αν είναι όπως λέει η φίλη Κροτ… άλλο τόσο προφητικό αρχίζει να αποδεικνύεται, κι αν το «προφητικό» είναι ατυχές, έχει πολλά ψήγματα αλήθειας. Φαίνονται.
Βρέ Αντώνη !!
Τι σε πείραξε τόσο?
Αντώνη, ο Τροβατόρε δεν αγωνίζεται. Εσύ αγωνίζεσαι να τον πείσεις ότι δεν πρέπει να αγωνίζεται. Γιατί αγωνίζεσαι;
Αιργκουντ, κάτι μεταξύ Μ.Κατσαρού και Γεράσιμου Κακλαμάνη διακρίνω.
Κρότκαγια, συγχαρητήρια για την αυτοσυγκράτηση!
Γεια, Νοσφ!
Τι ψήγματα, Στράτο, ογκόλιθους.
Αδέλφια μου (αλήτες πουλιά)
Έχω έναν Μάρτυρα του Ιεχωβά που με επισκέπτεται κάθε σάββατο και μου φέρνει το «Ξύπνα».
Όσο δυναμώνει η κρίση τόσο το εν λόγω περιοδικό μου επισημαίνει το επερχόμενο τέλος του κόσμου.
Σε μιά συζήτηση που είχα με φίλους τις προάλλες διαπιστώσαμε ότι οι θεωρίες για το τέλος του κόσμου εμφανίζονται ιστορικά στις περιοχές των μεγάλων δυσκολιών.
Παίρνουν μορφή οργισμένων θεών, καταστροφικών δυνάμεων της παντοδύναμης φύσης, η ακόμα και «επιστημονικών» θεωριών περί των ορίων μας.
Απεικονίζουν περισσότερο την ψυχολογική μας κατάσταση και λιγότερο την πραγματική πραγματικότητα.
Απο την δεκαετία του 90 έχουμε βρεθεί μπροστά σε μιά κατάσταση όπου (σωστά όπως αναφέρεται στο κείμενο του Λυκιαρδόπουλου) η κατάρευση ενός τμήματος του καπιταλιστικού κόσμου(του λεγόμενου «σοσιαλισμού») συνοδεύεται(μεσα σε ελάχιστο χρόνο, μόλις 15 χρόνια) με μιά γενικευμένη κρίση υπερσυσσώρευσης του συνόλου των πιό αναπτυγμένων καπιταλιστικών χωρών.
Η πρόκληση είναι μεγάλη.
Η ανθρωπότητα (μέσα απο αλλεπάληλες δοκιμασίες) θα κληθεί να επιλέξει την κατεύθυνση στο επόμενο μεγάλο σταυροδρόμι της ιστορίας της.
Είμαστε τυχεροί που υπάρχουμε σε μιά τόσο ενδιαφέρουσα στιγμή.
Θα μου πείτε, «ο ένας φτύνει στο πιάτο που έτρωγε ,ο άλλος υπουργοποιήθηκε, ο τρίτος πανικόβλητος και περίλυπος προαναγγέλει το τέλος του κόσμου».
Και θα σας απαντήσω ευθέως «ποιός τους χέζει?»
Kappa μου, αγωνίζομαι να καταλάβω για τι αγωνίζεται (κι αυτός κι εσύ!) κι αν δεν αγωνίζεται είναι που έφτασε στην ‘πηγή’ ή απλώς βαρέθηκε?! ή ότι άλλο!
αλλά να μου περιγράψει τη ‘φάση’ του ή τεσπα την ‘αφασία’ του ώστε κι εγώ βρε παιδί μου να βγάλω τη διάγνωσή μου! Και όλα αυτά από ενδιαφέρον! Αληθινό.
Αμορόζο μου, βασικά παλιά αν με πείραζε κάτι θα ήταν που στα μάτια της Θέκλας καθρεπτίζεσαι μόνο εσύ! Θα μ’έτρωγε η ζήλεια!
Για τα παρόντα μπορώ να σου πω οτι όταν ακούω αστειότητες του τύπου η ελεύθερη αγορα έχει ως έμβλημα το ‘κάνε κακά παπούτσια αφού έχει περισσότερο κέρδος’ κι άλλα τέτοια τα χάνω! Μα δεν κατάλαβαν οτι υπό της ελευθέρας έγιναν και μια και δυο και τρεις επαναστάσεις (οι καημένοι, πεισματικά, ακόμη, θεωρούν το αυτοκίνητο με όλα τα καλούδια του, πολυτέλεια!! Ακόμη με τρακτέρ θα πηγαίνανε! Και σχετικά με τα ηλεκτρονικά εργαλεία που έχουμε τώρα τι να πεις!;;; Ακόμη με τα μαγνητικά τηλέφωνα θα μιλούσανε )! Οι καημένοι αριστεροί (είχαμε τον Νετσάγιεφ, μας προέκυψε και ντόπιος τώρα υπό του καππα) περιμένουν επανάσταση! Το σίγουρο είναι οτι αν γίνει κι άλλη επανάσταση πάλι έξω θα είναι τούτοι!
Αλλά δεν κόλλησα σ’αυτά όπως είδες παρά στο: Για τι ή για ποιον αγωνίζεσαι εσύ;! Νομίζω ήμουν ξεκάθαρος, γιατί δεν μου λες!;
Αμορόζο!!!! Πες ωρέ! Μετράς και τα «ΞΥΠΝΑ» στα 4000 τμχ της βιβλιοθήκης σου?????
Ο πολιτισμός του Καπιταλισμου (κάθε μορφής με την οποία εμφανίζεται)παράγει υψηλή τεχνολογία και εκατομμύρια ανεργους και πεινασμένους.
Η τεχνολογική εξέλιξη (εφ΄οσον την αντέχει η υπόλοιπη φύση) είναι επίτευγμα του ανθρώπινου πνεύματος.
Σκέψου το περιβάλον της αναγέννησης. Τα μεγαλύτερα δημιουργήματα συνυπήρχαν με την βαρβαρότητα.
Είναι στην «μοίρα» όλων των εκμεταλευτικών κοινωνιών να βουλιάζουν μέσα στις αντιφάσεις τους.
Το να εναντιώνεται ο καθένας στον κακό του εαυτό γιατί σε εξοργίζει τόσο?
Όχι ωρέ Αντώνη!
Τα «Ξυπνα» τάχω χώρια με τα περιοδικά μου.
Σου απάντησα Αντωνάκη μου στο «γιατί αγωνίζωμαι» αλλά έχεις αλλού το μυαλό σου (σε έχει φάει το μαράζι για την Θέκλα άμοιρε)!
Έτυχε να γεννηθώ. Ήταν θέμα πιθανοτήτων.
Το θέμα είναι οτι όλα τα επιτεύγματα που μπορούν να θεωρηθούν επαναστάσεις για τη ζωή όλων και όχι μόνο των πλουσίων πραγματοποιήθηκαν υπό τη σκέπη των κακούργων καπιταλιστών! Δηλ. η σύλληψή τους έγινε σε περιβάλλον που τα καταναλωτικά αγαθά έχουν τον πρώτο λόγο!
Επίτευγμα του ανθρώπινου πνεύματος! Χα! Άρα το ανθρώπινο πνεύμα ευδοκιμεί σε καπιταλιστικά περιβάλλοντα! Και ουχί σε περιβάλλοντα που τον πρώτο λόγο έχουν τα μέσα παραγωγής! Εύγε. ;)
Δεν αρκεί να ‘τύχει’ αλλά να ‘πετύχει’! Τι κι αν έτυχε;; Χωρίς να λαμβάνεις μέρος σε έναν σωστό αγώνα είναι σα να λες ‘καλύτερα να μη τύχαινε ’… Κι όπως καταλάβαμε αγώνες για ευμάρεια ή για ευημερία δεν μας απεγκλωβίζουν, απλώς ‘περνάμε την ώρα μας μέχρι να έρθει η ώρα μας’.
Το να εναντιώνεται ο καθένας στον κακό του εαυτό νομίζω πως είναι απαραίτητο! Το μέγα θέμα όμως είναι οτι οι άνθρωποι βλέπουν πολλές φορές το μαύρο για άσπρο, το καλό για κακό! Άντε να βγάλεις άκρη …
Καλά βρε παιδί μου! 4000 βιβλία, δε θα έχεις και καμιά 4000 περιοδικά;; που τα βάζεις;;
Καππα-(κη) μου είχες δίκιο τελικά! Δεν αγωνίζεται ο Αμορόζο! Παραδόθηκε κι αυτός στην απόγνωση! Και αναμένει στην ουσία τον ήσυχο θάνατο (είτε προλάβει να στρίψει στο επόμενο σταυροδρόμι είτε όχι)…
μα δε σ’ανησυχεί το γεγονός ότι πολλοί μουσαφίρηδες έχουν τέτοιες απόψεις! Εγώ στ’αλήθεια, θλίβομαι.
HerrK,
πολύ καλό, ο λυκ είναι πάντα εύστοχος.
Αντώνιε,
και το δια ταύτα; ο καπιταλισμός δεν είναι ο σατανάς αλλά απλό δαιμόνιο που κατέχει;
‘Ξύπνα’, Γιάννη… κι άκουσε. Μη βλέπεις σ’ολα και σε όλους, δαιμόνια και εχθρούς παρά να βλέπεις και να ψάχνεις φίλους και αυτούς να έχεις στο νου και στην καρδιά.
Οι κομμουνιστές κι εδώ τα κάνουν ανάποδα, αντί να ορίσουν εξ’αρχής τους φίλους των αυτοί ορίζουν τους εχθρούς! Και επειδή όλοι είναι οχτροί στα μάτια τους δε τους μένει κανείς και εγκλωβίζονται στο καβούκι τους, στη μιζέρια τους! Λοιπόν, θέλει προσοχή γιατί όποιος βλέπει παντού δαιμόνια στο τέλος ‘χαλάει’ το μυαλό του, βάζει ιδέες που λέμε στο χωριό μου.
Αλλά παρακαλώ σε γράφε λίγο πιο κατανοητά! Με δυσκόλεψες και την άλλη φορά και τώρα…..
Η ανθρώπινη κοινωνία μπορεί να εξελίσσεται και χωρίς την εκμετάλευση.
Εγω το πιστευω και αγωνίζομαι γιαυτό.
Εσύ προφανώς δεν το πιστευεις.
Συνέχισε να μην το πιστεύει, όχι γιατί σε ανέχωμαι, αλλά γιατί μπορεί να έχεις και δίκιο τελικά.
Όσο για την άποψη που θεωρεί ότι η κινητήριος δύναμη είναι ο εγωισμός μας και η συνέπεια του είναι η σισύφειος αναπαραγωγή των εκμεταλευτικών κοινωνιών ακόμα και όταν αυτός ενδύεται την λεοντή του κομμουνισμού, λέω τα εξής.
Ο εγωισμός ουδέποτε υπήρξε μόνος του. Το προβλημα είναι ότι σε περιοχές της ιστορίας των κοινωνιών άλλοτε υπάρχει πλήρης ανισσοροπία αναμεσα στο εγώ και το εμείς και άλλοτε διαφαίνεται μια τάση εξισσορόπηση.
Το ζητούμενο νομίζω είναι μια σχετικά μόνιμη τάση εξισσορόπησης.
και όχι μια απόλυτη εξισσορόπηση.
Η συζήτηση για το «εγωιστικό γονίδιο» και την «φύση του ανθρώπου», μαζι με την συζήτηση για το «τέλος της Ιστορίας» έγιναν την ώρα ακριβώς που έπρεπε.
Δεν έχω αντίρηση να ξανανοίξη αναμεσα σε έναν διανοούμενο του δικού σου βεληνεκούς και σε έναν ηλίθιο αμορόζο με 4000 βιβλία. Αναρωτιέμαι όμως τι αξία και τί αποτέλεσμα θα μπορούσε να έχει.
Tovatore
Νομίζω με παρεξήγησες. Ας κάνω μια προσπάθεια να ισορροπήσουμε ..
Το πείραγμά μου για τα πολλά βιβλία σου μου βγήκε αυθόρμητα γιατί η αξία της βιβλιοθήκης σου χώρια από τα περιοδικά, είναι μεγαλύτερη από αυτήν του σπιτιού μου ολόκληρου (5ετίας ε! όχι καμιά παλιατζούρα) μαζί με τα βιβλία μου (λιγότερα από 100) και γιατί το να έχει διαβάσει κανείς 4000 βιβλία το θεωρώ όχι κατόρθωμα αλλά ‘επιστημονική φαντασία’ …
Εγώ δεν έχω αντίρρηση να ξανανοίξει κουβεντούλα με τον οποιονδήποτε και όλο και κάτι θα αποκομίσω, από τον τρόπο που σκέφτεται έως τον τρόπο που σκέφτομαι και τι μπορεί να αλλάξει σ’εμένα ή στον άλλον.
Αλλά τι έχεις πάθει;;;; Να είμαστε σέρτικοι βρε αμορόζο αλλά να μη παρεξηγούμε τόσο εύκολα! Εδώ ο άλλος μας βάζει τη στάμπα του κακούργου-ηλίθιου και δε ξεσπαθώσαμε κι εσύ που σε θεωρούσα σαπορτ, υποστήριξη, μου την πέφτεις άτσαλα κοροϊδεύοντάς με (διανοούμενος βεληνεκούς κτλ) χωρίς να έχω καταλάβει τον λόγο!;;;
Είναι απλώς αναγκαίο να προσθέσουμε ότι η φιλελεύθερη παγκοσμιοποιημένη αυτοκρατορία διαθέτει τα μέσα για να κάνει να συμπέσει η δική της κατάρρευση μαζί με την κατάρρευση ολόκληρου του πλανήτη. Αυτό δεν συνέβαινε με τις παλαιότερες αυτοκρατορίες.
Απο την «αυτοκρατορία του μικρότερου κακού του J.C. Michea
Τροβατόρε, Αντώνη, πολύ μ’άρεσε η κουβέντα σας
Ανγκε-τα, ναι. (Μάλλον πρέπει να διαβάσουμε Μισεά; αχ αυτά τα χόμγουορκ του Μόρφου)
Γιάννη, ο Α. ανέφερε «φίλος» και «εχθρός» και δεν αντέδρασες!
Ας δούμε μερικά σημεία:
«Η ανθρωπότητα (μέσα απο αλλεπάληλες δοκιμασίες) θα κληθεί να επιλέξει την κατεύθυνση στο επόμενο μεγάλο σταυροδρόμι της ιστορίας της.»
Ναι, αλλά όχι βάσει ιδεολογιών.
«Ακόμη με τρακτέρ θα πηγαίνανε»
Σύμφωνα με ένα παλιό, συντηρητικό, κλισέ, η τεχνολογική πρόοδος δεν συνεπάγεται και πνευματική πρόοδο κτλ. Αυτό το κλισέ μού φαίνεται αυτονόητο ότι αληθεύει.
«Οι κομμουνιστές κι εδώ τα κάνουν ανάποδα, αντί να ορίσουν εξ’αρχής τους φίλους των αυτοί ορίζουν τους εχθρούς»
Μάλλον σωστά πράττουν αυτό που τους αποδίδεις. Την ταυτότητά σου την αποκτάς ορίζοντας τους εχθρούς σου. Οι φίλοι σου ορίζονται αφού έχεις ορίσει τους εχθρούς σου.
Με τα περισσότερα από τα υπόλοιπα συμφωνώ. Ιδίως το:
«Ο εγωισμός ουδέποτε υπήρξε μόνος του. Το προβλημα είναι ότι σε περιοχές της ιστορίας των κοινωνιών άλλοτε υπάρχει πλήρης ανισσοροπία αναμεσα στο εγώ και το εμείς και άλλοτε διαφαίνεται μια τάση εξισσορόπησης.
Το ζητούμενο νομίζω είναι μια σχετικά μόνιμη τάση εξισσορόπησης.»
μού φαίνεται εξαιρετικά εύστοχο
[«Εδώ ο άλλος ΜΑΣ βάζει τη στάμπα του κακούργου-ηλίθιου»: κι εσύ πρώην κομμουνιστής, Αντώνη;]
«Την ταυτότητά σου την αποκτάς ορίζοντας τους εχθρούς σου. »
Θα ήθελα να σημειώσω ότι θεωρώ αυτή την λογική εντελώς λάθος και ηττοπαθή. Την ταυτότητά σου την σχηματίζεις εσύ, και όσοι διαφωνούν με αυτή ορίζονται ως «εχθροί».
Από πότε είναι υγιές να ορίζουμε τον εαυτό μας με βάση τους άλλους;
(παρντόν για την ενόχληση).
Την ταυτότητά μου την σχηματίζω εγώ, με βάσει το καλό για όλη την ανθρωπότητα κι όχι το μίσος, κι όσοι διαφωνούν μαζί μου δεν ορίζονται ως εχθροί αλλά ως συζητητές σε τραπέζι συνομιλιών για σοβαρά πρβλ του κόσμου, όπως λέει κι ο Αμορόζο π.χ. , την εξισορρόπηση των ανισοτήτων. Νομίζω πως αυτό είναι περισσότερο χέλθυ… κι όχι αέρα-πατέρα όλοι οι άλλοι είναι εχθροί κλείνουμε και τα σύνορα, ΚΛΕΙΝΟΜΑΣΤΕ ΣΤΟ ΚΑΒΟΥΚΙ ΜΑΣ (Κάππα μου, μην απομονώνουμε αυτά που μας βολεύουν, αυτό κάνουν οι του ‘ΞΥΠΝΑ’), δε μιλάμε με κανένα για κανένα πρβλμ του γένους των ανθρώπων κι άμα λάχει απειλούμε να κάψουμε τον κόσμο όλο, αν μας ζορίσουν, με κανα πυρηνικό….
Κάππα μου εκτός του ότι θα πηγαίνανε μόνο με τρακτέρ το σημείο κλειδί είναι ότι ΧΑΣΑΝΕ ακόμη μία ‘επανάσταση’ του ανθρωπίνου γένους εξαιτίας της μιζέριας τους! Και να πεις ότι είχανε και καμιά πνευματική πρόοδο! Τπτ εις την δευτέρα.
Κάππα μου, εκτός από τα του Καίσαρος χρησιμοποιείς και Βενιζελικά ιδιώνυμα νομίσματα (από τη μία όψη Αντικομμουνιστής κι από την άλλη Κακούργος-ηλίθιος);;
Η ταυτότητα χρειάζεται πάντα ένα αντίπαλο δέος, πώς αλλιώς θα αποκρυσταλλωθεί; φυσικά και ορίζεται αρνητικά
Γι’αυτό σε ερωτεύτηκαν όλα τα θηλυκά του ‘οίκου’ σου, γιατί ομοιάζεις του Τσιπρός ;)
Αλλά ποιο θα είναι το αποτέλεσμα;; Μετά από χρόνια ακολουθώντας τέτοιες πρακτικές-ούτε ο καθοδηγητής τους να ήσουν-να μπούνε στη θέση που τους αρμόζει: Εξωκοινοβουλευτική Αριστερά! Εύγε….
Α βρε Κάππα, χάσμα μεταξύ ημών και υμών και πως θα κλείσει ;;;
Γι’αυτό σε ερωτεύτηκαν όλα τα θηλυκά του ‘οίκου’ σου, γιατί ομοιάζεις του Τσιπρός ;)
Αλλά ποιο θα είναι το αποτέλεσμα;; Μετά από χρόνια ακολουθώντας τέτοιες πρακτικές, ούτε ο καθοδηγητής τους να ήσουν, να μπούνε στη θέση που τους αρμόζει: Εξωκοινοβουλευτική Αριστερά! Εύγε….
Α βρε Κάππα, χάσμα μεταξύ ημών και υμών και πως θα κλείσει ;;;
Τώρα που το ξανασκέφτομαι, γιατί να κλείσει; Αστο να υπάρχει. Ουκ εθέλω διαβήναι.
σορυ για τα 2 όμοια! Ξέχασα να βάλω όνομα στο πρώτο και………
Αγαπητέ μου το εθέλω με άρνηση δηλώνει αδυναμία, ανικανότητα! Κιόμως ιδού τόσες γέφυρες! Πως λοιπόν δηλώνετε αδυναμία;;; Αφήστε τα πείσματα και κάντε ένα βήμα! Εμπρός λοιπόν…
;)
Μα εκεί είμαι, Αντώνη. (Εσύ αρνείσαι να το παραδεχτείς !)
Χμ! Το ποθούμενο συνεχώς κρύβεται από τα μάτια του ‘εραστή’ για να γίνει η ‘σχέση’ ακόμη πιο δυνατή….
Χμ! Πότε-πότε όμως έχουμε χειροπιαστές αποδείξεις εκ μέρους του ποθούμενου για να μη πέσει σε απόγνωση ο ‘εραστής’… άντε λοιπόν, περιμένουμε σφόδρα κάποια κίνησής σας…
Ελα Χριστέ και Παναγία!
Γένοιτο!
ω ρεβουαρ…
ερώτηση: η ταυτότητα αποκρυσταλλώνεται βάσει του τι είμαι ή βάσει του τι δεν είμαι;
Αντώνη, συμβαίνει κάτι πρωτόγνωρο: τείνω να συμφωνήσω μαζί σου!
Μη φεύγεις τώρα!
Αστον Κροτ, μόλις πέταξε την τελευταία ατάκα…
Βάσει του τι έχω αποφασίσει ότι είμαι.
Ψυχούλα μου πότε ξαναμιλήσαμε, πρόσωπο προς πρόσωπο;
Άσε τα πειράγματα, είναι σαν τα περιοδικά του Αμορόζου, δεν πιάνονται για βιβλία…
( Η ταυτότητα, νομίζω, αποκρυσταλλώνεται βάσει του ποθούμενου…)
Προτελευταία, κάππα μου, προτελευταία.
;)
Αντώνη,
«Ξύπνα’, Γιάννη… κι άκουσε. »
το έκανα απ’ τις 7 το πρωί. και είμαι όλος ένα αυτί..κανείς δεν κερδίζει κανένα φλουρί, οπότε μην ξυπνάς – δε χάνεις τίποτε :)
«Μη βλέπεις σ’ολα και σε όλους, δαιμόνια και εχθρούς παρά να βλέπεις και να ψάχνεις φίλους και αυτούς να έχεις στο νου και στην καρδιά.»
μα δεν είπα ότι όλοι και όλα είναι εχθροί και δαιμόνια. ευτυχώς δεν χρειάζεται εδώ κασσέτα για να δει κανείς τι έχει πει καθένας.
αλλά αυτό με τους εχθρούς δεν το καταλαβαίνω. δε διαφέρει το να ορίσεις τους φίλους σου από το να ορίσεις τους εχθρούς σου, γιατί αυτομάτως ορίζοντας τους εχθρούς σου προκύπτουν οι φίλοι με τους οποίους έχεις κοινούς εχθρούς (και κοινή κοσμοαντίληψη), και το αντίστροφο: ορίζοντας τους/ κάποιους ως φίλους σου καθορίζεις και τους εχθρούς σου, γίνεσαι εχθρός όσων εχθρεύονται (για διάφορους, σοβαρούς ή μη, ιδεολογικούς ή μη, λόγους) τους φίλους σου. υπάρχει, βέβαια, και η περίπτωση να είναι κανείς λαμόγιο και να τα έχει με όλους καλά…(ξέρεις, διπρόσωπος) αν είναι και τυχερός: αλλά και πάλι, δίχως φίλους – άρα και δίχως εχθρούς- δεν υπάρχει άνθρωπος. γι’ αυτό τα ηθικοπλαστικά λουλουδάκια «γιατί έχετε γνώμονα την έχθρα αντί τη φιλία;» είναι πάντοτε πλαστικά, Αντώνη, αν και τα πλαστικά έχουν ένα καλό δε χρειάζονται πότισμα.
εννοείται ότι και η ταυτότητα σχηματίζεται όχι μόνο θετικά και από μέσα («ψάχνω για φίλους»), αλλά και αρνητικά κι από έξω: με βάση το τι λεν οι εχθροί και γενικά οι άλοι.
Αντώνιε,
το πρόβλημα με το «καλό της ανθρωπότητας» είναι ότι κάθε ομάδα ή και καθένας το ορίζει διαφορετικά και ότι συχνά το τερπνόν του ιδιοτελούς οφέλους ταυτίζεται/σκεπάζεται με την κουκούλα του ωφελίμου για «όλους».. κάτι σαν το αόρατο χέρι και άλλα τέτοια.
Το να μπαίνεις στην κουβέντα και να μιλάς για καπιταλισμό/σατανά και για δαιμόνια με τρόπο όπως σου είπα λίγο δυσνόητο και να θέλεις και κουβέντα από μένα ακριβώς όπως την περιμένεις… συγγνώμη αλλά δεν τα κατάφερα εκείνη τη στιγμή!
Η αδυναμία σου , (με τη μία του κολλάς τη στάμπα του λαμόγιου), να δώσεις χώρο και σε κάποιον που έχοντας ορίσει την ταυτότητά του σύμφωνα με κάτι/κάποιον (ποθούμενο) και ταυτοχρόνως θέλει να ‘συζητήσει’, κοινά, θεμελιώδη προβλήματα της ανθρωπότητας και με τους άλλους που δεν έχουν ορίσει με τον ίδιο τρόπο την ταυτότητά τους είναι όντως εξαιρετικά … βίαιη!!!
Κι αν εσύ βλέπεις κάτι τέτοιο σαν κιτς ηθικοπλαστικά πλαστικολούλουδα είναι πρόβλημά σου! Και θα πρέπει κατά τη γνώμη μου να πράξεις τα δέοντα. Εγώ το βλέπω σαν το μόνο ‘φρέσκο’ ευωδιαστό μπουκέτο που μπορεί να προσφέρει η μια ομάδα στην άλλη… (Αλλά είπαμε κάποιοι πεισματικά αρνούνται κάθε τι ειρηνικό και προτιμούν γκρίζα καβούκια και το ατέλειωτο μοιρολόι ότι τάχα κανείς δεν τους καταλαβαίνει κι ότι όλοι τους καταπιέζουν…..!)
Το θέμα δεν είναι να είσαι όλος ένα αυτί αλλά να τείνεις ευήκοον ους.
Και για το φλουρί, να θυμάσαι, όταν θα ξεκινήσεις να περάσεις το ‘γιοφύρι’ και σκοντάψεις πάνω του να τα ανοίξεις επιτέλους τα ματάκια σου….
;)
Αντώνη,
δεν νομίζω να απαγόρευσα το να ορίζεις την ταυτότητά σου ως προς κάποιο ποθούμενο. αν το καλοδείς ακόμη και αυτοί που κατηγορείς ως «κλεισμένους» επίσης έχουν ένα κάποιο ιδανικό/ποθούμενο. αυτό είναι το ένα. το άλλο, που θες να το ξορκίσεις αλλά δεν μπορείς, είναι η συνάφεια έχθρας και φιλίας. κάνοντας φίλους με βάση ένα ιδανικό, κάνεις κι εχθρούς – και το αντίστροφο. λέγοντας απλώς ότι βλέπεις μόνο το ένα (τη φιλία), πως με βάση αυτήν πράττεις, δε σημαίνει ότι έτσι και πράττεις. ακριβώς βέβαια το ίδιο κάνει κι όποιος μιλά όλο για έχθρα και το πρωτείο της: δεν πράττει σύμφωνα με την αντίληψη «υπάρχει μόνο η έχθρα». αλλά βρίσκει συμμάχους και φίλους ενάντια σε αυτούς που όρισε ως εχθρούς. αν δεν καταλαβαίνεις ότι η φιλία και η έχθρα συνυφαίνονται, και κατηγορείς όσους νομίζεις ότι μαζεύονται γύρω από την έχθρα προς κάτι, δε σημαίνει κι ότι είναι έτσι.
δεν ανέφερα κάποιο πρόσωπο εδώ ως λαμόγιο. αλλά όποιος τα έχει καλά με όλους, στην πραγματικότητα είναι εχθρός με όλους: μόνο που είναι κρυφά.
αυτό είναι το ηθικοπλαστικό κιτς του ηθικισμού: να τονίζεται η ύπαρξη της φιλίας και να καταδικάζεται η «κλειστότητα» της έχθρας, ενώ στην πραγματικότητα φιλία και έχθρα πάνε μαζί και δεν μπορεί να υπάρξει η μία δίχως .
τώρα με τα μπουκέτα, το ζήτημα δεν είναι τόσο αν υπάρχει διάθεση για επικοινωνία, αλλά αν αυτή αρκεί. γιατί κάθε ομάδα ορίζει διαφορετικά το «καλό της ανθρωπότητας» κλπ. αυτό δεν μπορεί να παραβλεφτεί με τα λουλουδάκια της φιλίας, δεν συνεπάγεται όμως κάποια «κλειστότητα» και υπερτονισμό της εχθρότητας, όπως φαντάζεσαι.
Η αδυναμία σου αυτή να δώσεις χώρο στα ‘λαμόγια’ (δε μιλάω για μένα και το πώς έχω ορίσει την ταυτότητά μου), αμέσως-αμέσως σε βγάζει και εκτός πραγματικότητας! Νομίζω εθελοτυφλείς! Τόσα και τόσα που έχουν γίνει, όπως είπαμε, τόσες και τόσες επαναστάσεις από τις οποίες ήταν απόντες άπαντες της μίας ομάδας (της γκρίζας αριστεράς), γίνανε μέσα σε περιβάλλον συνεννόησης! Από ομάδες που μπορούσαν να μιλήσουν μεταξύ τους!
Που ήτανε οι αριστεροί σ’αυτές τις κοινωνίες;;; Μήπως ήτανε τα ‘λαμόγια΄, όπως τα λες, που δίνανε τη διαφορετική νότα και την ώθηση εξισορρόπησης ώστε όλοι να μετέχουν των αγαθών, θεμελιωδών και μη ; Κι αυτά τα ‘λαμόγια’ δεν βλέπανε μόνο φιλία, λουλουδάκια και χαρούλες αλλά αγωνίστηκαν με τον τρόπο τους και ξεπέρασαν ένα σωρό προβλήματα (από σκληρή εκμετάλλευση, ρατσισμούς κτλ….. ) χωρίς να κλειστούν όμως σε μια κοινωνία φάντασμα και έχθρας που ‘έτρωγε’ τους ίδιους τους πολίτες τις.
Που κολλάμε;
ενώ μιλάς για λουλουδάκια κι ανοικτότητες και γιατί να εχθρεύεστε τους αντικομμουνιστές και να προβάλλετε την έχθρα, επιτίθεσαι σε επιτιθέμενους (εδώ: τον λυκιαρδόπουλο). κάνεις ακριβώς αυτό που κατηγορείς ότι κάνει. μετράς ηλίθιους – με φιλική διάθεση ανοικτότητας. αν δεν το καταλαβαίνεις, είναι πρόβλημα δικό σου, Αντώνιε.
δε χρειάζεται να δώσω χώρο στα λαμόγια, τον καταλαμβάνουν μόνα τους. ότι δεν μπορεί να υπάρξει καθολική συναίνεση, ευχαριστώ, το ξέρω.
όσον αφορά σε αυτά που λες, έχεις δει να ξεπερνιέται ο ρατσισμός και η εκμετάλλευση με τα λαμόγια που περιγράφει ο λυκ, τα οποία από απολογητές του ενός έγιναν απολογητές του άλλου; ή θα πεις ότι τελικά ο βίσμαρκ ήταν ο καλός άνθρωπος που καθιέρωσε την ασφάλιση κι όχι εκείνη η κακή κοινωνία που έτρωγε τους πολίτες της;
(αφιέρωση στον Χερρκ Κ και στα παιδιά του Ιονίου, που του εκάναμε το μαγαζί πατώκορφα @#@$@ απόψε)
Γιάννη μου, τελικά έχεις περισσότερες αδυναμίες…
Θα ήμουν επιτιθέμενος αν σύνθημά μου ήταν το ‘όπου τους δείτε, φάτε τους’… αλλά εγώ απλώς προσπάθησα να χρησιμοποιήσω το ίδιο νόμισμα μ’αυτούς γιατί βλέπεις το νόμισμα που κυκλοφορεί στη ‘χώρα’ μου εδώ δεν περνάει και ίσως είναι και αιτία για ban (‘Αν ανάγεις τα πάντα στη Θεολογία δεν μπορείς να κάνεις κουβέντα’). Αν τυχόν κάποια στιγμή έλθεις στη ‘χώρα’ μου θα διαπιστώσεις ότι το ‘νόμισμά’ μας είναι το πλέον ισχυρό αλλά, κρίμα, όχι αποδεκτό ;)
Να ‘πιάνεις’ τα αστειάκια όταν λέγονται… το μετράω ηλίθιους πήγαινε στο ότι με το σκεπτικό του Αμορόζου κάθε κομμουνιστική ομάδα (κι είναι και πολλές) μπορεί να αντιτίθεται σφόδρα σε άλλη οπότε εκ των πραγμάτων θα βγουν πολλοί ‘ηλίθιοι’ σύμφωνα με τα κριτήρια του φανατικού Λυκ….
Βρε Γιάννη μου, 3500 χρόνια πριν, ακόμη και σ’αυτήν την Αγία Γραφή υπάρχουν σημεία τα οποία ορίζουν την εξασφάλιση και αυτών των δούλων κι εσύ μου λες πως είναι καινοφανείς ιδέες κι ότι έχουν ιστορία 50 χρόνων…
Από το να μη θέλεις να δώσεις χώρο στα ‘λαμόγια’ πηγαίνεις πολύ εύκολα στο «όπου δείτε ‘λαμόγια’, φάτε τα» γιαυτο πρόσεχε, πρόσεχε μη ολισθήσεις και σε χειρότερα…
Απαπαπα!!!
Λίγες μέρες έλειψα για να αρχίσω (από τώρα ναι! των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν) να προμηθεύομαι τις συκωταριές και τα γαρδουμπάκια για το πασχαλινό τραπέζι, και ήρθαν τα πάνω κάτω εδώ μέσα… Μέχρι και λαμόγια πλακώσανε στο μαγαζί!…
Λοιπόν, τέρμα οι κουβέντες. Κάτι πρακτικόν τώρα.
Όλοι στης Θέκλας θα κάνετε Ανάσταση εφέτος. Θα πάμε στον Άγιο να λειτουργηθούμε μπας και βάλουνε μυαλό μερικοί μερικοί, θα ανάψουμε τις λαμπάδες μας, θα φιληθούμε σταυρωτά (τροβατόρε και Αντώνη, εσάς μπορεί και να σας ασπαστώ κάπως περιποιητικότερα…), θα τσουγκρίσουμε τα κόκκινα αυγά μας, θα ευχηθούμε χρόνια πολλά και θα υψώσουμε τις ρακές και τους κράσους μας στην Επανάσταση και στους ρομαντικούς οπαδούς του κυρ Κάπα και στα παιδιά του Ιονίου.
(κυρ Κάπα, αληθεύει πως μοιάζεις του Τσιπράκου?… Κατάτι διαφορετικό σε άφηξα πριν κάτι χρόνια… για να δούμε! -επιπλέον, τι έγινε, παντρεύτηκες ή είσαι ελεύθερο πουλί? Έτσι, για να ξέρω…;-).
Μάνο, κανόνισε να φοράς τα καλά σου παλλικάρι μου, θα σε βάλω να παρουσιάσεις το εορταστικό μου πρόγραμμα μαζί με τον Κυριάκο και τη Ρίτα. Πάρε βοηθό το Γιάννη άμα θες, γιατί τα πασχαλινά μου νούμερα είναι σπέσιαλ και θέλουν χέρια.
Η Θεώρημα θα κάνει τη λάτζα. Χρειάζεται και μια γυναίκα στην παρέα, καθότι εγώ τυγχάνω σταρ και δεν μπλέκομαι με τα μαγειρεία παρά μόνο για το μενού και για τις οδηγίες.
Άλλος για τη βάρκα μας?…
Γεια σας τώρα. Πάω να ανανεώσω την μιζανπλί στο μουστάκι και να ραφτώ στου Γκούτση για τις γιορτές.
Και φρόνιμα ε?… Μη δω το μαγαζί άνω κάτω πάλαινες!
Φιλάκια μωρά μου.
Γιάννη ευχαριστούμε για το κρητικό ραπ.
Θέκλα, με τον παππού του Τσίπρα ήμασταν συμμαθητές.
Ενώ ο υπόλοιπος διάλογος είναι σαφής, το ακόλουθο:
«Που ήτανε οι αριστεροί σ’αυτές τις κοινωνίες;;; Μήπως ήτανε τα ‘λαμόγια΄, όπως τα λες, που δίνανε τη διαφορετική νότα και την ώθηση εξισορρόπησης ώστε όλοι να μετέχουν των αγαθών, θεμελιωδών και μη ; Κι αυτά τα ‘λαμόγια’ δεν βλέπανε μόνο φιλία, λουλουδάκια και χαρούλες αλλά αγωνίστηκαν με τον τρόπο τους και ξεπέρασαν ένα σωρό προβλήματα (από σκληρή εκμετάλλευση, ρατσισμούς κτλ….. ) χωρίς να κλειστούν όμως σε μια κοινωνία φάντασμα και έχθρας που ‘έτρωγε’ τους ίδιους τους πολίτες τις.»
δεν το πιάνω. Αντώνη, μπορείς να εξηγήσεις σε τι αναφέρεσαι;
Που λες, πλησίασε ένα πρωί ο βάτραχος τη γάτα που τον λοξοκοίταζε, Γιατί με θωρείς έτσι, της λέει με γατίσια ομιλία, Μπα, πρόοδος και πού έμαθες εσύ να μιλάς, Εγώ δεν έμαθα τώρα να μιλάω, εσύ έμαθες ν’ ακούς, της είπε και ευχαριστήθηκε πολύ η γάτα, που επιτέλους αναγνώρισαν την ικανότητά της….Να σου πω και γω τι μου ‘τυχε, ρώτησε το βάτραχο κουνώντας την ουρά της όλο ευγένεια και συνωμοτικότητα, αφού μάλιστα δεν τον πήγαινε για μάσημα, όπως την είχε μάθει η μαμά της κι εκείνην η δική της, ειδικά αυτόν -μπλιάχ, αηδίασε που το σκέφτηκε- ενώ φερ’ ειπείν τα φίδια της άρεσε να τα βασανίζει, άσε πια τα τζιτζίκια, αυτά ήταν τα κρακεράκια της…
Ζηλεύω γαμώτο μου και τη γάτα και το βάτραχο κι όλους σας…κοφτερές κι οι κόσες σας…
Συγνώμη, χωρίς να θέλω να φανώ αγενής και αντιδραστική, αλλά
εμένα γιατί με χώσατε στη λάτζα?… :-(
Κακαρά χαίρε! :-)
Ποια γάτα, ποιός βάτραχος; Καλημέρα Κακαρά. Τι γίνεται εκεί(θε);
Θεώρημα, δες το ως προσφορά σε μία σταρ του Θιάσου.
Αντώνιε,
πρέπει να είσαι καλός ανιχνευτής αδυναμιών και να έχεις πνεύμα στη χώρα σου… αλλιώς
αν δεν κάνω λάθος, η κατεξοχήν αδυναμία σου ήταν στην κατανόηση του τι λέει ο λυκιαρδόπουλος. ο οποίος -νομίζεις- ότι λέει «όπους τους βρείτε, φάτε τους». και από τον οποίον δήθεν διαφέρεις στην τακτική. γιατί το μόνο που έκανες ήταν να μιλήσεις για ο,τιδήποτε εκτός από την ουσία όσων λέει ο λυκ. η οποία έγκειται στο «δικαίωμά τους να αλλάξουν γνώμη, να καταδικάσουν τον εαυτό τους, όχι όμως και να παριστάνουν τον τιμητή». γιατί όποιος πιστεύει ότι είναι δυνατό να έκανε τόσο τεράστιο λάθος, το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να είναι πιο σεμνός, λιγότερο βέβαιος για τα πιστεύω του, νέα ή παλιά – υπάρχει κίνδυνος μιλώντας υπέρ των νέων του πιστεύω να ξανακάνει το ίδιο τεράστιο λάθος.
να σου παραθέσω και απ’ το κείμενο, γιατί βλέπεις το φανατισμό εκεί που δεν υπάρχει, ώστε να εκδηλώσεις την δική σου εμμονή:
«δεν είναι κακό να είσαι πρώην»,
«..αρκεί να μη θεατρίζουν το παρελθόν τους»,
«δεν δικαιούνται όμως να κάνουν το μάγκα ποντάροντας και στο άσπρο και στο μαύρο»,
«γι’ αυτό όταν βλέπω ΚΑΠΟΙΟΥΣ πρώην να φτύνουν…»
όσον αφορά τα πνευματώδη αστεία σου, νομίζω ότι δε θα περίμενες κι έναν ορισμό σε μια σελίδα που να λέει ποιος είναι και ποιος δεν είναι ο αντικομμουνιστής. αν ψάχνεις για μαθηματικά και διαμαρτύρεσαι για τις ασάφειες κειμένου μιας σελίδας, μπορείς να βρεις πάμπολλες τέτοιες μη μαθηματικές ασάφειες στη θεολογία. αλλά και πάλι, δε μπορείς να δεις ότι διαφαίνεται κάποια αναφορά στους πρώην επαναστάτες και νυν βολεμένους καθώς και στα κομματικά στελέχη των πρώην κομμουνιστικών κρατών;
τώρα αυτό με τη θεολογία και τους δούλους, δεν το καταλαβαίνω πού κολλάει. αλλά επειδή ανάγεις τα πάντα στη θεολογία, τότε αφού όλα ειπώθηκαν για τους δούλους πριν 3,5 ή 2 χιλιάδες χρόνια κι αφού η θρησκεία της παραπάνω θεολογίας επικράτησε πριν 1500 χρόνια (στη «χώρα» σου), για ποιο λόγο η δουλεία δεν καταργήθηκε πριν 1500, 2000 ή 3500 χρόνια αλλά εντελώς τυχαία, κατά τον 19ο και 20ό αιώνα; με αυτόν τον τρόπο «ανάγονται τα πάντα στη θεολογία»;
αν δεν μπορείς να δεις το σημερινό συσχετισμό δυνάμεων και τις προθέσεις (του λυκιαρδόπουλου ή των συνομιλητών σου) ως προς τον χώρο, δηλαδή το βαθμό ανοχής σε όσα λέν τα «λαμόγια», τότε απλώς αντικατοπτρίζονται στα λόγια σου οι δικές σου προθέσεις.
Είναι διάλογος μεταξύ εκπροσώπων διαφορετικών όντων στο μεταβατικό στάδιο από τον καπιταλισμό στην επόμενη φάση σχέσεων και ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής. -.
Τις μέρες θυσίας των αμνών θα ‘μαστε για σπαράγγια στο Ρεσινίκο (που λέγαμε πέρισυ με το παζάρι, αν θυμάσαι) .-.
Κοντό μαλλάκι σας νοσταλγήσαμε καθώς και τα βλαστάρια.-.
Κακαρά, παρομοίως :-)
Ελάτε στο νησί για μαγειρίτσα, είμαι και δεινή μαγειρεύτρα εκτός από καλή λατζέρισσα :-)))
Γιάννη, ποτέ δεν είπα ότι ο Λυκ έχει σύνθημα ‘φάτε τους όπου τους βρείτε’, μη μπερδεύεσαι. Αλλά είναι τόσο απλό, μου αρκεί το ‘κακούργος-ηλίθιος’ για να τον κατατάξω εκεί που έχω και τον εθνάρχη μας τον βενιζέλο!
Δεν πείραξα εσένα με τα ‘πνευματώδη’ αστεία μου γιατί είδα οτι δεν ανέχεσαι μύγα στη κοσά σου και κάνει μπαμ αυτό μέρες τώρα. Το ποιον πείραξα μου φαίνεται πως είναι ξεκάθαρο….
Τι έγινε; λύσαμε όλες τις πολιτικές ασάφειες θα πιάσουμε τώρα και τις θεολογικές; Συνήθως, από την πείρα μου το λέω, δεν υπάρχουν ασάφειες αλλά αφασίες που πάνε να πιάσουν και να ερμηνεύσουν θεολογικά ζητήματα με το μυαλό τους… Για τους δούλους τι να σου πω!; Ας σε ρωτήσω κι εγώ κάτι: την πυρίτιδα τη γνώριζε ο κόσμος πολλά-πολλά χρόνια πριν, πως και δεν κάνανε τουφέκια πιο νωρίς!; Δεν αρκεί η γνώση αλλά και το υποκείμενο να μπορεί να βαστάσει το εγχείρημα. Νάρθει η ώρα που λέμε….
Κάππα, με κούρασε να ακούω κάθε μέρα ότι όλα τα καλά είναι ‘προϊόντα’ των αγώνων των αριστερών κι όλα τα κακά των ‘ κακούργων- ηλιθίων ’. Ε! τέτοιους ‘αριστερούς’ που έχουμε στη χώρα μας νομίζω δεν έχει καμιά μα καμιά άλλη χώρα η οποία μάλιστα απολαμβάνει πολλαπλά αγαθά (έστω υλικά)! Μακάρι κι οι ντόπιοι εδώ να αρχίσουν να γίνονται πιο διαλεκτικοί, πιο ευέλικτοι, πιο «λαμόγια» που λέει κι Γιάννης μας,μπας και δει άσπρη μέρα το πόπολο.
Ωρέ Κακαρά, τελικά τι της έτυχες της γαλής! Σου ‘φυγε ή τόφαγε κι αυτό η γάτα;
;)
Αντώνιε,
πάλι καλά, πριν ήταν φανατίλας ο λυκ., τώρα είναι απλώς μαζί με τον βενιζέλο επειδή δεν αντέχει μια κατηγορία ανανηψάντων (βέβαια, μπορεί για σένα ο μπενίζ ελόμ να είναι και κακός, δεν ξέρω..). ίσως ξανακοίταξες το κείμενο κι αυτό είναι το ουσιαστικό. στην επόμενη ανάγνωση ίσως είναι και σε καλύτερη κατάταξη ο λυκ.
νομίζω πάλι τα μπερδεύεις, αυτό με τα πνευματώδη αστεία σου. δεν είπα ότι έθιξες εμένα προσωπικά, μην στενοχωριέσαι και το πάρεις και κατάκαρδα. εγώ είδα πώς από ένα κείμενο του λυκ κάποιος βγάζει ως συμπέρασμα κάτι εντελώς αντίθετο από ό,τι το κείμενο λέει ξεκάθαρα. δεν είδα εγώ εδω μέσα ούτε μύγες ούτε σπαθιά. αν εσύ τα βλέπεις…αλλά άμα σε θίξαμε επειδή νόμισες ότι θιχτήκαμε, ε, τι να κάνουμε.
όσο για τη δουλεία, μήπως εννοείτε, αγαπητέ, ότι το να διακηρύττεις την ισότητα και να μην την πραγματώνεις είναι το ίδιο με το να ανακαλύπτεις το μπαρούτι και να μη βαράς με αυτό; μήπως τοποθετείς στην ίδια κατηγορία την τεχνολογία με την πραγμάτωση των νοηματοδοτήσεων και δη των κατ’ εσέ υψηλότερων; λες «Δεν αρκεί η γνώση αλλά και το υποκείμενο να μπορεί να βαστάσει το εγχείρημα. Νάρθει η ώρα που λέμε….» εγώ το βλέπω αλλιώς: είτε από τον 5ο ώς τον 19ο αι. δεν ήταν καλοί χριστιανοί (οπότε προκύπτει και η ελάχιστη κοινωνική πραγμάτωση του ιδανικού της αγάπης που λέγαμε τις προάλλες και την οποία αρνιόσουν πεισματικά ως γεγονός) είτε η κατάργηση της δουλείας δεν ωφείλεται στα ωραία λόγια που λες, αλλά στις αντικειμενικά διαφορετικές συνθήκες του 19ου αι. σε σχέση με τις συνθήκες του 5ου-17ου αι.: διαφωτισμός και βιομηχανική επανάσταση. αλλά στη δεύτερη περίπτωση τα 3500 και τα 7500 χρόνια δεν έχουν καμμία σημασία.
γιατί αν θυμάμαι καλά εσύ ανέφερες τώρα τη θεολογία.
Γιάννη τού απαντάς με επιχειρήματα και μού τον αποπροσανατολίζεις…
Αντώνη, τίποτα κακό δε μπορεί να συμβεί στη γαλή ως νυφίτσα ή ως γάτα καθόσον εφτάψυχη, εξάλλου μιλάμε για το μεταβατικό στάδιο κ.λ.π. αν ρωτάς όμως για τη συνέχεια…λίγη υπομονή.-. Η παρεμβολή αποδείχτηκε αποτυχημένη (ακατάληπτη) προσπάθεια παραδοχής της ισορροπίας και του ρυθμού του διαλόγου σας. Κατά την επιτυχημένη ατάκα του Χερκάπα λοιπόν, ας μην το κάνουμε θέμα.-.
Θεώρημα, μακάρι να μπορούσα να ξεφύγω από την Προύσα, χωρίς έστω να κρύψω τίποτα στα τακούνια μου, η μοίρα μας καλεί στο Βορά, ύστερα όμως θα ‘μαστε και μεις σε νησί που κατασκευάζει ακόμα ασκομαδούρες, πεζούλες και λύρες (και καπνοσακκούλες, αν θυμάται κανείς την περίφημη ρήση του δούλου του Χριστού). Φιλιά στα βλαστάρια.
Βρε Γιάννη γιατί με κουράζεις με τα τόσα μπερδέματα που τραβάς! Αν δεν καταλαβαίνεις κάτι, se παρακαλώ να μου λες να σε βοηθώ, για το πώς σκέφτομαι, αλλά μη βγάζεις λάθος συμπεράσματα …
Από το κείμενο, αρκούσε η πρώτη σειρά, όπως σου είπα, άντε μέχρι εκεί που αναφέρει τα αστεία για τα παπούτσια. Δε θα συνέχιζα αλλά έκανα τοn κόπο, τζάμπα νομίζω, δεν άλλαξε τπτ. Ιδιώνυμο ο ‘φανατίλας’, ιδιώνυμο κι ο άλλος κι ο καππα να προτείνει τον έναν από αυτούς βάζοντάς τον εις τον ‘οίκο’ του! Ούτε τον Βενιζ. ούτε τον λυκ. φυσικά τους θεωρώ άξιους της φήμης τους(τον 2ο δεν τον ήξερα) αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα. Μη κόβεις το χέρι σου σχετικά με το ποιος είναι πιο πάνω στην κατάταξη, που λες….
Αλλά κι αυτό με τα πνευματώδη…. Βρε μπας και τα οινοπνευματώδη, εν προκειμένω η ρακή η χθεσινοβραδινή σε πείραξε; Την ειρωνεία σου, παιδάκι μου, στόχευσα αλλά κι αυτό σου ξέφυγε, τεσπα! Πρόσεχε και ρώτα λοιπόν από τώρα και στο εξής. (αν και σου έπρεπε άλλου είδους σχόλιο… αντιπαρέρχομαι)
Έχεις και κρατούμενα από την προηγούμενη κουβέντα μας λοιπόν και τα βγάζεις τώρα! Σωστός, έτσι να μη μένουν απωθημένα, πάθουμε και τπτ…. Αγαπητέ, σε πολλά σημεία, στην Καινή Διαθήκη, υπάρχουν αναφορές στους δούλους και πολύ αναλυτικά περιγράφει ότι πρέπει οι σχέσεις δούλων-κυρίων να είναι σχέσεις αγάπης κτλ. Χαρακτηριστικά ο απ. Παύλος λέει «ουκ ένι lουδαίος ουδέ Έλλην, ουκ ένι δούλος ουδέ ελεύθερος, ουκ ένι άρσεν και θήλυ». Θεωρώ, λοιπόν, αδιανόητο η χριστιανική αντίληψη για την ισότητα των ανθρώπων να μη συνέβαλε στη σταδιακή κατάργηση της δουλείας. Για να κάνει ο άνθρωπος ένα βήμα εμπρός είναι μεγάλη υπόθεση και πολύ δύσκολη και όπως σου είπα και την άλλη φορά : πήγαινε στο 500 ή στο 1200μχ και δες τα προβλήματα που είχανε, πάσης φύσεως, ίσως σε βοηθήσει αυτό αν και δεν το νομίζω…
Βρε Kakara, για την ιστοριούλα που ξεκίνησες να λες, λέω… τι έτυχε στη γαλή τελικά;
Κάππα, τι έγινε εκεί στην κερκίδα; Θα αναρτήσεις και κανα πανό, σε βλέπω φόρεσες και το κασκόλ, πετάς και φωτοβολίδες. Άντε, κατέβα κάτω να παίξεις κι εσύ, τι κάθεσαι!;
Δεν έρχεται και το κροτάκι για σαπορτ, της πέρασε μάλλον το χθεσινό…
Επιχειρήματα; ποια επιχειρήματα;;
Αντώνιε,
ας αρχίσω από το τέλος. αν κάποιος είχε απωθημένα από προηγούμενες συζητήσεις αυτός είναι όποιος ξαφνικά άρχισε σε αυτή τη συζήτηση να κάνει λόγο για τη δουλεία και τη θεολογία..κι αυτός είσαι εσύ. σε καταλαβαίνω και σε κατανοώ, βέβαια, μην ανησυχείς..
αλλά αφού θεωρείς ότι με ένα ουκ εστι δούλος (που καταργεί τη δουλεία ως πολιτικό θεσμό τόσο όσο καταργεί τη βιολογική διάκριση άνδρα-γυναίκας το «δεν υπάρχει άνδρας ή γυναίκα») ή τις ρητές προτροπές να μην κακομεταχειρίζονται τους δούλους (που είναι κάτι διαφορετικό από το ρητό αίτημα για κατάργηση – σταδιακά ή μη – της δουλείας [άλλωστε προτρέπονται οι δούλοι να υποτάσσονται στους κυρίους δίχως αντίρρηση, ως θέλημα θεού], αλλά σε βολεύει να τα εξομοιώνεις) τα πάσης φύσεως βήματα δεν οδήγησαν στην κατάργησή της. αν θεωρείς πως ό,τι έγινε κατά τον 19ο και 20ό αι. ήταν προϊόν του χριστιανισμού, παραθεωρείς την εκκοσμίκευση/αποχριστιανισμό μετά τους θρησκευτικούς πολέμους, το διαφωτισμό και κυρίως τη βιομηχανική επανάσταση. οι δούλοι απλώς δε χρειάζονταν πλέον, κι όσοι επέμεναν (π.χ. οι νότιοι των ηπα, που ήταν και χριστιανικότεροι) απλώς συντρίβονταν. αλλά και πάλι: στα 500 και στα 1200 δεν αντιλαμβάνονταν το χριστιανισμό όπως εσύ ο οποίος τον μεθερμηνεύεις ώστε να συμπεραίνεις ότι συνεπάγεται το αίτημα της κατάργησης τής δουλείας. αν χριστιανισμός= κατάργηση της δουλείας, τότε είτε οι χριστιανοί αντιλαμβάνονταν διαφορετικά από εσένα το χριστιανισμό (ότι είναι πολύ συμβατός με τη δουλεία) είτε όπως λέει κι ο τάκης το ιδεώδες της αγάπης δεν πραγματωνόταν σε σημαντικά κοινωνικό μέγεθος… (αλλά εσύ θεωρείς ότι πραγματώθηκε) αλλά επίσης κάνοντας λόγο για τα «προβλήματα που είχανε στα 1200» πάλι δίνεις το πρωτείο στις υλικές συνθήκες (π.χ. στην απουσία μηχανών οι οποίες θα έκαναν τη δουλειά των δούλων – εκτός κι αν αναφέρεσαι κυρίως λ.χ. στα ψυχολογικά προβλήματα του 13ου αι.) και όχι στις ιδέες.
τώρα για την ειρωνία, μη στοχεύεις τόσο, γιατί κουράζεσαι…όπως κουράζεσαι να διαβάζεις, μάλλον, ολόκληρο το κείμενο του λυκ, και γι’ αυτό βγάλεις τα συμπεράσματα για τα κείμενα που διαβάζεις μόνο από την πρώτη σειρά. είναι πολύ ξεκουραστικός τρόπος διαβάσματος, δε λέω…νομίζω κι ότι κάπου στην π. διαθήκη λέει «ουκ εστι θεός», σωστά; επειδή όμως εσύ επιλέγεις στα τυφλά (γιατί τύφλωση λέγεται τέτοιας μορφής ανάγνωση) να κάνεις λόγο για νετσάγιεφ και τα ρέστα, δε σημαίνει ότι μιλάς ορθά αδιαφορώντας για το συνολικό κείμενο. έτσι;
όσο για τα παπούτσια..ειλικρινά δε νομίζεις ότι κάτι τέτοιο συμβαίνει με τη διαφήμιση; ότι τα διαφημιζόμενα προϊόντα δεν έχουν αυτό το μαγικό, οι σερβιέτες που σου δίνουν φτερά, το χαμόγελο που κάνει να σου κουβαλάν τα έπιπλα και λπ; ότι είναι κοροϊδία; να πούμε και την αλφαβήτα δηλαδή..να την πούμε.
Η αναφορά σου στον Βισμαρκ και στη κοινωνία που τρώει τα παιδιά της αφού φρόντισε για την ασφάλισή τους πρώτα, μ’έκανε να σου αναφέρω ότι παλαιόθεν οι νομοθέτες είχαν στο νου τους την εξασφάλιση και αυτών ακόμη των δούλων και δεν είναι νέες ιδέες! Καμία προσπάθεια να εμπλέξω την Θεολογία. Παρανόησες.
«Είπεν άφρων εν τη καρδία αυτού, ουκ έστι Θεός» Ψαλμ. 13, 1
Περί αφροσύνης ο λόγο σου; Ή σου φέρνουν κι εσένα κάθε Σάββατο το ‘Ξύπνα’ και σε μπέρδεψε η ‘κοπτοραπτική’ τους; Θέλει προσοχή, στο ξανά’πα.
Όπως σου είπα και τις προάλλες: Το θέμα ‘Κονδύλης’ εξαντλήθηκε, παρακαλώ σε μη με κουράζεις άλλο μ’αυτό! Ό,τι ήταν να πω το είπα τότε.-
Τα παπούτσια είναι η αλήθεια ότι ακόμη και τώρα με κάνουν να απορώ και να εξίσταμαι! Τώρα πώς εσύ τα μπερδεύεις με τις σερβιέτες και οτι οι διαφημιστές κοροϊδεύουν τους καταναλωτές, τι να πω!; μ’ αφήνεις άφωνο….
Και θα τελειώσω με κάτι που μου κάνει τρομερή εντύπωση!
Και εσύ Γιάννη και εσύ Κάππα όπως βεβαίως κι εγώ κι όλοι, είχαμε μπροστά μας ένα κείμενο κάποιου Λυκ. Όλοι το διαβάσαμε αλλά κανείς δε μας λέει που να ‘σκαλώσουμε’, έτσι;
Εσύ Γιάννη μου κι εσύ Κάππα ‘σκαλώσατε’ στα σημεία που τόσο επίμονα μας ‘καθοδηγείτε’ να σκαλώσουμε κι εμείς, μας τα βάζετε και σε εισαγωγικά μην τυχόν και ξεφύγουμε, έπρεπε κ. Κάππα να τα υπογραμμίσετε κιόλας. Ε, όχι. Εγώ δε θέλω να δω το κείμενο όπως το βλέπετε εσείς. Σας πειράζει; Θέλετε να το δουν κι οι άλλοι, ντε και καλά, όπως εσείς; Μήπως αυτό είναι ολίγον τι ‘φασιστικό’; Ναι, γιατί όχι; Εσείς έχετε τέτοια συμπεριφορά! Μην ανησυχείτε όμως οι περισσότεροι των ανθρώπων έχουν κάτι από φασισμό μέσα τους. Καλό είναι αν το καταλάβατε να πράξετε τα δέοντα.
Ο κ. Λυκ. λοιπόν ορίζει από την πρώτη γραμμή κιόλας το ιδιώνυμό του: Ο αντικομμουνισμός είναι ηλιθιότητα σε βαθμό κακουργήματος! Το λέει γενικά! Μετά το ειδικεύει σε μια περίπτωση που τον ‘πονάει’ πιο πολύ από άλλες. Σ’αυτή όπου οι πρώην κομμουνιστές ‘φτύνουν’ το παρελθόν τους! Γιατί τον πονάει τόσο πολύ;
Τι πονάει Γιάννη μου, περισσότερο; Κάποιος που δεν είχε ποτέ, ουδεμία, σχέση μαζί σου να γυρνάει και να λέει στον κόσμο πόσο κακός είσαι ή κάποιος που είχε στενές σχέσεις μαζί σου να βγαίνει δημοσίως και να λέει πόσο κακός είσαι και πόσο ανόητος αισθάνεται που σπατάλησε τόσο καιρό μαζί σου; Το 2ο Γιάννη μου, πονάει περισσότερο, το 2ο! Και επειδή είναι ανοιχτή πληγή οι ‘πρώην’ (είναι και περισσότεροι από τους νυν) βγαίνει ο Λυκ. και οι φίλοι του και τους ‘πετροβολούν’. Το πρέπον όμως είναι να μη ‘πετροβολάτε’ αλλά να την ψάξετε λίγο μήπως σφάλετε διπλά…
Αυτά τα ολίγα για σήμερα!
Για την επαύριον τις δύναται γνώναι;
Άντε και … καλή Ανάσταση!
Αντώνη,
άλλο η ασφάλιση άλλο η δουλεία. θα ήταν λογικότερο να επιχειρηματολογήσεις ότι η ασφάλιση έγινε εξαιτίας του καπιταλισμού ή του χριστιανισμού, παρά να αλλάξεις το θέμα στη δουλεία, όπου δεν πείθεις, για λόγους που ανέφερα. δεν πείθεις εμένα, εννοώ. αν πείθεις άλλους συνομιλητές, εδώ ή σε άλλες συζητήσεις, με γεια σου και χαρά σου, βέβαια.
τα παπούτσια κι οι σερβιέτες: νομίζεις ότι υπάρχει περίπτωση να μπορεί να ξεγελά(σ)ει (κι η διαφήμιση είναι τέτοιος τρόπος) ο παραγωγός/μια εταιρεία τους αγοραστές πουλώντας αέρα, και να μην το κάνει; υπάρχουν παραδείγματα που ίσως είναι λεκτικές υπερβολές, ωστόσο δείχνουν μια κατάσταση: η αναφορά του κειμένου του λυκ. στα παπούτσια θέλει ακριβώς να δείξει το πνεύμα της απληστίας και της κοροϊδίας που υπάρχει στον καπιταλισμό. γιατί μόνο το κέρδος καθοδηγεί την παρασκευή κάθε είδους «παπουτσιών», και για χάρη του θα έκανε τα_πάντα κάποιος. πράγμα, βέβαια, που εσύ το ξεπερνάς με ειρωνίες, ίσως γιατί το βρίσκεις δίκαιο και φυσιολογικό (τα τρακτέρ άλλωστε δε συγκρίνονται με τα αυτοκίνητα) κι εσύ κολλάς στο υπερβολικό της παρομοίωσης, κι άρχισες τις απέραντες, ατελείωτες, καταπληκτικές ειρωνίες, αντί να σκεφτείς πρώτα το νόημά της;
αναμφισβήτητα καθένας βλέπει σε ένα κείμενο αυτά που τον ενδιαφέρουν πρώτιστα. αλλά αυτό δεν σημαίνει πως μπορεί να αγνοεί αυτό που ο ίδιος ο συγγραφέας θεωρεί σημαντικό ούτε να παραγνωρίζει όλο το κείμενο για χάρη μιας φράσης. και το σημαντικό δεν είναι η εισήγηση για καθιέρωση ιδιώνυμου -την οποία δεν κάνει ο λυκ- αλλά η ηθική κατάντια των λαμόγιων είτε στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, οι οποίοι ξαφνικά έγιναν από κομματικά στελέχη φιλελεύθεροι μεγαλομαφιόζοι, είτε στη χώρα μας όπου προκειμένου να αρέσουν στα νέα αφεντικά χορεύουν το διανοουμενίστικο τσιφτετέλι της ξεφτίλας τους. επειδή το ιδιώνυμο ήταν κάτι πολύ συγκεκριμένο πράγμα, πολιτική πράξη, που κάποιοι πολύ συγκεκριμένοι αντικομμουνιστές επέβαλαν, και για χάρη του οποίου εσύ δεν διώχτηκες, δεν μπορείς να το καπηλεύεσαι αποδίδοντάς το στον λυκιαρδόπουλο.
αν εσύ θεωρείς ότι μπορεί να παριστάνει τον τιμητή με ύφος χιλίων καρδινάλιων και ταυτόχρονα τον τελάλη της νέας κυρίαρχης ιδεολογίας κάποιος που θεωρεί ότι έκανε τεράστιο λάθος όντας παλιά κομμουνιστής, η ουσία του κειμένου είναι πως ένας τέτοιος άνθρωπος -επειδή έκανε την πατάτα που αναφέρει- θα έπρεπε να είναι όχι τελάλης και χανούμισσα, αλλά ταπεινός, καθόσον υπάρχει η πιθανότητα να ξανακάνει ΤΩΡΑ το ίδιο λάθος: η αμετροέπεια κάποιου που πριν κραύγαζε ως επαναστάτης και τώρα ξανακραυγάζει ως βολεμένος είναι μια μορφή ηλιθιότητας. αν δεν καταδικάζεις αυτήν την ηλιθιότητα, δεν μπορείς να μην καταδικάσεις και την ανηθικότητά της. αντ’ αυτών σκέφτεσαι κάποιον αόριστο «αντικομμουνισμό», προσπαθείς να βρεις ποιος είναι ο ορθός -ως έννοια- αντικομμουνισμός, δίχως να δεις στο κείμενο σε ποιους και σε ποιον αντικομμουνισμό αναφέρεται ο λυκιαρδόπουλος.
και, σε παρακαλώ, μην κάνεις λόγο για εισαγωγικά και υπογραμμίσεις λες και σου έβαλαν να διαβάσεις υποχρεωτικά μόνο τα εντός και άνω αυτών. φασισμός είναι να διαστρεβλώνεις ένα κείμενο αποκαλώντας κάποιον φανατικό, σκαρφιζόμενος ιδιώνυμα (δηλ. πολιτικές πράξεις δίωξης) και άλλα τέτοια. άλλωστε τα εισαγωγικά ως βοήθεια τα έβαλα εγώ πολύ μετά τις γενικολογίες σου, αφότου επέμενες στον χαρακτηρισμό του φανατικού. τελικά για εσένα φανατικός είναι όποιος τολμά να κατακρίνει τη μεταλλαγή από αυλοκόλακα του σταλινισμού σε αυλοκόλακα του καπιταλισμού. αλλά εσύ είσαι ικανός να βγάλεις και τον λυκιαρδόπουλο σταλίνα, για να συμπεράνεις ψυχολογίστικα ότι τον τσούζει που οι πρώην σταλίνες λεν «α, τον αμετανόητο, κακό σταλίνα λυκιαρδόπουλο»
και, τέλος, πάλι δεν καταλαβαίνεις τι λέει ο άνθρωπος: δεν τον νοιάζει αν κάποιοι έφτυσαν στο πιάτο που τρων (απλώς), τον ενοχλεί που παριστάνουν τον τιμητή των όλων, αντί να κοιτάξουν τα δικά τους χάλια. ε, αυτό είναι μορφή ηλιθιότητας. είναι ό,τι ήταν ο σταλινισμός παλιότερα, όπως γράφει ο λυκιαρδόπουλος. αλλά αν θεωρείς ότι έχουν δίκαιο να παριστάνουν τον τιμητή κι ας πονάνε ο λυκιαρδόπουλος κι οι φίλοι του, τότε δίκαιο έχει κι ο λυκιαρδόπουλος να τους κράζει ως γλύφτες της εκάστοτε εξουσίας, ως πότε έτσι-πότε γιουβέτσι.
άντε καλή σου μέρα
Χαίρετε,
εμένα το κείμενο μου φαίνεται ότι λέει να σκαλώσουμε στο ότι «η δυστυχία απέξω έγδερνε τις πόρτες».
Προφανώς ο καθένας έχει τις προϋποθέσεις και το φασισμό του να αντιπαλαίψει.Αλλά το ερώτημα είναι πώς θα αντιμετωπίσει κανείς τη δυστυχία απέξω. Με τον αντικομμουνισμό; με τον κομμουνισμό; με τι;
Εάν το άλας μωρανθεί ικανόν εστι βληθήναι έξω. Ή όπως λέει ο Λυκιαρδόπουλος αλλού σημερα τίποτα δεν συγκρούεται με τίποτα αφού τίποτα δεν συναντιέται με τίποτα και ο φασισμός που έρχεται δεν θα λέγεται πια φασισμός.
Όπως λοιπόν δικαιούνταν να αποκηρύξουν τον κομμουνισμό κάποιοι αφού αυτό πίστευαν καλά έκανε και ο Λυκ και είπε ότι «όσα είπαμε παλιά ισχύουν».
Φυσικά και έχει τεράστια προβλήματα η αριστερά στην Ελλάδα όπως και κάθε τι άλλο. Η αντιπρόταση ποιά είναι; Ελπίζω όχι το να λέμε ότι δεν είναι η δυστυχία που γδέρνει την πόρτα αλλά η πρόοδος.
Άρα όντως η μελαγχολία είναι θεραπευτική και επειδή διανύομε τη σταυροναστάσιμη Σαρρακοστή πρέπει να τα σκεφτόμαστε αυτά για να τσουγκρίσουμε με καθαρή συνείδηση τα αυγά μας (μην πει κανείς τίποτα παροιμίες για τα αυγά pls, παρντόν).
Θέκλα, έρχομαι κι εγώ για την βάρκα αν με θέλετε (για την κουζίνα προφανώς και μόνο).
Ελπίζω να είναι ανάμεσά σας και κάποιοι από τη Νότιο Κέρκυρα κι όχι μόνο από το Βορρά.
Χερ Κάπα, κάνε μας μια περίληψη του άνω διαλόγου. Αδυνατώ να τον διαβάσω.
Δεν μπορώ τώρα, είμαι κουρασμένος. Εχω και να δω τα ντιβιντί στη Ραφήνα
coerdia ποιος/ποια είστε?
Αγνώστοι θα βάλω στην ταβέρνα μου?…
Για δώστε μου ένα σιβί παρακαλώ πολύ, να γνωριστούμε και γιατί όχι? Να σας περιποιηθώ κι εσάς.
Ο Αντώνης, τελικά, μάς βγάζει τον καλύτερο εαυτό μας. (Ετσι δεν είναι Τροβατόρε και Γιάννη;) Στα δύσκολα γίνεται Πρωτέας αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.
Κακαρά, καλή παρουσίαση του βιβλίου! (δεν θα είμαι εκεί)
Είναι καλό που εκλεπτύνει τα επιχειρήματά μας κι εμείς τα δικά του, αλλά γινόμενος πρωτέας η εκλέπτυνση δεν προχωράει, όσο θα ήθελα εγώ τουλάχιστον
Ασ’τον, θα μπλέχτηκε πάλι σε καμιά διαδήλωση (του ΚΚΕ, γι’αυτό τα ρίχνει στο Λυκιαρδόπουλο)
Αγαπητή Θέκλα,
τι είναι αυτό το σιμπί;
Το πώς χαρακτηρίζει κανείς τον εαυτό του ή το πώς χαρακτηρίζεται από τους άλλους είναι δευτερεύον και συχνά τυχαίο. Πάνω απ΄όλα ενδιαφέρει το τι λέει και το αν έχει κάτι να πει.Είμαι ένας (μια) παρατηρητής των ανθρωπίνων πραγμάτων.
[Δεν έχω και τίποτα να πω ωστόσο χμ, ας είναι.]
Μετά τιμής,
coerdia
Θέκλα, έχετε πελάτη !
«Το πώς χαρακτηρίζει […] Πάνω απ΄όλα ενδιαφέρει το τι λέει και το αν έχει […]» Γιάννη, τι τής έκανες της κέρντια;
(Από πόλη και πάνω μόνο κέρντια, ενίοτε στους αμμόλοφους του νότου)
Καλό ΣΚ!
HerrK,
εγώ την βοηθώ να αποκτήσει ταυτότητα και σταθερό προσανατολισμό μέσα στον αχανή προκαταρκτικό κόσμο, αλλά μερικοί λένε (στους τοίχους) ότι το χάος είναι ο φίλος μας.
Κουράγιο! Κέρντια, παιδί μου, θέλεις όντως να αποκτήσεις ταυτότητα και σταθερό προσανατολισμό μέσα στον αχανή προκαταρκτικό κόσμο;
Είδες; δεν απαντάει. Αρα προτιμά το χάος.
Herr K,
εντάξει, μπορεί να είναι και στην κουζίνα και να προτιμά το χάος της στίβας των πιάτων. αλλά αυτό δεν λέει κάτι υπέρ του χάους γενικά. ο αγώνας συνεχίζεται.
Εντάξει, εντάξει,το παραδέχομαι, έκανα μια μικρή λογοκλοπή με τη βοήθεια του Γιάννη μήπως και πείσω την Θέκλα να με πάρει μαζί αλλά δεν είναι δυνατό φαίνεται.
Δεν σπάω τα πιάτα όμως(εκτός απροόπτου), κι επίσης το λέει κι ο Λυκιαρδόπουλος: ενότητα ποτέ δεν υπήρξε αλλά η νοσταλγία της δίνει μορφή στον κόσμο του ανθρώπου.
Σας διαβάζω τώρα μια αυτοσχέδια συνταγή για την ενότητα:
Χρησιμοποιούμε για τη συνταγή μας μόνο κοσμοεικόνες που μας αρέσουν πιό πολύ ή αρέσουν πιό πολύ σε αυτούς που αγαπάμε κι άρα υπάρχει λόγος να θέλουμε να τις ενώσουμε. Τις μελετάμε και τις πλένουμε καλά.
Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι καθώς συνήθως τις κοσμοεικόνες μας τις δίνουν,αν μας χαρίζουν μια κοσμοεικόνα που δεν μας αρέσει δεν πρέπει να χλευάζουμε αυτόν που μας τη χάρισε (είναι αγένεια και δεν βοηθάει καθόλου το σκοπό μας) και δεν είναι σωστό να πετάμε τις κοσμοεικόνες που δεν μας αρέσουν, κάποιος άλλος μπορεί να τις έχει ανάγκη.(Μια μόνο μπορώ να σκεφτώ που είναι για πέταμα αλλά αυτή έτσι κι αλλίως δεν χρησιμεύει στη συνταγή μας για την ενότητα).
Ο προκαταρκτικός κόσμος είναι μεν αχανής αλλά άλλο πράγμα η αφθαρσία της ύλης κι άλλο πράγμα οι κοσμοεικόνες(ακόμα και μια σταματημένη κοσμοεικόνα δείχνει τη σωστή ώρα δύο φορές την ημέρα, και δεν πρέπει να σπαταλάμε πολύτιμους πόρους).
Όπου υπάρχει «ή/ή» το αντικαθιστούμε με ένα «και/και» και περιμένουμε. Αναδεύουμε τις κοσμοεικόνες τηρώντας προσεκτικά (το κατά δύναμιν) τους κανόνες της λογικής. Δεν πρέπει να τις ανακατέψουμε πολύ ή να τις παραβράσουμε γιατί θα γίνουν είτε οπορτουνισμός, είτε συγκρητισμός και δεν θα τρώγονται.
Αν μετά από λίγη ώρα δεν σκάσουν αυτές, εμείς ή οι γύρω μας,με γειά και με χαρά. Αν -παρ’ ελπίδα, που είναι όμως και το πιθανότερο-σκάσει κάτι από όλα αυτά, τουλάχιστον θα έχουμε την παρηγοριά ότι είχαμε θέσει εαυτούς στην υπηρεσία της τέχνης και στην αναζήτηση της ενότητας και, αν αντέχουμε,εμείς και κυρίως οι γύρω μας, μπορούμε να ξαναδοκιμάσουμε.
Νομίζω όμως ότι αυτή η συνταγή είναι ακριβώς το αντίθετο από αυτό που θέλει να πει ο Λυκιαρδόπουλος και δεν πρέπει και να τρώγεται,χμ.
Κέρντια, Γιάννη. Αν είστε και εσείς Κέρκυρα Μεγάλη βδομάδα, επικοινωνήστε
Κέρντια, ενοχλούμαι που απαντάω ξερά στη χάρη του σχολίου σου αλλά το έχω υποσχεθεί στην ανθρωπότητα, τι να κάνουμε. Εννοείς ιδεολογίες μάλλον, διότι οι κοσμοεικόνες δεν χαρίζονται, νομίζω, διαμορφώνονται από τον καθένα και μάλλον είναι προϊόν συγκρητισμού
HerrK,
θα επι-κοινωνήσουμε