Joseph Garibaldi-Le Midi paisible Αρχίζουν να είναι λίγο κουραστικά τα πρωτότυπα αναγνώσματα. Καλύτερο να κυλανε λίγο αδιάφορά, λίγο νωχελικά, με κάποιες σπίθες εδώ κι εκεί να κάνουν ότι σιγοκαίνε.

Χρόνια ήθελα να συναντηθούμε κι αυτό έγινε όταν βρέθηκα επιτέλους στο νησί. Είχε πατήσει τα 80 κι είχε χάσει πρόσφατα τη μια ζωή σύντροφό του. Εδειχνε νεώτερος βέβαια, όπως όλοι σχεδόν όσοι ζουν σε υγιεινό μέρος και είναι πνευματικά ενεργοί. Το σαλόνι του σαν ατελιέ ζωγράφου, μόνο που είχε χαρτιά και βιβλία και μια μεγάλη […]

Υπάρχει θαυματουργό φάρμακο για το covid ; Θα κερδίσω, άραγε, το λαχείο; Μήπως υπάρχει ζωή στον Άρη;

Βγαίνετε και αναρτάτε μελό για την ημέρα του πατέρα. Δύο εκδοχές: ή ο πατέρας σας ήταν το ίδιο γλοιώδης με σας που πουλάτε κιτς συναισθηματισμό επί πτωμάτων, οπότε κακώς τον εκθειάζετε γιατί δεν το αξίζει ή ο πατέρας σας ήταν σοβαρός οπότε πάλι κακώς τον εκθειάζετε εσείς ειδικά.

Ο Ε. έχει έναν γνωστό. Ο γνωστός κρίνει και σνομπάρει τον Ε. Ο γνωστός ρίχνει μια ροχάλα το 1988 η οποία πηγαίνει πάρα πολύ ψηλά και καταλήγει πάνω στον Ε. το 2018. Ο Ε. ανταποδίδει στέλνοντας κι αυτός ένα κωλοδάχτυλο τριάντα χρόνια πίσω. Κάτι που κάνει τον γνωστό να νιώσει ακόμη μεγαλύτερη περιφρόνηση. Από αυτήν […]

Ζήλεια, πολλή ζήλεια. Να κι η Μπέττυ με ακριβές γόβες, να κι ο Αλέξης πού σαι, νιότη, πού δειχνες, πως θα γινόμουν άλλος. Τι άλλος, πουλάκι μου, πότε έδειχνε πως θα γινόταν άλλος; Λες οι φροϋδοαριστεροί της φουρνιάς του να πίστευαν αυτά που έλεγαν; Τώρα, μεταξύ μας: ούτε εσύ πίστευες αυτά που έλεγες. Απλώς εσύ […]

Βλέποντας την τρίωρη ταινία Blade Runner, νοστάλγησα τον εμπορικό αμερικανικό κινηματογράφο των περασμένων δεκαετιών. Στο παλιότερο Χόλυγουντ έχουμε μια γεροδεμένη πλοκή και ένα εύπεπτο, προβλέψιμο σενάριο με εντυπωσιακά εφέ: δεν απολαμβάνεις ένα έργο τέχνης, αλλά τουλάχιστον περνάς κάπως ευχάριστα την ώρα σου, αν δεν έχει κάτι καλύτερο να κάνεις. Σε έργα σαν το Blade Runner, αυτό […]

του Δ. Ουλή (Αναδημοσίευση) Πηγή 1. Πατέρας με παραπληγικό παιδί καταφθάνουν ακριβώς μπροστά μας. Το ξεντύνει προσεκτικά, και βαστώντας το στην αγκαλιά του βουτούν μαζί, με μια κίνηση σεμνή και χαριτωμένη. Το παιδί πλατσουρίζει τρισευτυχισμένα, ο πατέρας καθοδηγεί το σιωπηλό κορμί με ελαφρές κινήσεις στα βαθιά, ενώ φροντίζει να βρέχει το κεφάλι του ανά τακτά […]

Η φωτογραφία είναι σαν σκηνή από κουλτουριάρικο θεατρικό έργο – η αλλόκοτη γιαπωνέζικη κόμμωση της πρωταγωνίστριας με βλέμμα να αιωρείται στο κενό μεταξύ κάμερας και αντικειμένου λατρείας, ο γερασμένος αλλά πάντα γοητευτικός θιασάρχης που δυσανασχετεί ελαφρώς – αλλά πάντως ποζάρει. Κι αυτό το αίσθημα ότι όλα γυρνάνε στη θέση τους, ότι τίποτα δεν άλλαξε αυτήν […]

  Λένα, πες μας τις σκέψεις σου για την παρακμή Ξέρεις αυτά τα τρενάκια στο λούνα παρκ που πέφτουν από πολύ ψηλά και ξανασηκώνονται; Ε, αυτή η πτώση έχει τρομακτικό ίλιγγο, σου πιάνεται το στομάχι. Κάπως έτσι καταλαβαίνω την  παρακμή. Ε, βέβαια, αν δεν σε χτυπήσει πολύ γερά στο στομάχι, αν δεν σε πεθάνει, θα […]

  Ο Ρεμπώ περνά τις τελευταίες του μέρες σε μια κατάσταση μεταξύ ονείρου και εγρήγορσης. Ρωτά τους γιατρούς αν αντιλαμβάνονται τα εκπληκτικά πράγματα που ο ίδιος βλέπει και μετά τους διηγείται γαλήνια τι είδε. Εχει «κάτι που δεν καταλαβαίνουν», λέει  η αδελφή του. Οι γιατροί σπάνια  έρχονται πλέον, λέει, διότι ο Ρεμπώ κλαίει συχνά όταν […]

Κρίστοφερ Λας: Αυτό που με εκπλήσσει είναι ότι ζούμε σε έναν κόσμο δίχως στέρεη πραγματικότητα… Λέμε συχνά πως η καταναλωτική κοινωνία μας περιβάλλει με αντικείμενα, πως μας ωθεί να δίνουμε μεγάλη σημασία, αλλά νομίζω πως πρόκειται για έναν κόσμο που αποτελείται από φευγαλέες εικόνες και που τείνει όλο και περισσότερο – εν μέρει, νομίζω χάρη […]

Καλά Χριστούγεννα, φίλοι και συνοδοιπόροι !

  Καιρός να επιστρέφουμε στις πηγές: Θωμάς Μπακαλάκος: «Αν θέλουμε να τα βάλουμε τα πράματα στη θέση τους πρέπει να δούμε όλη αυτήν την κατάσταση ως αποτέλεσμα μιας διαδικασίας απ΄τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και ύστερα» Βίκυ Φλέσσα: «Για πείτε μας» Θωμάς Μπακαλάκος: «Είναι γνωστό ότι η παλιά αστική τάξη…» Προσπαθώ να καταλάβω γιατί ο παραπάνω διάλογος […]

(το ίδιο, σε σύντομη αλλά πιο φλύαρη βερσιον)

Από το Μπατακλάν του Παρισιού στην Κωνσταντινούπολη: Footage of Turkish men beating and stamping on Turkish soldiers. #TurkeyCoupAttempt pic.twitter.com/8g52hziZem — Dr Partizan (@DrPartizan_) July 16, 2016 Μια πολιτιστική επανάσταση είναι εν εξελίξει: η ισλαμιστική. Ξεπηδάει είτε στα ανθρωπολογικά ερείπια στα οποία μετατράπηκε η ίδια η Δύση είτε στα πραγματικά ερείπια της Μέσης Ανατολής. Ενίοτε η […]

  Ενώ είχα ανέβει στο σκαμνί ψάχνοντας ανάμεσα στα πάνω ράφια, ο τόμος του Καρούζου έπεσε στο κεφάλι μου. Χωρίς να τον ρωτήσει κανείς, άρχισε τη γκρίνια: η ενασχόλησή σου με τα πολιτικά θυμίζει τις φιλάνθρωπες κυρίες – τι λέω; – αυτούς που αγορεύουν στα καφενεία. Του υπενθύμισα ευγενικά ότι το τσάι μου θα κρύωνε και τον άφησα […]

Ακούω ένα κομμάτι και δεν συγκινούμαι αλλά θυμάμαι το δέος που είχα νιώσει. Ενδεχομένως και με κάποια θραύσματα συγκίνησης, πάντως ισχνής. Αυτό το αίσθημα είναι το ίδιο, περίπου, με το κολύμπι καταχείμωνο. Αν και σε αυτό υπάρχει, συχνά, η μυρωδιά πεύκου και, πάντα, η ανακουφιστική άνωση. Βέβαια, το αποστασιοποιημένο μάτι μου του θεατή αναζητά κάποια φόρτιση. Τη […]

«Ο αποτελεσματικός χειρισμός παραπόνων, αντιρρήσεων και η επίλυση δύσκολων καταστάσεων  παρουσιάζει πολλές δυσκολίες και προκλήσεις και η λάθος προσέγγιση κοστίζει σε πελάτες και χρήμα. Εάν όμως, γίνει σωστά, αυξάνει την πιστότητα πελατών και βελτιώνει την εικόνα της επιχείρησης και τις πωλήσεις» (συμβουλοι επιχειρήσεων, άνευ ημερομηνίας) «Καταθλιπτικοί είμαστε λίγο-πολύ όλοι, με την έννοια ότι πάψαμε να […]

Κράτησα το facebook καπου 9 μηνες. Μεχρι που χρειάστηκε να γραφτώ στο airbnb (υπηρεσία που φερνει σε επαφή ενοικιαστές και ιδιοκτητες για ολιγοημερη συνηθως μισθωση). Εκεί μου ζητούσαν εκτός από τα – δικαιολογημενα λεπτομερη – στοιχεία ταυτότητας και τον λογαριασμό facebook. Αν δεν είχα λογαριασμό θα έπρεπε να τους στείλω ένα σύντομο βίντεο όπου αυτοπαρουσιάζομαι. Θέλησα […]

Δεν έπρεπε ν’ ακουσω τον σκύλο που μού ‘λεγε, χοροπηδώντας μπροστά μου, να εξερευνήσω το νησί. Τον άκουσα όμως και έφυγα από  την παραλία με τα εστιατόρια και το περίπτερο. Πέρασα μπροστά από τ’ αρχοντικά και μέσα από τις μικρές πλατείες. Κι όταν άφησα πίσω μου τα τελευταία χαμηλα άσπρα σπίτια, εκεί, σ’ένα πλάτωμα του […]

Η λίμνη του Σήφη δεν έχει όνομα, είναι γνωστή από τον εισβολέα της, την τουριστική της ατραξιόν, το μηντιακό της προϊόν. Δεν είναι μια λίμνη που έχει καλαμιές ή άμμο ή δέντρα γύρω γύρω. Τα νερά της δεν είναι αβαθή ή καθάρια, βαθιά ή θολά. Δεν ξέρουμε αν έχει παγώσει ποτέ τον χειμώνα, αν κυνηγοί […]

Στα σαράντα της η Ειρήνη είχε ξαναβρεί το κέφι της. Στην κηδεία, ήταν ακόμη θλιμμένη κι αμήχανη. Χαιρόταν βέβαια που ξαναγύρισε στο χωριό της. Μα ήθελε να ξεκουραστεί απ’ όλα αυτά. Γρήγορα όμως η θλίψη χάθηκε μέσα στην κερκυραϊκή νύχτα. Για την ακρίβεια, διαλύθηκε σε κομματάκια, που πετάξανε μέχρι τα φώτα από το Σωκράκι και […]

Διάβασα και συνιστώ (Βιβλιογραφικά στοιχεία) Ο συγγραφέας, Ι. Τουλουμάκος, παρουσιάζει και ανθολογεί αποσπάσματα αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων,  τα οποία αναδεικνύουν την «ευτραπελία» τους, δηλαδή το κομψό χιούμορ τους. Το βιβλίο αυτό ουσιαστικά είναι μια εργασία ιστορικής ανθρωπολογίας και, ακούσια, μια ευχάριστη εισαγωγή στην αρχαιοελληνική γραμματεία. Ο τόμος ολοκληρώνεται με συλλογή παροιμιών, ανθρωπωνυμίων και φωτογραφίες αγγείων με […]

Οι μαλαισιανές αερογραμμές σταμάτησαν να δίνουν ελπίδες στους συγγενείς των θυμάτων. Οι αερογραμμές του ελληνικού καθεστώτος, αντίθετα, συνεχίσουν να δίνουν ελπίδες σε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους. Κι αυτοί ανταποκρίνονται – ποιος δεν θα ανταποκρινόταν: «Ποιός ξέρει, μπορεί τα πράγματα να μην είναι τόσο άσχημα όσο λένε». «Αν σταματήσουμε να διαμαρτυρόμαστε για τη μοίρα μας μπορεί και […]

Πριν χρόνια, είχα πάει σε ένα λύκειο να μιλήσω: το λύκειο αυτό, στο πλαίσιο του επαγγελματικού προσανατολισμού των μαθητών, είχε ζητήσει από πέντε ανθρώπους να παρουσιάσουν στα παιδιά τα επαγγέλματά τους από πρώτο χέρι. Ενας από τους πέντε ήταν δημοσιογράφος. Φαινόταν μάλλον γνωστός στους μαθητές. Το ενδιαφέρον τους έπεσε αποκλειστικά πάνω του. Δικαιολογημένα. Δεν μιλούσε […]

Δεν κατάλαβα πώς κόλλησα, ενώ πάντα πρόσεχα. Εν πάση περιπτώσει, ποτέ δεν είναι αργά για να σταματήσεις να γελοιοποιείσαι: πηγή

Σχεδόν χειμωνιάτικο αυτό το καλοκαίρι για τους εκτός στρατοπέδων: δουλειές, ξεκαθάρισμα, εκκρεμότητες, άσκηση κι εξάσκηση. Κι αέρας. Δεν παύει όμως να είναι καλοκαίρι.

Οχι κανένας αλλά πάντως λίγοι λαοί ζουνε τώρα, ημιαναίσθητοι, σε τέτοιο βάθος. Τραγούδι 560 χρονών και βάλε κι ούτε μια ρυτίδα. Ο Αρανίτσης χαρακτήρισε κάποτε τον Σαββόπουλο σαμάνο, που δεν καταλαβαίνει καλά καλά το νόημα αυτών που του υπαγόρευε ο δαίμονας – ο οποίος, οφείλουμε να υποθέσουμε, φόραγε από τότε μαύρα ρούχα.

Μια συστημική δημοσιογράφος εγκαλεί για ρατσισμό μία ποιήτρια με καθεστωτικές προτιμήσεις. Μέρος της διαδικτυακής κοινής γνώμης, αντί να καταγγείλει τη δημοσιογράφο (Α. Δαμιανίδη) για διαστρέβλωση, τσιμπάει και καταγγέλει την ποιήτρια (Κ. Δημουλά). Η οποία μπορεί να είναι καθεστωτική αλλά τουλάχιστον δεν είναι καθεστωτική δημοσιογράφος. Τούτο θυμίζει παβλωφική αντίδραση Ελληναράδων όταν μια φυλλάδα τους ενημερώνει για […]

Ποιοι είναι «τα αραιά κεριά μες στο σκοτάδι, όταν το φως αργεί πολύ να φανεί»; (πηγή)

Μέσα σε όλα τα άλλα που συμβαίνουν, ένας συγγραφέας με ταλέντο έχει αναλάβει να κατατροπώσει τους εχθρούς του ΠΑΣΟΚ, ή του διαδόχου του, του κόμματος της ευθύνης. Η πένα του φιλοξενείται στη γνωστή εδώ και εβδομήντα και πλέον χρόνια εφημερίδα «Τα Νέα» και σε ιδεολογικά συγγενείς ιστοσελίδες. Το τελευταίο άρθρο του αφορά το θάνατο των φοιτητών της Λάρισας. […]

  «Βλέπαμε κι εμείς ότι καθαρίζανε πού και πού και καταλαβαίναμε ότι θα ‘ρθει η Επιθεώρηση Εργασίας. Όταν κάποιος τραυματιζόταν βαριά ή πέθαινε, κάπως τα έφερναν βόλτα να βγαίνει πάντα καθαρή η εταιρεία. Τώρα, για να μη μιλάνε οι οικογένειες, προσλαμβάνουν τα παιδιά τους στο έργο» «Οι εργαζόμενοι δηλώνουν -φανερά τουλάχιστον- υπέρμαχοι του έργου. Η […]

Η προδικτατορική Ελλάδα του 1965 αφιερώνει στην προδικτατορική Ελλάδα του 2013. Η Ελλάδα του ’13 ακούει το τραγούδι από τη «Μυθολογία» του Χατζηδάκη και χαμογελά βεβιασμένα: Δεν έχει ιδέα πού πατά, αλλά μυρίζεται πού πηγαίνει.

«Να μην ξεχάσω να βάλω την υπογραφή μου στο τέλος. Το χειρόγραφό μου θα το αφήσω σε εμφανή θέση, πάνω στο προσκέφαλό μου, ή μέσα από τα τζάμια της βιβλιοθήκης, ώστε να βρεθεί οπωσδήποτε. Όχι, θα το αφήσω καλύτερα στη θυρίδα μου της τραπέζης, μαζί με τις ομολογίες. Μπορεί να το στείλω στις αρχές, μέσα […]

Τριάντα χρόνια μετά: Οπως μαθαίνουμε από την επετειακή ιστοσελίδα, ο Χατζηδάκης είχε προτείνει να διοργανώσει τους ιστορικούς πλέον «Αγώνες τραγουδιού της Κέρκυρας» στη Θεσσαλονίκη αντί του ανεκδιήγητου ομώνυμου φεστιβάλ. Η ιδέα του είχε απορριφθεί με το εξής επιχείρημα: «Το 20ό Φεστιβάλ βρίσκεται σε πολύ υψηλό ποιοτικό επίπεδο και είναι θωρακισμένο απέναντι σε κάθε προσπάθεια ανταγωνισμού. […]

  Μα εδώ δεν είναι ξένο βλέμμα κανενός! Μήπως είμαι εγώ ο ξένος και ο μακρινός; (Δ. Σαββόπουλος) Στην αρχή ενθουσιώδης φιλέλληνας, μετά συγκαταβατικός προς τους ιθαγενείς: αυτή είναι η  πορεία του Αγγλου συγγραφέα Λ. Ντάρελ, όπως μάς την εξιστορεί η Φ. Δημηρούλη*: «Όταν η κυπριακή αντίσταση ξεσπά την 1η Απριλίου του 1955, [ο Ντάρελ] παρατηρεί έντρομος και οργισμένος […]

Η επιλογή ήταν εγχείρημα δύσκολο. Ισως κάποιες αξιόλογες φωτογραφίες να έχουν παραλειφθεί και ίσως ορισμένες από όσες έχω επιλέξει να μην είναι τεχνικά άρτιες. Ας κρίνει όμως ο αναγνώστης. Κυρίες και κύριοι, οι καλύτερες φωτογραφίες της Υπουργού Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων για το 2011: Οι φωτογραφίες αλιεύτηκαν εδώ:  http://www.flickr.com/photos/annadiamantopoulou

(βίντεο άνευ λόγου και αιτίας)

Στο Διαδίκτυο κυκλοφορεί η αφήγηση του δημοσιογράφου που έμεινε ανάπηρος από τα ΜΑΤ όταν κάλυπτε τη συγκέντρωση της 15ης Ιουνίου στο Σύνταγμα. Με κάνει να νιώθω αρκετά αμήχανα γι’αυτό αναρτώ απόσπασμα από την ανακοίνωση της ΕΣΗΕΑ που τα περιγράφει πιο ψυχρά: «Ο συνάδελφος κάλυπτε το ρεπορτάζ για τις διαδηλώσεις, όταν άντρες των ΜΑΤ έριξαν σε […]

Διαψεύδοντας όσους είχαν σπεύσει να τον κατηγορήσουν, όπως ο Κ. Μπέης, «ότι είναι κατώτερος της αποστολής του», ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας παρενέβη με αποφασιστικότητα σήμερα και κατακεραύνωσε τις «ολιγωρίες και τις παλινωδίες της εκτελεστικής εξουσίας σε ό,τι αφορά την εφαρμογή του αντικαπνιστικού νόμου». «Ζημιώνει τον εαυτό του όποιος συνεχίζει το κάπνισμα», τόνισε ο Κ. […]

Ωραίο όταν εκδιώκονται έμποροι από το ναό – όπως πχ γίνεται (λεκτικά) στο παραπάνω βίντεο. Και να σκεφτείς ότι το κείμενο είχε δημοσιευθεί το 1979. «Δεν έχω καμμιά αμφιβολία πως το μέλλον ανήκει στα σκουπίδια», λέει ο Χριστιανόπουλος: Δεν θεωρώ ηττοπαθή αυτήν του την κουβέντα – απλώς οργισμένη. Και ένα τελευταίο. Δεν βλέπω γιατί είναι […]

Μία επιστολή της οικογένειας του Λάμπρου Φούντα, αναρχικού, φερόμενου ως τρομοκράτη (η οικογένειά του φαίνεται να το αρνείται), που σκοτώθηκε πέρυσι από αστυνομικούς ύστερα από συμπλοκή μαζί τους: α) Ο Λάμπρος δεν ανήκε σε κανένα. Ήταν «ο εαυτός του». Μοναχικός και εξαιρετικά επιλεκτικός στις προσωπικές σχέσεις του, προτάσσοντας για αυτόν την ποιότητα και το ήθος. […]

… κάνει ό,τι μπορεί. Από τους Αγιους Ταξιάρχες στις Μηλιές μέχρι τις παραλίες της Βόρειας Κέρκυρας ή όπου αλλού είστε, καλό καλοκαίρι!

Στην τζάμπα εφημερίδα Λίφο, η Θ. Σκαλέρη δημοσιεύει δύο συνεντεύξεις παρουσιάζοντας τους εξομολογούμενους και τον τόπο της συνέντευξης ως εξής: Ελένη Κούρκουλα Δευτέρα 7/6/2010, ώρα έξι το απόγευμα, στο σπίτι της, στο Κολωνάκι. Βαλεντίνα Σκουρτάι Δευτέρα 14/6/2010, ώρα δώδεκα το μεσημέρι, σ’ ένα από τα σπίτια που καθαρίζει στο Κολωνάκι. Δεν πρόκειται για καταγγελία, δεν πρόκειται […]

«τοῦ λόγου δ’ ἐόντος ξυνοῦ, ο άλλος το μακρύ του και το κοντό του»,  Ηράκλειτος Ο φακός διασχίζει τη λεωφόρο με υπόκρουση το «Time future is contained in time past», σε μελοποίηση και εκτέλεση Καιτούλας Γαρμπή, και σταματάει στο τσαντισμένο πρόσωπο του αθυρόστομου Εξαρχειώτη Χρηστάκη που μονολογεί: «Στα παλαιά σπίτια της περιοχής της Νεάπολης, αξιοπρεπέστατες […]

Σού κολλάει ένα τραγούδι και δε λέει να φύγει. Να, βδομάδες τώρα που γυρνάω σπίτι, είτε απ’ τη δουλειά, είτε απ’το μπαρ, είτε από την πορεία είτε απο διακοπές, τρέχω να βάλω την κασέτα* για να ρουφήξω τον κάθε στίχο. Ερχεται η άλλη μέρα, το ξεχνάω – και μετά το βράδυ πρέπει να τ’ακούσω άλλες […]