Γκρίνιες γερόντων

 

Ενώ είχα ανέβει στο σκαμνί ψάχνοντας ανάμεσα στα πάνω ράφια, ο τόμος του Καρούζου έπεσε στο κεφάλι μου. Χωρίς να τον ρωτήσει κανείς, άρχισε τη γκρίνια: η ενασχόλησή σου με τα πολιτικά θυμίζει τις φιλάνθρωπες κυρίες – τι λέω; – αυτούς που αγορεύουν στα καφενεία. Του υπενθύμισα ευγενικά ότι το τσάι μου θα κρύωνε και τον άφησα να παραμιλάει. Βρήκε κι ένα βιβλίο του Χρηστάκη και τα λέγανε, ξές τώρα. Δεν θα κάθομαι να ακούω τους παλαβούς, σκέφτηκα.