Συρια-Τουρκία-Δύση

για την Τουρκία και τα πρώην οθωμανικά εδάφη:

[Στην Τουρκία] παρέμειναν ενεργά ζωτικά κατάλοιπα οθωμανισμού, διάχυτα και από καιρό σε καιρό πιεστικά ρεύματα μουσουλμανικού λαϊκισμού, προβλήματα μειονοτήτων, ανισομέρειες περιφερειακές και αγκυλώσεις κοινωνικές. Θα ήταν όμως μεγάλο λάθος να θεωρήσει κανείς τις εσωτερικές αντιφάσεις και διαμάχες, που σημαδεύουν βαθιά του τουρκικό έθνος, ως παράγοντα με αναγκαστικά αρνητική επίδραση πάνω στο γεωπολιτικό του δυναμικό. Ο Μακιαβέλι, που ασφαλώς κάτι εγνώριζε από πολιτική, υπογράμμιζε ότι την αδιάκοπη επέκταση της Ρώμης προς τα έξω προκαλούσαν οι συνεχείς διενέξεις μεταξύ πληβείων και πατρικίων στο εσωτερικό, ακριβώς δηλαδή ό,τι θα μπορούσε να θεωρηθεί η αγιάτρευτη πληγή της πόλης … Γενικά, οι εσωτερικές αντιφάσεις επιδρούν παραλυτικά στους ανίσχυρους, ενώ αποδεσμεύουν επεκτατικές δυνάμεις σε όσους έχουν εκ των πραγμάτων ένα τέτοιο γεωπολιτικό δυναμικό, ώστε δεν τους απομένει παρά το άλμα ή η φυγή προς τα εμπρός … Στη σημερινή Τουρκία δρουν αχαλίνωτες στοιχειακές δυνάμεις, που ωθούν τις εσωτερικές αντιφάσεις προς την επέκταση.

Οι στρατιωτικοί πιστεύουν – και από τουρκική σκοπιά έχουν, βραχυπρόθεσμα τουλάχιστον, δίκιο – ότι … η αμερικανική στήριξη μπορεί να χρησιμεύσει όχι μόνον στην Καυκάσια και στην Κεντρική Ασία αλλά επί πλέον στο Αιγαίο και στα Βαλκάνια … Και κανείς δεν γνωρίζει μήπως συμβεί ό,τι σήμερα φαίνεται δύσκολο ή αδιανόητο: μήπως δηλαδή ακόμα και μια «ισλαμική» Τουρκία επιλέξει τη σύμπλευση με τις Ηνωμένες Πολιτείες ως την πιο συμφέρουσα λύση, αφού η ιστορική εμπειρία διδάσκει ότι η εξωτερική πολιτική έχει τη δική της λογική, που επιβιώνει των καθεστώτων και των πολιτευμάτων. Οποια τροπή και να πάρουν τα πράγματα, σε καμμία περίπτωση η Τουρκία δεν συμπορεύεται στην παρούσα φάση ούτε θα συμπορευθεί στο μέλλον με τις Ηνωμένες Πολιτείες ως άβουλος εντολοδόχος τους. Π. Κονδύλης (1997)

για την πολιορκία της συριακής (κουρδικής) πόλης Κομπάνε στα τουρκοσυριακά σύνορα από το «Ισλαμικό Χαλιφάτο»:

Rudaw: At the moment more than 300,000 people have fled Kobane. In the last week alone, the IS captured many surrounding villages. Why didn’t the Syrian air force target the IS there?

Ali Haidar: Kobane is a Syrian city, which lies very close to the Turkish border. We have a standoff with the Turkish government and this is why our air force could not fly there close to their borders. There are no Syrian government decisions to overlook border cities. This is just a military issue; our army cannot reach there.

Rudaw: Does this mean that you think the Turkish anti-aircraft guns will target your planes if you fly too close to the Turkish borders?

Ali Haidar: Yes, we do. The Turkish and Israeli militaries so far have downed two Syrian aircraft. They have shelled our troops in the past, accusing us of crossing their borders, which is not true. The real reason was for them to aid the opposition groups.

Rudaw: How do you assess the Turkish government’s involvement in the Kobane battle?

Ali Haidar: Turkey has been aggressive from the start. Turkey is to a great extent responsible for what has happened in Syria. It opened its 800-kilometer borders with Syria in order to facilitate the inflow of foreign fighters into Syria. It also has supported the opposition both economically and militarily and in the media. According to the UN resolution, the Turkish government should halt its support for the terrorist groups in Syria. It should close all its borders or monitor it to stop the entry of fighters into the Syrian war. (συνέντευξη του Σύρου υπουργού Αλί Χαϊντάρ στο κουρδικό δίκτυο «Rudaw»)

για το πώς η Δύση δημιούργησε το «Ισλαμικό Χαλιφάτο»: βλ. counterpunch