Χωρίζω την ΧΑ στα δύο, κρατώ την καλή, αφήνω την κακή να χρεωκοπήσει

Οπως και οι τράπεζες, έτσι και η ΧΑ μπορεί να σπάσει σε δύο κομμάτια: το «κακό» που δεν σώζεται και το «καλό» που μπορεί να αξιοποιηθεί.

Σε δύο κομμάτια μπορεί να σπάσει κάθε ένα από τα τρία τμήματα της επιχείρησης, η οποία ξεκίνησε ως οικογενειακή αλλά τώρα διαθέτει δίκτυο που καλύπτει μεγάλο μέρος της επικράτειας: α. το πολιτικό (μανατζμεντ), β. το παρακρατικό (υπάλληλοι), γ. το πελατειακό (δίκτυο πελατών)

α. Για το (ολιγάριθμο) πολιτικό προσωπικό της ΧΑ, η φυσική κατάληξη θα ήταν η σαμαρική ΝΔ, η οποία εξαλλου υποδέχτηκε πρόσφατα ακροδεξιούς. Ομως η κυβέρνηση προσδίδει στην καταστολή της ΧΑ ισχυρό συμβολικό χαρακτήρα. Για λόγους επικοινωνιακούς λοιπόν η άμεση αξιοποίηση γνωστών χρυσαυγιτών μάλλον πρέπει να αποκλειστεί.

β. Το σημαντικότερο αριθμητικά φαίνεται να είναι το προσωπικό που απασχολείται σε δραστηριότητες τρομοκρατικές / παρακρατικές και κοινού ποινικού δικαίου: αυτά τα δύο, όπως θα δούμε, διαπλέκονται:

Ο ψυχίατρος Κ. Γρίβας, που έχει ασχοληθεί επί χρόνια με τις σχέσεις κράτους και τρομοκρατίας, γράφει για το έγκλημα (τη δράση της ΧΑ) και τους συνεργούς (πηγή). Υπενθυμίζει ότι:

«Από τη δεκαετία του 1930 και μετά, σχεδόν παντού, δίπλα στη νόμιμη εξουσία του κράτους αναπτύχθηκε η παράνομη εξουσία του οργανωμένου εγκλήματος, η οποία δρα άλλοτε ως ανταγωνιστής και άλλοτε ως συνεργός της κρατικής εξουσίας που την κυοφόρησε, με αποτέλεσμα να εγκατασταθεί μια δυναμική ισορροπία ανάμεσά στο κράτος και το οργανωμένο έγκλημα […] Η συνεργασία της κρατικής εξουσίας με το οργανωμένο έγκλημα γέννησε το παρακράτος, έναν ιδιότυπο «θεσμό» που λειτουργεί πέραν των ορίων της νομιμότητας, με καθοδηγητικά όργανα που απαρτίζονται από κρατικούς αξιωματούχους και εκτελεστικά όργανα που στρατολογούνται από τον υπόκοσμο […]

Σε όλες τις χώρες, το οργανωμένο έγκλημα χρησιμοποιήθηκε από την πολιτική εξουσία για την επιτέλεση των δικών της σκοπών (ΗΠΑ, Γαλλία, Γερμανία, κ.α.), αλλά ποτέ και πουθενά, με εξαίρεση την Ελλάδα, δεν επιτράπηκε στο οργανωμένο έγκλημα να μεταμορφωθεί σε πολιτικό κόμμα και να ασκήσει άμεσα την πολιτική εξουσία. […] Κι αυτό δεν μπορούσε να γίνει ανεκτό από τους «εταίρους» μας στο υπερεθνικό σύνολο στο οποίο έχουμε ενταχθεί (Ευρωπαϊκή Ένωση), στο οποίο ισχύουν άλλοι κανόνες για τη σχέση πολιτικής εξουσίας και οργανωμένου εγκλήματος.»

Εδώ δεν μπορούμε να μην θυμηθούμε κάτι που πάλι ο Κλ. Γρίβας είχε τονίσει για τους μυστικούς στρατούς του ΝΑΤΟ στη Δύση: ότι η ανοχή προς τις ακροδεξιές ένοπλες ομάδες αποτελεί διεθνή υποχρέωση των δυτικών χωρών. Αν το δόγμα αυτό εξακολουθεί να ισχύει, είναι πιθανόν το κύριο σώμα των χρυσαυγιτών να μην τεθεί σε διαθεσιμότητα. Εξάλλου έρχονται δύσκολες μέρες για το ελλαδικό καθεστώς.

γ. Τέλος, το σώμα των ψηφοφόρων αποτελείται χοντρικά από εκ πεποιθήσεως ακροδεξιούς, απλώς σιτιζόμενους και «εν μη-επιγνώσει συνεργούς»*.

Εύκολα μαντεύουμε πού θα διοχετευθούν οι πρώτοι: στην ΝΔ ή σε ένα νέο ακροδεξιό σχήμα. Σημειωτέον: έρευνες εκλογικής συμπεριφοράς έχουν δείξει ότι αποτελούν το εν τρίτον των ψηφοφόρων της ΧΑ.

Για τους δεύτερους, ο Τάλως κάνει λόγο για «μαφιόζικη μικροπελατειακότητα», δηλαδή «μέσω εκβιασμών, πιέσεων και παροχής προστασίας εξασφάλιση προσωρινών ή μονιμότερων θέσεων εργασίας ή κάποιων παραβατικών ή μη χαρτζιλικιών για απελπισμένους και κατεστραμμένους οικονομικά. Με βάση αυτά [η ΧΑ] έχει εδραιώσει την εκλογική της ισχύ σε τοπικές κοινωνίες και αυτά αποτελούν (μαζί με τα Τάγματα Εφόδου της οργάνωσης) το βασικό της «περιουσιακό στοιχείο». Τι θα γίνει όλο αυτό; Εν δυνάμει μπορεί να αποδειχθεί η ρίζα που θα ξεπετάξει πάλι κάποιο «νέο» πολιτικό βλαστάρι, ή να αποτελέσει την βάση για μια (ανα)καταβύθιση στο κοινό έγκλημα των μηχανισμών των ναζί. Μπορεί όμως να περιέλθει στα χέρια του όμορου χώρου, και να ενταχθεί ποικιλοτρόπως στην νομότυπη μικροπελατειακότητα που στήνει η ΝΔ ήδη και στην οποία επενδύει την επιβίωσή της«.

Πράγματι, εφόσον το έτερο πελατειακό κόμμα έχει καταρρεύσει κι ο Σύριζα δεν έχει στήσει τέτοια πελατειακά δίκτυα και εφόσον η πολιτική ανθρωπολογία δεν αλλάζει τόσο εύκολα, λογικά αυτοί οι ψηφοφόροι θα κατευθυνθούν στην ΝΔ – όχι για ιδεολογικούς αλλά για πρακτικούς λόγους. Εδώ τα κέρδη της ΝΔ δεν θα φανούν άμεσα αλλά αργότερα. Για να χρησιμοποιήσουμε πάλι τραπεζική αναλογία, τα κέρδη θα αρχίσουν να εισρέουν στα εκλογικά ταμεία της ΝΔ όταν της μεταβιβαστούν τα κατά τόπους υποκαταστήματα της ΧΑ.

Οσο για τους τρίτους*, ασφαλείς προβλέψεις είναι δύσκολες. Δεν είναι καθόλου εξασφαλισμένοι για τη δεξιά παράταξη. Παρουσιάζουν πάντως χαρακτηριστικά αυταρχικής προσωπικότητας και δύσκολα θα τους ελκύσει μία αβέβαιη για τον εαυτό της κεντροαριστερά.

Το συμπέρασμα είναι ότι αρκετά στελέχη πλην κραυγαλέων εξαιρέσεων είναι λογικό να απορροφηθούν από τη ΝΔ, ενώ σημαντικό μέρος των ψηφοφόρων θα διοχετευθεί σε δεξιά / ακροδεξιά σχήματα.

* Αναφερόμενος σε αυτούς ο Κ. Γρίβας τονίζει:

1) Η συνέργεια σε έγκλημα δεν αποτελεί απάντηση σε ένα άλλο έγκλημα. Απλώς, πολλαπλασιάζει το έγκλημα στη νιοστή.
2) Η συνέργεια σε έγκλημα δεν αίρεται εάν ο συνεργός επικαλείται «βρασμό ψυχής». Απλώς, η αποδοχή αυτού του ελαφρυντικού διαφοροποιεί επί το «επιεικέστερο» την αυστηρότητα της ποινικής του αντιμετώπισης.
3) Η συνέργεια σε έγκλημα για λόγους «αγανάκτησης» είναι δηλωτικό προσωπικής δειλίας.