Μικρές αγγελίες

Κοιτάζω συχνά τις μπλε μικρές αγγελίες της «Κ». Συνήθως πηγαίνω στις αγγελίες για την Υδρα και διαβάζω τις υψηλές τιμές αναφωνόντας κάτι κοινότοπο, πχ «πω πω , άκου πόσο έχουν τα 80 τετραγωνικά στην Υδρα» και τα παρόμοια. Κοιτάζω και όλα τ’ άλλα νησιά και ονειροπολώ μικροαστικά. Μόνο την Πάρο απέφευγα γιατί πάντα με χαλούσε. Αγνοούσα όμως ότι, ειδικά οι αγγελίες για το νησί αυτό,  είναι η χαρά του κοινωνιολόγου:

Αφήνοντας λοιπόν τα κλασσικά «κατάλληλο για μεγάλη οικογένεια με προσωπικό» ή «περπατώντας 40 μέτρα, κατεβαίνουμε σε μια prive αμμώδη παραλία» ή τα κωμικά «βίλα κυριολεκτικά μέσα στη θάλασσα» φτάνουμε σιγά σιγά στο ζουμί: «εδώ ο θεός Απόλλωνας διάλεξε να κάνει το ιερό του», μας πληροφορεί μια αγγελία για μια κυκλαδίτικη βίλα που δεν απευθύνεται μόνο σε δωδεκαθεϊστές, αλλά στον απλό άνθρωπο που όπως όλοι μας έχει την αίσθηση του ιερού (και όχι απαραιτήτως του μέτρου). Πρόκειται ασφαλώς για το κατάλληλο σκηνικό. Εξάλλου η έννοια του σκηνικού εμφανίζεται σε αρκετές αγγελίες : «ιδανικό σκηνικό», «μπαλκονόπορτες και μικρές παραθύρες δημιουργούν όχι μόνο έναν εξαίρετο φυσικό εξαερισμό, αλλά και μοναδικά κάδρα για την ιδανικότερη θέαση του τοπίου» …

Σε αυτό το σκηνικό τα αντικείμενα υψηλής αισθητικής έχουν και αυτά περίοπτη θέση. Βέβαια μία – και μόνη – αγγελία είναι ειλικρινής: η βίλα που διαφημίζει έχει «ακριβά έπιπλα.» Οχι «καλόγουστα» ή «ιδιαίτερης αισθητικής» ή τουλάχιστον «παραδοσιακά», αλλά «ακριβά». Ολοι ξέρουμε ότι, σε τελευταία ανάλυση, αυτό μετράει.

Το καλύτερο, φυσικά, για το τέλος. Μία βίλα φτιαγμένη με υψηλή αισθητική και μεράκι (τι άλλο;) βρίσκεται «σε μικρή γειτονική απόσταση από γνωστό καλλιτέχνη του ελληνικού πενταγράμμου.» Και κατάλληλο σκηνικό αλλά και ατελείωτο θέμα συζήτησης για τις πολύ, μα πολύ πληκτικές βραδιές.