Η δεξιά, η αριστερά και ο κυρ-Τάκης

Βιβλιογραφία έργων του Παναγιώτη Κονδύλη στα ελληνικά με παραπομπές σε όσα κείμενα είναι διαθέσιμα ονλάιν.

http://kondylis.wordpress.com/2009/03/09/ellinikibiblio-2/

Για όσους δεν τους ενδιαφέρει ιδιαίτερα ο Π. Κονδύλης, ένα μικρό απόσπασμα εδώ:

«Η δεξιά διανόηση πρακτικώς είναι ανύπαρκτη ή αφερέγγυα. Στις σοβαρότερες εκδοχές της, προσπάθησε και προσπαθεί να αιτιολογήσει την χτυπητή υποτέλειά της, την απροσχημάτιστη υπαλληλοποίησή της στην Δύση, αναμασώντας κυνικά τα πλέον αφελή οικονομίστικα ιδεολογήματα του φιλελευθερισμού ή αντι-ιστορικά ταυτίζοντας τη Δύση με την Ελλάδα (διαγράφοντας έτσι τις προφανείς υλικές και πνευματικές διαφορές). Βεβαίως δεν πείθει πολλούς και γι’ αυτό έχει υποκατασταθεί από τον «ανθρωπιστή- ηθικολόγο αριστερό διανοητή, ο οποίος πρόθυμα προσφέρει τις υπηρεσίες του στον αμερικανισμό. Η συμπεριφορά αυτή, αν δεν είναι αποτέλεσμα αφέλειας, προϋποθέτει χειροπιαστά κοινωνικά οφέλη. … Η «αριστερά», έχοντας μετατραπεί σε ουραγό ή σε σφογγοκωλάριο του αμερικανισμού, δεν αντλεί πλέον από ό,τι ζωντανότερο είχε η μαρξιστική παράδοση, δηλαδή την ανελέητη απομυθοποίηση των φιλελεύθερων ιδεολογημάτων, αλλά τρέφεται από μία κοινωνική θεωρία που εν μέρει αντικατοπτρίζει και εν μέρει συγκαλύπτει εξιδανικευτικά, τις πραγματικές σχέσεις ισχύος μέσα στη δυτική μαζική δημοκρατία.»

91 thoughts on “Η δεξιά, η αριστερά και ο κυρ-Τάκης

  1. Εξαποδώ,
    ευτυχώς που υπήρχαν κάτι Σωμερίτηδες και τού καναν διαφήμιση, αλλιώς μπορεί και να μην ήταν καν γνωστός ο Κονδύλης…

    Τροβατόρε, Μάνο
    Ξεκινάς με το να βάζεις τα πράγματα στη θέση τους. Αν το έχετε κάνει ήδη, τόσο το καλύτερο.

  2. Προσέξτε κύριε Κ μη κλειδωθείτε μέσα κατά την ανακαίνιση… αφήστε καλού-κακού ανοιχτή μία πόρτα…για τον ρυόμενο.

    Η δεξιά διανόηση πρακτικώς ανύπαρκτη.
    Η αριστερά ως υποκατάστατο της δεξιάς ανύπαρκτη κι αυτή.
    Τι μεγάλη αλήθεια κι αυτή? ε?! Και τι μεγάλο ανέκδοτο: ‘…η μαρξιστική ΠΑΡΑΔΟΣΗ…’ …

    Σπίρτο! wet σε κόβω σήμερα! Τι ερωτήσεις είναι αυτές? Τρέφεις αυταπάτες για την αριστερά;

  3. Κροτ, όπως έχουμε ξαναπεί, αριστερά είναι αυτοί που δηλώνουν αριστεροί.

    Σλόσερ, έχεις απόλυτο δίκιο: υπάρχει και ο κίνδυνος να κλειδωθεί κανείς μέσα. Γι αυτό υπάρχουν και οι κλειδαράδες.
    Ειλικρινά δεν βλέπω γιατί το «μαρξιστική παράδοση» είναι ανέκδοτο. Δεν υπάρχει, κατά τη γνώμη σου, ή είναι κάτι το αρνητικό;

    Γεια σου, Υ!

    Χαίρομαι που όλοι βρίσκετε το απόσπασμα αυτονόητο.

  4. ανελέητη απομυθοποίηση των φιλελεύθερων ιδεολογημάτων…

    σήμερα δεν χρειάζεται να είναι κανείς αριστερός ή μαρξιστής για να δει τα κουρέλια του μύθου και επίσης

    σήμερα υπάρχουν και άλλες τρύπιες αγκαλιές όπως ο ευρωπαϊσμός ας πούμε της αριστεράς

    Καλημέρα Κύριε Κάππα!

  5. Κι αν δεν εγκλωβιστήκαμε εμείς, άλλοι εγκλωβίστηκαν!
    Βεβαίως δεν είναι μόνο οτι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα εγκλωβισμού αλλά και το οτι ο ρυόμενος (κλειδαράς) που θα κληθεί μπορεί να είναι και απατεώνας αλλά λόγω εκτάκτου ανάγκης, αναγκάζεσαι να τον καλέσεις…

    Γενικώς γελώ πάντα όταν ακούω κάποιους να μιλούν για παράδοση π.χ. από το 1985…
    Καλύτερα να πουλούσε σοκολατάκια, λοιπόν! θα ‘χτυπούσε’ την ΙΟΝ αμυγδάλου (ούτε καν την αμυγδάλου Παυλίδης… από το 1841)…

    «Μαρξιστική παράδοση»… αναμεμειγμένη με πολλές ‘αιρέσεις’… δίχως συνέχεια… δίχως τελείωση… μήπως, λοιπόν είναι ανύπαρκτη και τούτη?

  6. Α μη το λες Μάνο, τα νεοφιλεύθερα ιδεολογήματα δεν είναι μόνο οικονομικά – υπάρχει μια κουλτούρα που τα συνοδεύει και τα στηρίζει

    Σλοσερ, βεβαίως μπορεί και ναναι απατεώνας (ο καθένας καταλαβαίνει τα δικά του γι αυτό συμφωνούμε)
    Τζαμπα εριστικός είσαι για τη «μαρξιστική παράδοση», τι σε χαλάει τόσο πια;

  7. Άρα δεν κλειδώνουμε έτσι κι αλλιώς, μήπως και στο τέλος βρεθούμε να ακούμε στο, ‘Αχμαντινεζάντ’…

    Ελάτε τώρα! και μόνο στο άκουσμα ‘αμυγδάλου Παυλίδης’ κάθε ίχνος εριστικότητας χάνεται…

    Τι να με χαλάσει κυριε Κ! Αφού δεν την παρακολουθώ!
    Βεβαίως χαλιέμαι λίγο όταν βλέπω οτι κάποιοι, ακόμη προσπαθούν να της δώσουν υπόσταση…

  8. @Schlosser
    Για να σε χαλάσω ακόμα περισσότερο θα σου πω ότι κάποιοι αισθανόμαστε και συνεχιστές της και προσπαθούμε να είμαστε πραγματικά. Δε το λέω με κάποια έπαρση γιατί δε βάζω κανά φωτοστέφανο σε όποιον λέει ότι είναι μαρξιστής. Ένας τρόπος σκέψης είναι, απλά άλλοι είναι πιο συνεπείς και συνεκτικοί σ’αυτόν κι άλλοι λιγότερο.
    Και φυσικά και θα έχει πολλές αιρέσεις και θα αναμειγνύεται με άλλα ρεύματα. Δεν υπάροχυν πράγματα τέλεια ή ανόθευτα σ’αυτό το κόσμο και αυτό είναι μια βασική αρχή του μαρξισμού. Δράση – αντίδραση – σύνθεση λέει η μαρξιστική διαλλεκτική.
    Και για τέλος θα ανακράξω ζήτω η μαρξιστική παράδοση και περιτώματα στους αστούς για να γίνω έτσι και λίγο γηπεδικός και γραφικός που γουστάρω.

  9. Τι θα γίνει κομαντάντε Σλόσερ, θα τσιμπήσεις ή όχι;

    Υ, ο Σλόσερ είναι κι αυτός μαρξιστής αλλά αντεστραμμένος (άποψή μου)

    Μάνο, ο Υ στο τελευταίο σχόλιο δεν θυμίζει λίγο το Συνεπή Λαϊκό Αγώνα του μπλογκ σου, αλλά στο πιο νεανικό; (αντε, σου κάνω και χιτς)

  10. Krot

    «…Κι η Πηνελόπη η φρόνιμη γυρνάει κι απολογιέται.
    «Αν είσαι θεός κι από θεό τα όσα λες κατέχης,
    λέγε μου και για εκείνονε το βαριορίζικό μου,
    άν είναι ακόμα ζωντανός, του ήλιου το φώς ά βλέπη,
    ή απέθανε, και βρίσκεται μες στου Άδη τα λημέρια…»

    Ομήρου Οδδύσεια

    Θα επιστρέψουμε, γλυκειά μου, με άλλα ρούχα και με άλλο όνομα.

  11. Χενεράλ Κ, σας έχω στήσει τόση ώρα στο blogo και γυροφέρνω το δόλωμα ;)

    Τι εστιν παράδοσις, κύριε Κ, παρεκτός το κατόρθωμα συλλογικής εμπειρίας στην πορεία προς κάτι αξιοζήλευτο το οποίο έτσι μένει ζωντανό εις τους αιώνας;

    Είναι λοιπόν παράδοσις κάποιες προσπάθειες μεμονωμένων ατόμων να ορίσουν ‘κάτι’, να εμβαθύνουν σε κάποιες έννοιες , σε κάποιο σύστημα χωρίς να έχουμε άσκηση-εμπειρία ζωής; Αυτά , νομίζω, τα λέει μόνο η Αλέκα και τα παλικάρια της! Για να δικαιολογήσουν την παταγώδη αποτυχία της μετάβασης από τη θεωρία στην πράξη …και τη δική τους ‘ύπαρξη’ φυσικά.

    Μερικοί μπορεί να αποδειχθούν περισσότερο αστοί από κάποιους άλλους οπότε θα βρεθούν ‘φάτσα-κάρτα’ μ’αυτά που πετούν αδιακρίτως στον περιβάλλοντα χώρο!

    Γειά σου ωρέ Μάνο! Τι λέει; Ταιριάζει μια σοκολάτα ΙΟΝ αμυγδάλου μετά το τοστάκι; Ή να σου φέρω κανα σοκολατάκι Λεωνίδας, που μ’αρέσουν τόσο;
    Μη με θεωρήσεις κι εσύ εριστικό, όταν παίζω μπάλα ξεφεύγω λίγο. ;)

  12. «“με άλλα ρούχα και με άλλο όνομα”
    ως Καίτη Ντιριντάουα πχ»

    Η Καίτη Ντερινταουα πιασμένη χέρι-χέρι με την Ντινα Μπαντιουσκα…

    Ένα σοκολατάκι Λεωνίδας στον Χενεράλ γιατί πάτησε to Fix και ‘μ’έφτιαξε’…

  13. Ποια είναι η Μπαντιούσκα;
    Μα, Σλόσερ, πολεμάς μια καρικατούρα – εκείνην ενός κούφιου ανθρώπου που ρητορεύει με μια αριστερή φρασεολογία. Δεν έχει κανείς αντίρρηση επ’αυτού εδώ, τζάμπα την πολεμάς

  14. εμένα θα μου απαντήσει κάποιος?
    εκτός από Χερ Κάπα, εννοώ, γιατί ζητούσα μια σοβαρή απάντηση.
    Μόνο ο Υ είπε κάτι της προκοπής!

    Μάνο, πιάσε και κάνα σουβλάκι, ρε παιδί!

  15. Χερρ Κάππα, η ερώτησή μου μπορεί να μοιάζει προβοκατόρικη, αλλά είναι απόλυτα σοβαρή.

    Και, η απάντησή σου, χμ… είναι εξίσου προβοκατόρικη (και εξίσου σοβαρή?).

  16. Μάνο, αν είχες διαβάσει Λένιν και όχι πασαλήματα των αριστεριστών δεν θα τον μπέρδευες με τους αναθεωρητές. Όσο για σένα με το σκύλο, επιμένεις να ρωτάς αλλά κανείς δε σου δίνει σημασία, μάλλον τους χαλάει το ρώσικο όνομα.

  17. Όπως διαπιστώνετε αγαπητέ Χενεράλ Κ ιδιοις όμμασι από τους 5 νοματαίους που φιλοξενείτε φαίνεται το αδύνατον της κοινής παράδοσης! Υπάρχει μία αρχική «πρόταση» την οποία πιάνει ο καθένας και τη ‘ράβει’ στα μέτρα του… μέχρι να έρθει ο Αμορόζο ‘με άλλα ρούχα κι άλλο όνομα’ και μια πιο ευέλικτη ‘πρόταση’ και τους ενώσει εις μίαν ομάδα… έτσι μου φαίνεται εμένα πιο ‘λογικό’ να γίνει! Γιατί αλλιώς βράσε κόλυβα…

    *Τζάμπα σας έδωσα και το Λεωνίδας.

  18. μα όχι, πολυμήχανε Μεταλλοτεχνίτη (εσείς δένετε το ατσάλι;). Αυτή ακριβώς είναι η απόδειξη της ύπαρξης μιας κοινής παράδοσης. Αν δεν την μοιράζονταν οι κόβοντες και ράβοντες (ναι, ναι και αυτός/-η με τον σκύλο και του ρούσικο όνομα) δεν θα έμπαιναν καν στον κόπο.
    Αφήστε που οι κοινές παραδόσεις για τις οποίες γίνεται εδώ λόγος δεν είναι για να τηρούνται με θρησκευτική ευλάβεια, μάλλον το αντίθετο.

    Με τον κυρ-Τάκη θα συμφωνήσω (εν μέρει). Η αριστερά (στην Ελλάδα τουλάχιστον) αδυνατεί πλήρως να δοκιμάσει (έστω στον τομέα της εσωτερικής της οργάνωσης) σχέσεις που θα την έφερναν σε σύγκρουση με τις βασικές αρχές της δυτικής μαζικής δημοκρατίας και των ιεραρχικών της δομών.

    1/3 μχ

    υγ. Κακή η ευελιξία δεν είναι. Αρκεί από τις πολλές ντρίπλες να μην χάνεις την μπάλα τελικά. Αρκεί να βάζεις και κάνα γκολ (ή έστω να διατηρείς ζωντανή την ελπίδα του).

  19. Για να συντονιστούμε λίγο

    Συνεπή Λαϊκέ Αγώνα, η Κρότκαγια είναι συνεπής κνίτισσα, μη τη χτυπάνε τα σκάγια σου

    Σλόσερ, ασε κάτω το Λεωνίδας

    (Τελικά μάλλον από τον Μπαντιού είναι η Μπαντιούσκα, εφόσον κανείς δεν το διέψευσε.)

    Μαυροχάλι, απαντάς στο Σλόσερ ή στο Συνεπή Λαϊκό Αγώνα; (γιατί νομίζω και τους δύο κοινές αρχές τους διέπουν)

  20. κροτακι
    Σην Ορθοδοξία έχουμε παράδοση, αιώνων, την οποία κάποιοι δε λαμβάνουν υπόψιν και λένε τα δικά τους δημιουργώντας μεσα στους αιώνες τη δική τους παράδοση.
    Δλδ έχουμε συλλογική ασκητική για αιώνες…
    Υπό αυτήν την έννοια δεν υπάρχει Μαρξ.παράδοση… και το χειρότερο έμειναν λίγοι κι αυτοί σε διαφορετικές ομάδες κι αν συνεχίσουν έτσι θα χρειαστούν… τα κόλυβα! Όχι παράδοση, λοιπόν, παρά μόνο, ‘πρόταση’.
    Έτσι ήταν εξάλλου και κατά τους πρώτους αιώνες του χριστιανισμού: Μία πρόταση που σιγά-σιγά έγινε παράδοση …
    Αλλά γιατί κολλάμε;

    Λοιπόν Χενεράλ χαλάλι σου το Λρεωνίδας αλλά στο φιλαράκι σου μη δώσεις γιατί ήρθε με σηκωμένα μανίκια.
    (Το ποιντ είναι οτι τo ντιρινταουα δεν ήταν από τον Derrida)

  21. εκκινώντας από την ίδια υπόθεση εργασίας είπα να τους τσουβαλιάσω ωραία, λαθραία και δημαγωγικότατα.

    προς Κρότκαγια: γιατί σας φαίνεται προβοκατόρικη η απάντηση του Herr K. στο εναγώνιο ερώτημά σας; Αν είναι «να κάνουμε δουλειά» είναι η μόνη απάντηση που έχει νόημα. Αλλιώς δεν θα κάνουμε άλλη δουλειά από «δίκες» για το trademark.
    (1/3 μχ)

  22. Οι παραδόσεις της αριστεράς δεν είναι δυνατόν να απαντήσουν στο ερώτημα ποιά αριστερά χρειαζόμαστε σήμερα.
    Το ερώτημα «ποιά μπορεί να είναι η αριστερά σήμερα?» μπορεί να απαντηθεί μόνον εάν προηγουμένως απαντήσει κανείς στο ερώτημα «για ποιό λόγο?».
    Εάν δηλαδή το διακύβευμα είναι οι καλύτεροι όροι διαβίωσης, η απάντηση είναι άλλη και εάν το διακύβευμα είναι «ενας άλλος τρόπος για να ζήσουμε μετά τον καπιταλισμό» είναι άλλη.

    Το πρώτο ερώτημα είναι «για ποιό σκοπό» και το δεύτερο είναι «με ποιό εργαλείο» και όχι ανάποδα.

    Εγώ πιστεύω ότι θα ήταν καλύτερα να είναι προκαθορισμένος ο σκοπός αλλά εάν αυτό δεν είναι δυνατόν αλλά και ούτε επιθυμητό να διατυπωθεί «απο πάνω» δηλαδή απο μια μικρά ομάδα διανοουμένων τότε θα προχωρήσουμε στην οργάνωση της αντικαπιταλιστικής ταξικής σύγκρουσης και θα ανακαλύψουμε τον σκοπό «καθ’οδόν».

    Αυτή η ζωντανή διαδικασία μπορεί να γεννήσει τους ποιητές της που δεν θα θέτουν απλώς ερωτήματα αλλά θα δίνουν απαντήσεις.

    Όποιος την κοπανήσει προς το παρελθόν και θέλει να γαντζωθεί απο ΟΛΕΣ τις παραδόσεις (έτσι γενικά) η απο ΑΥΤΕΣ που επέλεξε, έλπιζω να μην ζητήσει στο τέλος να του στήσουν και το άγαλμα του χριστόφορου Κολόμβου.

  23. Χερρ Κάππα, συνεπής κνίτισσα mon oeuil! (άντε πια!).

    Schlosser, εμ, δώστε λοιπόν περιθώριο μερικούς αιώνες και στο μαρξισμό, κι αν θέλετε το κουβεντιάζουμε ξανά το 3047. Θα βρίσκομαι στο τρίτο σύννεφο αριστερά!

    1/3 μχ, επειδή υποψιάζομαι ότι στο ερώτημα «για ποιο σκοπό» που ορθώς θέτετε, ο Χερρ Κάππα απαντά «είναι οι καλύτεροι όροι διαβίωσης στο παρόν και το άμεσο μέλλον».
    Δεν είναι θέμα trademark. Είναι θέμα ακριβώς για ποιο σκοπό.
    Το ίδιο ερώτημα θέτουμε, εσείς κι εγώ, με άλλες λέξεις.
    (επίσης, μχ, δεν ξεχνώ πως κάτι μας χρωστάτε!).

  24. Ρωσόδουλοι όλοι. Κι αυτοί με το ρώσικο όνομα, αλλά πιο πολύ όσοι κάνουν τους χριστιανούς για να μάς ρίξουν στην αγκαλιά της «ορθόδοξης» Ρωσίας.

  25. κροτ
    Περιθώριο όσο θέλετε! εμείς δε κόβουμε την ‘όρεξη’ κανενός όπως κάνανε οι ‘παππούδες’ σας (βεβαίως αυτοί δεν περιορίστηκαν στην ‘όρεξη’ αλλά κόβανε και κεφάλια! και μόνο αυτό θα έπρεπε να σας κάνει ολίγον τι καχύποπτους για το αν θα έπρεπε να προωθείτε τέτοιες ‘προτάσεις’! )
    Άλλοι λοιπόν δημιούργησαν παράδοση βουτηγμένη στο δικό τους αίμα κι άλλοι προσπαθούν να δημιουργήσουν παράδοση βουτηγμένη στο αίμα των άλλων… μήπως κάνω λάθος; λοιπόν ο καθείς διαλέγει και παίρνει..

  26. Ο δικός μου παππούς έκοψε το δάκτυλο της γιαγιάς μου γιατί πίστευε οτι τον απατούσε. Να το συμπεριλάβω και αυτό στις παραδόσεις του επαναστατικού κινήματος που θα πρέπει να συνεχίσουμε?

    κροτ
    Όσο για το κυρ Κ το φαντάζομαι τί αριστερά θα ήθελε.

  27. αφήστε τον il trovatore να ασχολείται με τον αριθμό των επυνύμων, Herr K., και πείτε μας επιτέλους κάτι για το όνομα.

    υγ. Τι στα κομμάτια εννοεί ο κυρ-Τάκης όταν μιλάει για «αμερικανισμό της αριστεράς». Είναι σαφές(;) ότι δεν μιλά για την ελληνική αριστερά, αλλά για ποια αριστερά μιλά; Δεν είναι πολιτική η απορία, ακαδημαϊκή είναι.

  28. ελάτε τώρα, Herr K., η Σώτη δεν είναι αριστερή, κι ας δηλώνει ό,τι θέλει (σφοδρός καγχασμός, αλλά ποιου;)

    υγ. Λες να δηλώνει ακόμα «αριστερή», όπως κάποτε δήλωνε «οπαδός τους αυτοκινήτου»;

  29. Τροβατόρε, πολύ βάναυσο παππού είχες.
    Δε χρειάζεται και πολλή φαντασία για να καταλάβεις την αριστερά που θέλει ο Χερρ Κάππα: αυτήν που απαρτίζεται από όσους δηλώνουν αριστεροί;!

    Χερρ Κάππα, στο σχολιασμό τη λέτε φιλελεύθερη. Αποφασίστε επιτέλους!

    ΜΧ, έχει δηλώσει “οπαδός του αυτοκινήτου”; Μα, έλεος!?!?!

  30. εγώ κάνω απλώς την Hausarbeit που βάζει ο Herr K. Διαβάζω λοιπόν στο ζωογόνο έντυπο, όπου η Σ.Τ. γράφει για αλκυονίδες:»από μανιώδης του αυτοκινήτου έγινα οικολόγος».
    Εντάξει, ομολογώ, παρενέβην ελαφρώς και μετέτρεψα την μανία σε οπαδική αφοσίωση. (Γνωστές αριστερές δημαγωγίες.)

  31. Μαυροχάλι με έχεις βάλει στο φιλότιμο· αυτό οδηγεί συνήθως σε μακρόσυρτα (άνω των 20 γραμμών), δασκαλίστικα ποστ. Επιφυλάσσομαι λοιπόν. (Ες αύριον)

  32. εφόσον δεν έχει γίνει οικουμενική σύνοδος για τον ορισμό της αριστεράς (χμ.. και οι α’-δ’ διεθνείς; ) ο ορισμός γίνεται από τους ενδιαφερόμενους, φίλους ή εχθρούς.
    υποπτεύομαι, αλλά δεν μπορώ να το στοιχειοθετήσω, ότι ο τάκης αναφερόταν στους πανεπιστημικούς, τους διανοούμενους των επιφυλλίδων, άντε και ορισμένους/αρκετούς πολιτικούς.
    τώρα βέβαια οι συνθήκες έχουν αλλάξει, αλλά είχαμε μια σύντομη ομπαμοαμερικανολατρεία.
    Herrk, επειδή πριν 10 χρόνια ο νεοφιλελευθερισμός φάνταζε νικητής και αήττητος, ενώ τώρα όχι, θα ταίριαζε και το κείμενο εκείνο που κάνει λόγο για τον 21ο αιώνα ως το τέλος της νεοφιλελεύθερης ουτοπίας.

  33. «…ούτε το παράγγελμα της αγάπης πραγματοποιήθηκε σε κοινωνικά αξιόλογη έκταση…»
    Mα τι λέει;!!!

    Αγαπητέ η διαφορά της ‘χριστιανικής ουτοπίας’ και της ‘Ουτοπίας’, του Κονδύλη είναι φανερή αλλά και πολύ καλά κρυμμένη: Ο χριστιανισμός δεν είναι ουτοπία. Είναι ζωή.
    «… η συνεχής αναβολή της έλευσης της Βασιλείας του Θεού…»
    σε προσωπικό επίπεδο η μέλλουσα ζωή, νυν εστι… και γι’αυτό το λόγο δεν χρειάζεται να κλείσει κάποιο χάσμα ανάμεσα σε ουτοπικό σχέδιο και ιστορική πραγματικότητα και μάλιστα με τη χρήση βίας….
    Απ’έξω-απ’έξω τα βλέπει τα πράγματα ο κύριος….

    Κι ο Κονδύλης τελικά είναι της πρότασης «Θα επιστρέψουμε, γλυκειά μου, με άλλα ρούχα και με άλλο όνομα».

  34. Αιώνια επιστροφή και ατέλειωτη λιακάδα
    της διαλεκτικής
    μια πετσέτα βρες
    γι’ αυτόν τον κουρασμένο ποιητή
    που σε πολλών βροχών το έλεος κολύμπησε
    παραγνωρίζοντας τα ωραία μανιφέστα
    και τώρα στα κουρέλια του νοήματος
    τα μουσκεμένα δάχτυλα σκουπίζει

  35. HerrK,
    κι εγώ το ψάχνω νοερά, αν το έχω εκτός βιβλίου, αλλά δε το βρίσκω.

    Kλειδαρά,
    το κλειδί βρίσκεται στο «σε κοινωνικά αξιόλογη έκταση». μη συγχέεις την επικράτηση μιας ιδέας ως κοινωνικού ιδανικού με την πραγμάτωσή της σε «κοινωνικά αξιόλογη έκταση». η ουτοπία άλλωστε μπορεί να αναζητηθεί στο «επί γης ειρήνη κλπ», άλλο αν προειδοποιείται ο καθένας ότι ήλθον μάχαιρα και ότι ο σταυρός είναι βαρύς: η διακήρυξη της ουτοπίας παραμένει

  36. Γιάννη, εσύ δλδ περίμενες να βγάλει κάποιος ένα κλειδί και να ανοίξει την πόρτα που σε βγάζει σε μια ζωή τέλειας αγάπης μεταξύ πάντων; (οι καημένοι οι μαρξιστές αυτό προσπάθησαν και μάλιστα όχι με κλειδί αλλά με βαριοπούλα ;))
    Όταν τους πρώτους αιώνες η ύπαρξη δούλων ήταν κάτι φυσικό κι όμως ΚΑΙ τότε ‘το παράγγελμα της αγάπης πραγματοποιήθηκε σε κοινωνικά αξιόλογη έκταση’, και στη συνέχεια άλλος πολύ, άλλος λίγο, άλλος καθόλου. Και εξάλλου ποιος είπε ότι η στρατευόμενη εκκλησία βαίνει αυξανόμενη! Έτσι όσο περνά ο καιρός η «έκταση» θα μειώνεται…
    Αγαπητέ η ουτοπία βρίσκεται πάντα στη μη πραγμάτωση! Άρα το κλειδί είναι στο ότι «η επι γης ειρήνη…» και η μέλλουσα βασιλεία είναι η ειρήνη-βασιλεία εντός μας, τώρα, νυν εστι. Άρα δεν υπήρξε διακήρυξη ουτοπίας παρα μόνο κάλεσμα σωτηρίας.
    Και το κυριότερο. Όποιος προσπαθήσει να ‘δει’ χριστιανισμό και μαρξισμό σαν προτάσεις ανθρώπων κακώς ξεκινά και λάθος συμπεράσματα θα βγάλει!

  37. Καλά, Κρότ. Εσύ;

    Ευχαριστούμε, κλαρινιστ

    Νομίζω στα ελληνικά είναι μόνο στον «Από τον 20ο…», Γιάννη

    «Όποιος προσπαθήσει να ‘δει’ χριστιανισμό και μαρξισμό σαν προτάσεις ανθρώπων κακώς ξεκινά» Ο πρώτος είναι έργο του Θεού και ο δεύτερος του Σατανά;

  38. καλά εγώ εριστικός! εσύ κοτζαμάμ χενεραλ, κοροϊδεύεις; το είδα, το άφησα όμως γιατί έδινα μονοψήφιο ποσοστό να γράψει κάποιος κάτι γι’αυτό(διψήφιο να το σκεφτεί!)
    Τεσπα! το πρώτο σωστά το έγραψες… σχετικά με το 2ο υπονοείς κάτι; Εγώ απλώς είχα στο νου μου το ανθρώπινο της ‘πρότασης’.

  39. Τα του Καίσαρος τω Καισαρι κτλ: Η κουβέντα δεν ήταν θεολογική – αν ανάγεις τα πάντα στη θεολογία δεν γίνεται να κουβεντιάσεις.
    Εστω όμως ότι παίζω με τους όρους της περσόνας σου: η θέση σου είναι «βελτιώσου εσύ και μην πιστεύεις σε ιδεολογίες;»

  40. Μία κουβέντα και κλείνω.

    Όταν οι ιδεολόγοι-στοχαστές λένε άρες μάρες σχετικά με τη θεολογία φυσικά και δεν θα ακούσω τι κατεβάζει το κεφάλι τους για οτιδήποτε άλλο, γιατί δίνω τριψήφιο ποσοστό οτι κι αυτό θα είναι ένα από τα ίδια!

    Όταν ο κ. Κονδύλης σας ανακατεύει στη σκέψη του, σ’αυτό κιόλας το κείμενο που παραπέμπετε, το χριστιανισμό γιατί εκνευρίζεστε που κάποιος ‘σκάλωσε’ σ’αυτό ;

    «αν ανάγεις τα πάντα στη θεολογία δεν γίνεται να κουβεντιάσεις.»
    Συ είσαι ο διαχειριστής! Συ ότι πεις! Πλην όμως μην είσαι σίγουρος οτι υπάρχει άλλο πρόβλημα πιο σοβαρό από το θεολογικό!

    au revoir

  41. Μπερδεύεστε.
    Ο Κονδύλης έγραψε ο Αντώνης σχολίασε!
    ο Κ γράφει ο Αντώνης σχολιάζει!
    επί παντός θέματος! με επιχειρήματα ζωντανά κι όχι μπαρούφες! με στόχους πραγματικούς κι όχι ουτοπικούς! που? το πρβλμ? Αν έχετε κάπου ένσταση πείτε μου.

    Πάντως βελτιώθηκες!
    Με έριξες το πιο ευγενικό ban … όχι όπως την άλλη φορά που το blog σου με ‘μύρισε’ και με δική του πρωτοβουλία μου έριξε ban ..

  42. Αντώνη κλειδοκράτορα,
    τώρα αν θες να πεις ότι έχει πραγματωθεί σε κοινωνικά αξιόλογη έκταση ο χριστιανισμός, το αγαπάτε αλλήλους, κάτι τέτοιο δε συνέβη. ότι ως προς το ιδανικό υπάρχει πρόοδος δε σημαίνει ότι υπάρχει πραγμάτωση σε κοινωνικά αξιόλογη έκταση. η δουλεία καταργήθηκε όταν ήταν κοινωνικά άχρηστη, όχι όταν διακηρύχθηκε ότι ήταν ανήθικη, χωρίς το τελευταίο να συνιστά εμπόδιο στην κατάργησή της αλλά και χωρίς να συνιστά την κύρια αιτία της κατάργησης.
    ότι ένα ιδανικό είναι ουτοπικό δε σημαίνει ότι δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί σε διάφορους βαθμούς αλλά ότι είτε πραγματοποιείται πλήρως είτε καθόλου. ο κονδύλης δεν γράφει αν το αγαπάτε αλλήλους εφαρμόστηκε από όλους ή κανέναν αλλά αν εφαρμόστηκε σε μεγάλη έκταση, προφανώς με απτά παραδείγματα (ισονομία, δημοκρατία, κατάργηση οικονομικής εκμετάλλευσης). αν εφαρμόστηκε από τους δια χριστόν σαλούς και κάποια μοναστήρια αυτό είναι άλλο..

  43. Δηλαδή Γιάννη μου, τα πρώτα 1000 χρόνια, ας πούμε ο κόσμος ήταν φίσκα στους σαλούς και κάποια σκόρπια μοναστήρια!; Το αγαπάτε αλλήλους έχει πραγματωθεί (και πραγματώνεται και στις μέρες μας) στον κάθε χριστιανό, όλα αυτά τα χρόνια, κατά το μέτρο του. Σίγουρα τους πρώτους αιώνες σε πολύ mεγαλύτερη ‘έκταση’ αλλά και με προσπάθειες για ισονομία, δημοκρατία κτλ. εκ μέρους της εκάστοτε αρχής και σύμφωνα με τις τρέχουσες αντιλήψεις. Δε μπορώ να καταλάβω που σκοντάφτουμε.

    Μη περιμένεις, σου είπα και πριν, να πραγματωθεί ο χριστιανισμός ωσάν κάποιο πολιτικό κίνημα, σαν κάποια κοσμική βασιλεία σε αξιόλογη έκταση. Ο Κονδύλης αν νόμιζε ότι θα έβλεπε κάτι τέτοιο με χαρακτηριστικά όπως ισονομία κ.α. που λες, λάθος νόμιζε ! Άρα ΔΕΝ κατανόησε τι είναι χριστιανική ζωή και πως από ‘ιδανικό’ γίνεται πραγματικότητα, απόλυτη και αδιάψευστη ! Απ’αρχάς και σε όλους που θέλουν να λέγονται χριστιανοί.
    Θυμίζει το: «..Οι μεν ουν συνελθόντες ηρώτων αυτόν λέγοντες, Κύριε, ει εν τω χρόνω τούτω αποκαθιστάνεις την βασιλείαν τω Ισραήλ…»
    δηλ. οι εβραίοι περίμεναν αυτή την πραγμάτωση να γίνει ‘εδώ και τώρα’ και σαν κοσμική βασιλεία , κι ακόμη περιμένουν. Στην πράξη όμως βλέπουμε ότι δεν γίνεται έτσι κι όποιος θέλει να πιάσει τέτοια θέματα πρέπει να το καταλάβει.
    Μη γράψω άλλα γιατί είμαι ήδη σε μπαν!

    Κάππα!
    Ε! όχι και στριμώχτηκα…..με στρίμωξες!

  44. Αντώνη (και με κίνδυνο να μας δείξει την οδό προς το μοναστήρι ο Herrk – «οι μισοί καλοί σε μοναστηριού κελί..» που λέει το άσμα),
    άλλο «κάποια μοναστήρια» κι άλλο «τα μοναστήρια», και προφανώς τα περισσότερα μοναστήρια ήταν τόπος υποχρεωτικής σύνταξης βυζαντινών αρχόντων, εξορίας, αντιγραφής κειμένων, απόσυρσης λίγο πριν το θάνατο ώστε να μας βρει με το μοναχικό σχήμα, άντε και προσευχών. ώς εκεί όμως.
    επειδή δημοκρατία, ισονομία, ισηγορία, κινήματα για πολιτική αυτονομία δεν είδαμε στα 1000 πρώτα χρόνια, το αν ο καθένας χριστιανός μέσα του πραγμάτωνε τη βασιλεία των ουρανών δεν έχει καμμία συνέπεια για την κοινωνία, αν δε μεταφραζόταν σε κοινωνικά μεγέθη και ποιότητες που ανέφερα. χωρίς να γίνεται λόγος για πολιτικό κόμμα και κίνημα, άν κάποιος μιλά σοβαρά για αγάπη μεταξύ των συνανθρώπων, αναγκαστικά δε θα την περιορίσει στο επίπεδο των προσωπικών οραμάτων, ομφαλοσκοπήσεων, «βιωμάτων», «νήψης», «κοινωνίας με το άκτιστο» και άλλα τέτοια λογοτεχνικά, αλλά και σε πολιτικό, και σε οικονομικό επίπεδο. είναι θέμα επιλογής, φυσικά, το αν προτιμάται το αγαπάτε αλλήλους με την φιλανθρωπία και το σαβουάρ βίβρ από την κοινωνικοπολιτική διάσταση της αγάπης προς τους συνανθρώπους, αλλά επειδή μιλάμε για την κοινωνικοπολιτική διάσταση, για αυτήν μπορούμε να πούμε ότι -πέραν των συσσιτίων- δεν είχαμε την πραγμάτωση που λες ότι έγινε σε προσωπικό επίπεδο (και για την οποία ας αμφιβάλλουμε βλέποντας τους καρπούς της στο κοινωνικό επίπεδο)..
    τώρα, αν τα λέω λανθασμένα, ρώτα και το μανιτάρι του βουνού, που είναι και χριστιανός και δεν του αρέσει… ο «ασ’το-χριστιανισμός»

  45. Ο Γιάννης είναι σαφής: άλλο το ιδεώδες της αυτοβελτίωσης και άλλο η διαμόρφωση μιας κοινωνίας με βάση τό ιδεώδες αυτό. Δεν καταλαβαίνω ποια είναι ακριβώς η αντίρρησή σου, Αντώνη. Οτι είναι λάθος να επιδιώκουμε την κοινωνική εφαρμογή του (χριστιανικού ή οιουδήποτε άλλου) ιδεώδους και ας κοιτάξουμε να βελτιωθούμε οι ίδιοι;

  46. Κύριε Κ αν δεν κατανοήσουμε τι είναι χριστιανική ζωή θα είμαστε σαν τους Εβραίους που περιμένανε και περιμένουν αυτό που κάποιοι άλλοι (σαν τον Κονδύλη) νομίζουν οτι θα έπρεπε να γίνει για να θεωρηθεί οτι πραγματώθηκε η καλή αγγελία! Απλούν…
    Είναι αναγκαίο αγαπητέ καθώς βαίνουμε βελτιούμενοι να επιδιώκουμε και την κοινωνική εφαρμογή του ιδεώδους… Εξάλλου αυτό δε γίνεται ακόμη και τώρα ή τα πρώτα 1000 χρόνια μόνο ψωμιά μοιράζανε;

    Γιάννη μου τα μανιτάρια μου αρέσουν μόνο τηγανιτά με σκορδάκι και λίγο μαϊδανό στο τέλος ;)
    Ε, Κάππα σας έδωσα καλή συνταγή για το Σ/Κ;

  47. Εμένα πάντως Αντώνη μου, μια χαρά μου φαίνεται η συνταγή σου!
    Θα το πατήσω λίγο στο σκορδάκι, μ’αρέσουν οι δυνατές γεύσεις, οι βέρι χοτ!
    Καλό σαββατοκύριακο, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι.
    Η Θέκλα σας χαιρετά από τους πανέμορφοι Παξοί! :-)

  48. Μόνο πρόσεξε κούκλα μου γλυκιά μη φας πολλά και βάλεις κανα κιλό γιατί είπαμε έχεις πόδια όμορφα σαν πεδιλοδοκούς αλλά αν το παρακάνεις θα χρειαστείς αντιστήριξη. Αυτοί οι Παξοί που είναι; Στη Καραβαϊκή;

  49. Μάλιστα. Πρέπει λοιπόν «να κατανοήσουμε τι είναι χριστιανική ζωή». Εστω λοιπόν ότι αυτό είναι το ζητούμενο. Εστω επίσης ότι υπάρχει μία και μόνη ερμηνεία του τι είναι και τι όχι την οποία μπορούμε άφοβα να ακολουθήσουμε (αμφίβολο). Οποιος λοιπόν το κατανοεί τούτο, δεν μπορεί παράλληλα, φερ’ειπείν, να συνδικαλίζεται ή να έχει πολιτική δραστηριότητα;

  50. Αμφίβολο το ότι υπάρχει μια και μόνη ερμηνεία ή ότι άφοβα την ακολουθούμε;
    Κ. Κ και στα δύο η απάντηση είναι καταφατική.

    Γιατί τέτοιο κόλλημα με τον συνδικαλισμό και τα πολιτικά; Είναι φανερό ότι έχετε τη γνώμη ότι οι συνδικαλιστές-πολιτικοί δεν υπάρχει περίπτωση να ζουν χριστιανικά. Ασυμβίβαστο κι αυτό? Λέτε να το έχουν κάνει και νόμο? ;)

    Ας θυμηθούμε όμως, κ. Κ οτι κάπου αναφερθήκαμε (σε ένα από τα ποστ σας) στα ξυλοκέρατα… Μην αμφιβάλλετε οτι κάπως έτσι θα φαντάζουν πολλές από τις ασχολίες των ανθρώπων αν, αμφίβολο ίσως-αδύνατον όχι, αρχίσει κάποιος να κατανοεί….

  51. Μάλιστα. Η απόδειξη όμως το ότι δεν υπάρχει μία και μόνη ερμηνεία είναι ότι πολλοί με διαφορετικές ερμηνείες επιμένουν ότι υπάρχει μία και μόνη ερμηνεία. Καλο Σαββατοκύριακο λοιπόν και προσοχή στα μανιτάρια.

  52. Συγγνώμη κ. Κ αλλά αυτή η μέθοδος μου φαντάζει κομπογιαννίτικη.
    Καλύτερα να χρησιμοποιήσει ο καθένας το αισθητήριο που έχει και με το οποίο ξεχωρίζει το γνήσιο από το πλαστό! Όλοι το έχουμε αλλά πολλές φορές κάνουμε τα στραβά μάτια.
    Άλλος τρόπος είναι να ρωτήσουμε κάποιον αφού βεβαίως δούμε σε τι ‘οίκο’ μένει!

    Καλό Σ/Κ κ.Κ και μη φοβάστε, τρώω μόνο από τα ήμερα. Για άλλους να φοβάστε που πάνε να μαζέψουν αλλά δεν ξέρουν να τα ξεχωρίζουν με τη μία.

  53. Αντώνη,
    μαζύ μιλαμε και χώρια καταλαβαίνουμε. αν οι χριστιανοί φαίνονται από το ότι αγαπάν τους άλλους ή αγαπιούνται αναμεταξύ τους, αυτό δεν είναι κάτι που έχει να κάνει με το αν δεν έχει γίνει ακόμη η δευτέρα παρουσία ή δεν ήρθε ο μεσσίας -δεν λέει αυτό ο κονδύλης. έχει να κάνει με το αν το γνώρισμα αυτό του χριστιανού έχει πραγματωθεί σε κοινωνικά μεγάλη κλίμακα, επειδή ο χριστιανισμός έχει επικρατήσει. εκτός κι αν
    δεν είναι κόλλημα ο συνδικαλισμός ή τα πολιτικά κινήματα. εκτός κι αν έχεις κατά νου μια αγάπη που περιορίζεται στις διαπροσωπικές σχέσεις ή στο σαβουάρ βιβρ. τέτοια αγάπη είναι ανύπαρκτη κοινωνικά, ακόμη κι αν ο φορέας της λαμβάνει και στέλνει μηνύματα από τον/στο θεό. ούτε είπε ο χερρκ ότι αποκλείεται συνδικαλιστές να είναι χριστιανοί. το αντίθετο λέγεται, ότι αν η αγάπη έχει και κοινωνικοπολιτικές διαστάσεις, τότε το χριστιανικό ιδεώδες δεν έχει πραγματοποιηθεί σημαντικά στην κοινωνία.
    επίσης για την ερμηνεία, η επιμονή του φορέα της κάθε οπτικής (δηλαδή όλων) ότι η δική του οπτική κι όχι οι άλλες είναι η σωστή και ότι, γι’ αυτό, είναι κομπογιαννίτικο να λέγεται ότι υπάρχουν πολλές ερμηνείες, είναι η καλλίτερη απόδειξη ότι υπάρχουν πολλές ερμηνείες. επειδή τότε όλοι οι φορείς της μίας αλήθειας φωνασκούν ακόμη περισσότερο και ο θόρυβος των αλληλοδιαφωνούντων ψιθύρων γίνεται σαματάς.

  54. το «εκτός κι αν
    δεν είναι κόλλημα ο συνδικαλισμός ή τα πολιτικά κινήματα. εκτός κι αν έχεις κατά νου μια αγάπη που περιορίζεται στις διαπροσωπικές σχέσεις ή στο σαβουάρ βιβρ.» άδικά και κακόβουλα συμπεριλαμβάνει το «εκτός κι αν», πράγμα που καταγγέλλω.
    για να δούμε αν στο μικρό καφέ υπάρχει ψυχή

  55. Εγώ Γιάννη μου όταν περνάω από το μικρό καφέ (Βογατσικού, στη Σαλονίκη) πάντα ρίχνω μια ματιά μέσα… τα χρόνια της νεότητος βλέπεις…
    Και αν δω κανα γνωστό σίγουρα θα του πω μια καλησπέρα…
    Λοιπόν, το πρώτον καλησπέρα σου.
    ‘Εγώ’ μοιράζω ψωμιά, φίλε μου, δυο χιλιάδες χρόνια τώρα, και έχω την πίστη ότι από τα ‘δικά’ μου ψωμιά μεγάλωσαν τόσοι και τόσοι σε μεγάλη έκταση. Μη κοιτάς σήμερα στο παρελθόν αλλά πήγαινε πίσω και κοίτα στο σήμερα… Τώρα αν κάποιοι αποδίδουν την εξέλιξη της κοινωνίας μας στους εκάστοτε λαϊκούς αγώνες και μόνο με ‘γεια τους με χαρά τους! Νομίζω εξάντλησα το θέμα ‘Κονδύλης’.

    Σχετικά με το ‘εκτός κι αν δεν είναι κόλλημα….’ μπορώ να πω ότι με μπέρδεψες…
    Πείραξα τον κ. Κ για την επιμονή του περί συνδικαλιστών. Για να το πω ξεκάθαρα: Δεν βλέπω κανένα κόλλημα ή κανένα ασυμβίβαστο. Όπως ξαναείπα : Είναι αναγκαίο καθώς βαίνουμε βελτιούμενοι να επιδιώκουμε και την κοινωνική εφαρμογή του ιδεώδους.

    Σχετικά με το ‘…κομπογιαννίτικο….’ μπερδεύτηκες μάλλον.
    Τη μέθοδο εξαγωγής συμπεράσματος για το αν υπάρχει ορθή ερμηνεία, μέσα από πολλές, αγαπητέ, θεώρησα επιπόλαιη. (Δεν είναι τόσο ωραία λέξη η άλλη ώστε να την επαναλαμβάνουμε).

    Τώρα ας πάμε και στα άλλα.
    «…τέτοια αγάπη είναι ανύπαρκτη κοινωνικά…»
    Κι όμως εμείς λέμε ότι τέτοια ‘λογοτεχνική’ αγάπη, που λες κι εσύ, σώζει τον κόσμο όλο!
    Αγαπητέ, να είστε βέβαιος ότι τον ωραίο ‘οίκο’ δεν τον κάνει μοναχά μια πόρτα ωραία αλλά το πώς είναι κεκοσμημένος…

    Μακρηγόρησα με κίνδυνο να δεχθώ καρτ ρουζ, που θα’λεγε κι η τσαχπίνα Θέκλα, και περί του θέματος, θεολογικό γαρ, αλλά και για το ότι ‘διώχνω’ τον κόσμο απ’το μικρό καφέ! Έχω αντιληφθεί οτι συνήθως μένω εγώ μονάχος να μιλάω με τον μπάρμαν ή με κανα πελάτη, ξεχασμένο.
    Σας χαιρετώ! Αύριο θα περάσω από το αληθινό μικρό καφέ! Η μνήμες της νεότητος βλέπετε…

  56. @Δισχιλιετής φούρναρης

    Άλλο το δικό μας Μικρό καφέ, καλέ μου φούρναρη, άλλο το δικό σου. Νοέτης από νεότητα διαφέρουν καμιά φορά. Ουφ, τι με θύμισες τώρα… Νοστάλγησα το νησί, πάω να πνίξω τον καημό μου σε κανα κουτί Λάκτα γίγας με αμύδγαλο, για να ματαξεχάσω.
    Κάρτ Ρουζ δεν θα σου δώσω σημερις, με έριξες στο φιλοτιμο και σε συμπαθώ! Άσε που η Θέκλα είναι και θρήσκα και όσα λες τα λαμβάνει σοβαρά υπόψιν κι αστο πόπολο να λέει!
    Έλα και παρα λίγο να μου χαλάσει η μπούκλα…
    (το μανιτάρι τι κάνει εδώ? στα όρη και στα βουνά δεν θα έρπεπε να φύεται?)

    Τροβατόρε που είσαιιιιιιιι?…
    Τσάκω κι ένα φραπέ καθώς θα έρχεσαι, αγορίνα μου!

    Κύριε Κάπα, μια χαρά το μικρό καφέ σας, δε λέω, προτιμώ όμως την αρίδα να την απλώνω στο άλλο, το ορίτζιναλ. Μερσί.

    Φιλιά, κούκλοι.

  57. «Καλύτερα να χρησιμοποιήσει ο καθένας το αισθητήριο που έχει και με το οποίο ξεχωρίζει το γνήσιο από το πλαστό! Όλοι το έχουμε»
    Μην είσαι τόσο σίγουρος

    «Τη μέθοδο εξαγωγής συμπεράσματος για το αν υπάρχει ορθή ερμηνεία, μέσα από πολλές, αγαπητέ, θεώρησα επιπόλαιη.»
    Το ότι τη θεωρείς επιπόλαιη δεν αποδεικνύει κάτι για την εγκυρότητά της.

    «Εχω την πίστη ότι από τα ‘δικά’ μου ψωμιά μεγάλωσαν τόσοι και τόσοι σε μεγάλη έκταση. … Τώρα αν κάποιοι αποδίδουν την εξέλιξη της κοινωνίας μας στους εκάστοτε λαϊκούς αγώνες και μόνο με ‘γεια τους με χαρά τους!»
    Ασφαλώς είναι παρήγορος ένας τέτοιος ιδεαλισμός. Το «εξέλιξη» υπονοεί μια γραμμικότητα και μια εσχατολογία πάντως

    Γεια σου Μανιτάρι

    Χαίρε Θέκλα

    Γιάννη, τελικά το μικρό καφέ δεν ήταν το αληθινό, όπως πληροφορούμεθα παραπάνω. Τζάμπα το χαιρόμασταν.

Αφήστε απάντηση στον/στην Кроткая Ακύρωση απάντησης